THE VOICE VAN VLAANDEREN

Neen, ik zit hier niet enkel om negatieve commentaar te geven.

Als het goed is zal ik het zeker ook schrijven.

Maar helaas. Nu niet.

Dit “moet” ik kwijt.

Al van het begin volg ik jaarlijks the Voice van vlaanderen.

Zelf muzikant zijnde, ben ik nieuwsgierig naar wie zich aandient en luister ik geboeid naar vaak zoveel tallent. Vaak “verbazingwekkend” veel tallent.

Dat zijn mensen die alles beheersen. Van gewoon naar kopstem en visa versa, die perfect voelen wanneer ze een extra vibratie toevoegen, die vooral ook zulke heerlijke kleine maar belangrijke nuances in hun stem kunnen leggen en dat doen zonder er over na te denken.

Dat zijn natuurtallenten.

Het drama in deze wedstrijd is dat de oprechtheid en spontaniteit van zoveel natuurtalent dat zich aanbiedt via de blind dates, na verloop van tijd door hun coaches, waarvan de meeste niet echt kunnen tippen aan het zangtallent van deelnemers,

omgevormd wordt tot opgetutte, geforceerde kandidaten die duidelijk hoorbaar er niet meer in slagen de klasse te halen van hun eerste optreden. Het valt vooral op bij de vrouwelijk deelneemsters.

Enkelingen doorstaan die gedwongen metamorfose en tonen dat ze echte talenten zijn. Dit garandeert niet eens dat ze verder mogen.

De naturel, de onschuld, de puurheid wordt hen afgenomen hoe verder de wedstrijd vordert.

Tegen de lifeshows blijft er niet veel meer van over. Een pak kandidaten herken je zelfs fysiek niet meer. Je dient al goed te kijken. De druk op de kandidaten neemt ook dermate toe dat stress en mogelijk faalangst er voor zorgt dat ze een schim beginnen te worden van zij die ze waren toen ze voor het eert aantraden. Lisa uit Vorselaar dacht ik. Die begon met Witney Houston en toonde dat ze wereldklasse had, bakte er niet zoveel meer van in de lifeshow van vrijdag 6 mei, maar werd bejubeld, o.a, door Bent Van Looy omdat ze die paar hoge noten had gehaald waar hij op te wachten zat. Alsof dat het criterium was. Naomi die in de blind auditions zowel qua zang, uitstraling als performance tussen de grote der aarde mocht gaan staan werd afgevoerd nadat ze in de battles veel minder presteerde, vooral omdat coaches soms of zelfs te vaak nummers kiezen die niet passen bij de persoonlijkheid van de kandidaat.

Hoe vaak hoorde ik ze ook hun functie verloochenen wanneer je duidelijk hoort dat een kandidaat het “echt” heeft, maar dat er inderdaad dient bijgeschaafd te worden.

De vier die daar zitten voelen dat al te vaak niet aan. Ze “zien” het ook niet.

Terwijl ze “ net dan” hun rol kunnen vervullen, geven ze niet thuis. Het maakt me echt kwaad.

En dan de comedie van het wegkopen van een kandidaat zodat die een tweede kans krijgt wanneer zijn coach niet voor hem of haar koos. Hoe vaak wordt die kandidaat niet ten top bejubeld en als de ze dan de kans krijgen hem of haar in hun team te krijgen, dan doen ze het niet. Ze voeren wel met hun hulpcoaches een zogenaamde korte analyse op enkele seconden tijd. Puur acteerwerk als je het mij vraagt. Ik zou wel eens willen horen wat die twee dan tegen elkaar zeggen. Bla, bla, wisse wos, den boer zen haar is ros. Ik denk dat het zoiets moet zijn. Zolang het volk maar gelooft dat het echt is.

Die hulpcoaches dienen wat mij betreft om het wat geloofwaardig te maken en om de verantwoordelijkheid wat te delen. Want als BV kan het moeilijk liggen dat je een beslissing neemt die Vlaanderen in brandt zet. Op deze manier voorkom je dat. Er is over nagedacht hoor!

De coaches geraken op de duur  “zo vol” van zichzelf dat ze niet eens meer horen hoe vals er gezongen wordt in de lifeshows. Ik sta verbaasd. Wat hebben ze met die tallenten uitgespookt? Veel glitter en show in de lifeshows maakt dat het “zingen” niet eens meer zo belangrijk is. Iedereen wordt er door bedwelmd. En dat is een keuze die gemaakt wordt!

Een wedstrijd die “The voice van Vlaanderen heet” verdient nu de naam “The show van Vlaanderen”.

Arm Vlaanderen heeft er nooit echt een punt van gemaakt dat zangers of zangeressen juist zongen. Willy Sommers zingt al heel zijn leven vals en Koen Crucke zat vaak op het randje.

Daarom mogen valszingers verder in de wedstrijd en toptalenten zoals Naomi en Lina mogen vertrekken.

Deze laatste overstijgt Vlaanderen, zo wordt gezegd.

Ja, dan kan je inderdaad er maar best voor zorgen dat je ze uit de wedstrijd houdt. Wat doet ze hier nog in Vlaanderen? Om woedend te worden van zoveel geknoei en onrechtvaardigheid.

Goed gedaan Bart Peeters!

Want je liet het over aan Vlaanderen en dat koos voor een showman met afschuwelijke blauwe croks of iets dergelijks onder zijn kostuum.

Zijn show was als die van een wereldster en zijn zelfverzekerdheid ook. Dat die show goed gedaan of geïmiteerd was ontken ik niet. Maar de man zong geregeld gewoon vals.

Hij  heeft wel geluk dat Vlaanderen het allemaal niet “hoort” en doorziet, en dat is alarmerend.  Maar niemand had daar commentaar op. Net zoals dat niet was bij een pak andere valszingers. Ik zou zo graag op die stoel zitten om blunders recht te zetten indien dat nog kon, en wat mij betreft zou ik onverbiddelijk zijn voor kandidaten die geen toon houden.

Wanneer je mee doet aan the Voice vanVlaanderen, dan dien je vanaf het begin tot het einde juist te zingen. Punt uit. Wanneer je dat niet kan mag je niet hoger en hoger klimmen in de lifshows. Kjell, eem man met een gouden stem, een knappe vent en met precense is afgevoerd! Wie kan dit begrijpen?! Sophie is een geweldige zangeres en zit nog in de wedstrijd. Misschien puur geluk, wie weet. Ze hoort bij de top, maar voor hetzelfde geld was ook zij al uitgerangeerd.

Ondertussen begint vooral Bart Peeters Koen Wouters op te vrijen en gebruikt hij naar mate de wedstrijd volgt al langer hoe meer superlatieven waar ze net niet horen. Hij maakt Koen Wouters tot een held die sterren heeft gecreëerd,- zo leek het wel – van deze beginnelingen. Ook de nummerkeuze in de lifeshows is een drama ondanks Bart Peeters die fantastisch vind. Het is opvallend hoeveel vrouwelijke kandidaten nummers brengen die veel te laag zijn voor hun stem en naar mijn menig zijn deze songs ook vaak niet van de mooiste creaties op zijn zachtst gezegd.

Bart begon als een goed coach en onderscheidde zich van de anderen. Maar dat hield hij duidelijk niet vol. En Koen Wouters begint al langer hoe meer zichzelf graag bezig te horen, waardoor hij minuten lang  zaagt en nog weinig “zegt”.

Misschien komt dat wel omdat Bart hem zo bestoeft.

Ik erger me vreselijk wanneer ik coaches ook hoor zeggen hoe veel werk er nog is aan een kandidaat, terwijl het duidelijk is dat deze qua zang en performance niets meer te leren heeft.

Ze zijn pas tevreden wanneer ze naar hun beeld gevormd zijn en er weinig of niets overblijft van hun spontaniteit. Ze willen niet geweten hebben dat natuurtalenten nu eenmaal bestaan.

Ik vermoed ook dat al lang op voorhand tijdens de “coaching?” is uitgemaakt wie door gaat en wie niet.

Enkel de blind dates zijn boeiend omdat in dit stadium de coaches hun zogenaamde kennis en ervaring nog niet hebben opgedrongen aan de kandidaten ,waardoor je nog kan snoepen van ongeschonden zangtallent.

The Voice is een komedie.

Hoe kan het dat op het einde van de blind dates elke coach exact evenveel kandidaten heeft terwijl de kandidaten “zelf” de coaches kiezen?

Wie legt me dat eens uit?!

Niet moeilijk. Er wordt afgesproken en “gerekend” wanneer er mag gedrukt worden door wie, anders kan dit niet.

En wanneer het volk mag kiezen, samen met de coaches bij de eleminatie, dan is dat nooit dezelfde kandidaat. Ook dit klopt niet.

Het is boerenbedrog.

Het grote drama is dat ik al zoveel ongelooflijk natuurtalent heb zien afvoeren en ik vraag me af of deze mensen hun vertrouwen niet kwijt zijn en niet te hard verknoeid zijn door zoveel “goede adviezen” van BV’s die orakelen dat het een lieve lust is.

En of ze nog wel iets doen met al dat tallent. Indien niet, dan zou dit zeer jammer zijn.

Dat kandidaten bij de eliminatie in de lifeschows hun ontgoocheling niet meer mogen tonen is ook duidelijk opgelegd.

Het dient allemaal mooi en fantastisch te lijken.

Het enige dat ik nog merk is hoe zij met veel blijdschap hun medekandidaten die mogen verder gaan, succes wensen. Dat is mooi, maar wanneer er nergens ontgoocheling te zien is, dan klopt er iets niet.

Ontgoocheling is des mensens, maar in dit stadium van de wedstrijd is het allicht niet meer commercieel verantwoord dat te tonen en mogen ze dat dus niet meer.

Het doet me heel erg denken aan een secte, waarin mensen op een gelijkaardige manier geïndoctrineerd worden en zichzelf verliezen.

Maar het zal allemaal aan mij liegen. Ik zie te veel en ik hoor te goed.

En misschien hebben mensen dat soort show nodig, in stijgende lijn met de nodige komedie.

Televisie vraagt show en kijkcijfers. Ik vraag me enkel af hoe bewust deelnemers hier van zijn en hoe zij hier mee weten om te gaan. Laat staan dat zij op voorhand deze carrousel al kunnen inschatten en aanvoelen wat hen mogelijk te wachten staat.  En of zij, wat het mentale gedeelte betreft, achteraf wel gecoached worden wanneer ze wenend van diepe ontgoocheling de wedstrijd verlaten vraag ik me wel vaker bezorgd af.

En dat zijn dan enkel zij die het “durven te tonen” Maar die na-coaching is allicht niet zo belangrijk. Daar is geen show meer mee gemoeid en net zo min kijkcijfers.

Bert Degrauwe