Toen in Ierland de economische crisis keihard toesloeg, ging de Ierse regering op zoek naar maatregelen om het gat in de begroting te dichten. Dat gat was geslagen door hulp aan de Ierse banken, en door een hoop minderinkomsten als gevolg van die crisis. De regering dacht die maatregelen te vinden bij Sean with the cap, de modale Ier. Ze wilden snoeien in werkloosheidsuitkeringen en kinderbijslagen, en premies afschaffen waar de armste Ieren het meest aan hadden. Tot een breed platform van verenigingen en organisaties een campagne opstartte. “The poor can’t pay”. Google er maar eens naar en laat je raken door de beelden.
In België is blijkbaar een omgekeerde beweging aan de gang. Terwijl de Wevers en de Spinners (dat zijn die mannen die in de 19de eeuw vakbonden oprichtten) zich eindeloos bezig houden met debatteren en intrigeren over een financieringswet, en het Vlaams schepencollege er niet uitgeraakt welke beek nu het meest buiten zijn oevers getreden is bij de recente hevige regenval, zijn liberalen en werkgevers zij aan zij op de barricaden gaan staan om zeker de rijken en de werkgevers te behoeden van mee te betalen aan het overheidstekort en de komende verzilvering. The rich can’t pay.
Zo is daar de pedante liberale Gentenaar Sas Van Rouveroij, een lobbyist van de Belgische logistieke sector. Terwijl de verkeerscongestie stormenderhand toeneemt, filerecords elke maand gebroken worden, en de ochtendspits onderhand naadloos overgaat in de avondspits, vindt Sas het onverantwoord een slimme kilometerheffing voor vrachtwagens te heffen. De economische, milieu- en infrastructuurschade van al dat verkeer kan hem gestolen worden. Terwijl de Essersen, DHL’en en Betzen van deze wereld lustig winst maken (liefst met Poolse of Roemeense spookfirma’s), moeten zij zeker niet meebetalen voor de schade die zij veroorzaken. The rich can’t pay.
Intussen schrijven VOKA, Unizo en VKW pamfletten waarin ze zichzelf en hun leden ophemelen omdat ze een handvol allochtonen een job aangeboden hebben. Terwijl duizenden jongeren van vreemde afkomst langs de kant blijven staan, en nooit een kans krijgen. Geen kans op een deeltijdse job naast hun deeltijds leren, geen kans op binnengeraken via uitzendarbeid en zeker geen kans op een kwalitatieve job in een stabiele onderneming. Van Eetvelt en Leyman lijden aan dezelfde tunnelvisie als de Belgische aartsbisschop. Ze zijn blind geworden voor de fouten van hun eigen instituten en vinden dat de anderen hun verantwoordelijkheid moeten nemen. En vooral: the rich can’t pay.
En vandaag kwam de propagandamachine helemaal op gang. De Wereldbank en PriceWaterhouseCooper kwamen tot de vaststelling dat de Belgische bedrijven gebukt gaan onder een torenhoge belastingsdruk, de hoogste van de hele beschaving, zowat. Je staat er verwonderd van dat nog iemand in dit land wil ondernemen, en niet iedereen gaat leven van die veel te hoge uitkeringen, die iedereen hier toch moeiteloos toegekend krijgt. Tot je vaststelt dat de theoretische aanslagvoet van vennootschapsbelasting misschien wel om en bij de 30% ligt, maar de reële voet vaak niet eens de 1% haalt. Tot je ziet dat de kans op belastingcontrole voor ondernemingen in sommige regio’s kleiner is dan de kans op een inslaande bliksem. The rich can’t pay.
En dan hebben we het nog niet gehad over het Brink’s cowboykapitalisme, over de kaasschaaf van Muyters, over de schandelijke manier waarop zogenaamde “handenarbeiders” in dit land nog als tweederangsburgers behandeld worden, over de aandelenopties van bestuurders van vennootschappen. Terwijl de reële armoede in België, en in heel de Europese unie gestaag toeneemt. Terwijl het percentage aan working poor in Europa nog nooit zo hoog was als vandaag, terwijl Angela Merkel een politiek van sociale dumping tot norm verheven heeft, en terwijl Belgische politici al bijna een half jaar hun job niet doen, schallen de luidsprekers in alle omheinde villawijken en op de daken van de SUV’s: “The rich can’t pay!”.
En als binnenkort werknemers hun deel van de koek vragen, als jongeren moedeloos worden van het perspectief dat ze krijgen, als de zelfmoordcijfers van 2010 weer eens die van 2009 overtreffen, als er rellen uitbreken in Kuregem, als Club Brugge uit de Europa Ligue vliegt en als de komende winter weer voor tonnen sneeuw zorgt, zal dat allemaal de schuld zijn van de vakbonden, de ecologisten, de Walen en de islam.
Luc Purnelle
