Verslag, Nieuws, Sociaal protest, Jeruzalem, Israël Palestina, Tel Aviv, Tentenkampen, Sociale rechtvaardigheid -

The Israeli awakening?

Ik stond vorige week in Nabih Saleh (Palestijns dorp nabij Ramalah) op een vredevolle protestbijeenkomst tussen het traangas, toen ik telefoon kreeg van een vriendin uit Tel Aviv. "Jan, A revolution started in Tel Aviv, you’ve got to come over here."

woensdag 3 augustus 2011 16:55
Spread the love

Ik ging er van uit dat de demonstratie betrekking had op de mogelijke erkenning van de Palestijnse staat in september. “It’s not about the conflict honey, it’s about us!”

 

Where is Bibi?

Zaterdagavond 30 juli, 21 uur, 100.000 mensen trekken door de straten van Tel Aviv. Zonder een leider, maar vanuit een gemeenschappelijke schreeuw voor verandering komt de bevolking op straat.

Wanneer deze massa gelijktijdig fluit, joelt en schreeuwt, loopt er een rilling over mijn rug. Dit is een puur protest dat door niemand en zeker niet door Bibi (premier Netanyahu) genegeerd kan worden.

Wat begon met één tentje op Rotshield Boulevard (Tel Aviv) heeft zich uitgebreid tot een gigantisch tentenkamp met volkskeukens, debatten en optredens. De religieuzen, de studenten, de hippie-community, alleenstaande moeders en jonge gezinnen hebben samen hun tentje opgezet.

Ook in Jeruzalem, Beer Sheva en Kiryat Shmona is het protest neergestreken. De daklozen die er normaal wonen, kregen er plotseling een duizendtal buren bij. Een ding hebben ze gemeen: ze zijn niet van plan hun tent te verlaten tot op het moment dat er structurele veranderingen zijn doorgevoerd.

Of tot op het moment natuurlijk dat Israël een kleine oorlog begint en al de demonstranten naar het leger moeten. Dit scenario hoorde ik meer dan eens fluisteren tussen de tenten.

One love?

De hippie-community speelt volgens mij een niet te onderschatten rol in het protest. Ik volg ze sinds enkele maanden in de hoop dat ze ooit een antwoord zouden vormen tegen hun rechtse en repressieve overheid. Dat is bij deze gebeurd.

Ze waren er als de eersten bij om mee hun tenten en wigwams boven te halen en de straten op te vrolijken met muziek, lachsessies en een vibe van peace, love and unity. Met hun boombox trekken ze door de straten en organiseren ze spontane streetraves.

What about the poor?

We gingen ook een kijkje nemen in een tentenkamp in de buurt van het busstation. “Het echte protest vindt hier plaats en niet bij die zionistische mainstreamactivisten op Rotshield die de pampers te duur vinden”, krijgen we daar te horen.

“Vluchtelingen uit Darfur en Ivoorkust worden hier op straat gedumpt zonder enige vorm van opvang en het enige wat het stadsbestuur voor deze buurt doet, is ons zoveel mogelijk verstoppen en discrimineren. De criminaliteit is hier enorm, je moet hier maar eens ‘s nachts komen wandelen.”

Het protest gaat dus wel degelijk uit van de middenklasse en niet van de armsten der armen. Grof gesteld: de enige zwarten die je ziet op Rotshield Boulevard zijn degenen die de wc’s van de restaurants en de met protestflyers bezaaide straten schoonmaken.

Conflict? No connection at all

Ik vroeg enkele activisten of hun protest ook met het Israëlisch-Palestijns conflict te maken heeft. “There is no connexion at all”, kreeg ik te horen.”

Over het conflict heeft iedereen wel iets anders te zeggen. We willen hier met rechts, links, religieus en niet-religieus één vuist maken tegen de overheid. Ophir zei me dan weer: “Wij hebben besloten om ons te keren tegen onze overheid. Dit moet eerst gebeuren. Daarna kunnen we solidair zijn met degenen die zich ook tegen onze overheid hebben gekeerd.”

Vanuit Palestijnse hoek kreeg ik enkele gelaten, maar veeleer cynische reacties te horen. “Puke! 150.000 zionists for ‘social justice’ (lower prices) while the etnical cleansing of Palestine continue undebated. Palestinian children are imprisoned for resistance. Villages like Nabih Saleh are gassed. The apartheid wall expands on & on. And if the current prime minister goes, do you believe that the replacement will be any different?” Aldus een status-update van Frank, een Palestijnse activist.

Nariman, een Palestijnse vrouw, klonk dan weer zeer hoopvol over deze protesten. “Ze hebben hun ogen geopend, hopelijk zien ze nu ook het onrecht tegen de Palestijnse bevolking.”

Sociale rechtvaardigheid?

De protestbeweging lijkt dus op te komen voor een minder misdadig neoliberaal klimaat, een menselijke vastgoedmarkt, eerlijke prijzen voor levensmiddelen en een overheid die naar het volk luistert.

Daar zet ik mijn tent mee voor op. Maar kunnen we spreken over een revolutie voor meer sociale rechtvaardigheid als de armsten der armen zich in een ander tentenkamp bevinden?

Kunnen we spreken van een revolutie voor meer sociale rechtvaardigheid wanneer er over de mensonwaardige betzetting met geen woord wordt gerept?

It’s possible

Ik hoop dat er naar deze protestbeweging geluisterd wordt. Ik hoop dat de one love vibe nog voor een tijdje in de straten blijft hangen. Ik hoop dat de rechtse leiders opnieuw met de voeten op de grond komen en kiezen voor meer menselijkheid. 

Ik hoop dat de pampers goedkoper worden en de huizen betaalbaar.  Ik hoop dat ze daarna ook zullen opkomen voor de armsten der armen  en de vluchtelingen die slapen op straat in het beloofde land. 

Ik hoop dat ze daarna over de muur durven te kijken naar de onderdrukte Palestijnse bevolking die al decennia meer menselijkheid eist. Maar ze zeggen dat ik een dromer ben …

Jan Beddegenoodts

Jan Beddegenoodts verblijft vier maanden in Palestina. Hij legt zich toe op het maken van portretten en schetsen van verhalen met foto en video.

    

take down
the paywall
steun ons nu!