Het gaat goed, jubelt Hillary Clinton op het wereldscherm. Het gaat goed, we hebben weer een Americain dream.

Nog nooit was het land zo welvarend, zo weinig interne problemen, zo weinig externe dreiging. Het gaat goed. Onze 24 uurseconomie drijft op een leger van immigranten. We kunnen ons gelukkig prijzen,  de arbeider rent van baan naar baan, zijn kinderen van chreche naar chreche.

Het is kiezen tussen de huur of eten. Miljoenen kunnen noch lezen noch schrijven. De gaarkeuken voor miljoenen, zij zitten aan de voedselbonnen. De dream droomt zwarten en witten voorbij.

 In de geprivatiseerde gevangenissen waar het eten door staatswege wordt gesubsidieerd, een grote klant van de gaarkeuken, steunt het hele gevangeniswezen op aandelen.

 Grote bedrijven plaatsen hun orders. Gevangenen maken onderdelen. Niet naar loon. Voor een paar centen sigaretten en telefoon. Een bedrijfsgang over het hele gevangeniswezen waar elk recht is ontnomen.

 Terug op straat lopen de exen in de val. Politie eenheden slaan dan weer toe.

Met getrokken revolver en wapenstok ronselen zij naar willekeur, vooral de armen.  Er wordt duchtig geschopt en geslagen. Bij enig verzet levert het meer jaren op en verhoogt de aandelen. Vooral degenen die niet kunnen schrijven en lezen, ook daklozen is privé eigen, het gevangeniswezen. Alleen Generaal Motors staat bovenaan.