De volledige studie van het Stockholm Environment Institute (SEI) naar het economische nut van de oceanen, Valuing the Ocean, wordt pas later dit jaar gepubliceerd, maar het instituut gaf al een beknopte versie vrij.

SEI onderzocht de economische diensten van de oceanen aan de hand van vijf parameters: visserij, toerisme, stijgende zeespiegel, stormen en opslag van CO2.

Als er niet wordt ingegrepen, stijgt de temperatuur met gemiddeld 4 graten en produceren de oceanen jaarlijks in totaal 1497 miljard euro minder. Een snelle ingreep om de temperatuurstijging onder de 2,2 graden Celsius te houden zou zo’n 1058 miljard van die verliezen kunnen vermijden.

“Deze cijfers vormen maar een deel van het verhaal, maar ze geven een indicatie van de prijs die we moeten betalen voor de vermijdbare schade die we toebrengen aan de oceanen”, zegt Franck Ackerman van de groep Klimaateconomie bij SEI. “De kost van het nietsdoen verhoogt enorm met de tijd, en die factor moet erkend worden in de berekeningen omtrent de klimaatverandering.”

Een brede aanpak

Klimaatverandering is lang niet het enige probleem waar de oceanen mee kampen: verzuring, zuurstofgebrek, vervuiling en overbevissing vormen een cluster van bedreigingen die elkaar versterken.

De auteurs van de studie pleiten daarom voor een “holistische” benadering die elk van die problemen aanpakt. “We moeten een geïntegreerde visie ontwikkelen van hoe onze daden een impact hebben op de oceanen”, zegt Kevin Noone, een van de auteurs. “De oceanen dragen in belangrijke mate bij aan de nationale economieën, maar worden stelselmatig genegeerd in de economische strategieën op nationaal of internationaal niveau.”