De cijfers uit de OESO-studie zijn gebaseerd op het mediaaninkomen van werknemers die een voltijdse job uitoefenen. De gegevens dateren uit 2009, het jongste jaar waarvoor vergelijkbare data beschikbaar zijn.

Volgens Zij-kant, de vrouwenbeweging achter de Equal Pay Day, is de loonkloof tussen mannen en vrouwen meer dan dubbel zo groot: 22 procent in 2009. Equal Pay Day is de dag tot wanneer vrouwen gemiddeld langer moeten werken om op jaarbasis evenveel te verdienen als hun mannelijke collega’s.

Zij-kant haalt dat cijfer uit het rapport van het Instituut voor de Gelijkheid van Vrouwen en Mannen. Het cijfer houdt ook rekening met het loon van deeltijdse werknemers. Aangezien meer vrouwen deeltijds werken, wordt de loonkloof groter.

De cijfers van het instituut zijn berekend door de federale overheidsdienst (FOD) Economie op basis van het maandloon, mensen die in de privésector werken en op werknemers die een voltijdse en deeltijdse baan uitoefenen.

Van alle mannelijke werknemers werkt 5 procent in een deeltijdse baan, bij de vrouwen is dat 34 procent. Dat betekent dat een derde van de vrouwen niet voltijds werkt. Dat resulteert in een lager gemiddeld maandloon.

Volgens Vera Claes van Zij-kant is het terecht om ook deeltijds werk te laten meewegen in de berekening van de loonkloof. “Vaak kiezen vrouwen niet vrijwillig voor deeltijds werk”, aldus Claes. Vrouwen vervullen ook nog steeds het merendeel van de zorgtaken in een gezin. Ongeveer 80 procent van de vrouwen is verantwoordelijk voor de taken binnen het gezin.

Veel vrouwen kiezen voor deeltijdse arbeid omdat het goed te combineren valt met de huishoudelijke taken en omdat ze zo meer tijd over hebben voor hun kinderen. In bepaalde sectoren worden werknemers ook gedwongen om deeltijds te werken omdat dat een grotere flexibiliteit toelaat.

De loonkloof wordt ook verklaard doordat veel beroepen met relatief lagere lonen zoals bejaarden- en gezinshelpers, caissières en onthaalpersoneel voor een groot deel ingevuld worden door vrouwen.