Het is een werkdag, en mijn horloge wijst een uur aan waarop ik normaal gezien aan mijn bureau in Brussel zit, en niet op ‘t Noord. Maar vandaag moet ik voor ‘t werk in mijn eigen buurt zijn, een boek ophalen, ergens aan de Kerkstraat.

9.30 uur. Het is een frisse ochtend, maar zonnig en met een blauwe lucht ergens ver boven de daken. Ik fiets rustig door ‘t Noord richting Kerkstraat en ben verbaasd. Een ander tijdstip dan anders, een andere buurt dan anders. De rondhangende groepjes mannen aan de cafés, de troepjes tassen torsende vrouwen aan de uitgang van winkeltjes en supermarkten, de joelende kinderen op de pleintjes: ze zijn nergens te bespeuren.

Een wandelingeske

De mannen en vrouwen van ‘t stad passeren met hun borstel en vuilbak; ze maken mijn straat onwerkelijk schoon.

Ik zie veertigers, vijftigers en zestigers die hun hond -soms nauwelijks meer dan ‘hondje’- uitlaten. De ene geniet van het rustige ommetje, de andere kijkt zuur en lijdt duidelijk nog onder een ochtendhumeurtje. De deur uitgestuurd door moeder de vrouw, denk ik. ‘Gaat gij maar een wandelingeske maken met onzen Blackie’.

Een glazenwasser in blauwe overall begint aan zijn dagtaak. Ik fiets hem voorbij in een rustige straat, hij ziet me van ver aankomen en knikt vriendelijk. Ik beantwoord zijn groet met een glimlach. Net achter de hoek stalt een man met baard en tulband de bakken groente en fruit uit voor zijn winkeltje. Ik zou hem een Indiër kunnen noemen, maar ik weet het eigenlijk niet.

De Gazet

Op het einde van de Offerandestraat zit een blanke man op een plastic terrasstoel de Gazet van Antwerpen te lezen. Zijn haar heeft hij verloren, zijn interesse voor wat er in de wereld gebeurt blijkbaar nog niet. Een man met goedgebruinde huid passeert, hij duwt een buggy voort. Zijn zoon? Of was het zijn dochter? Ik ben hen alweer voorbijgefietst.

Aanschuiven

Ik ben op de terugweg en bijna weer thuis, wanneer ik op een file stuit. Ze groeit snel aan; met al die vervloekte eenrichtingstraten in mijn buurt kunnen chauffeurs maar moeilijk anders dan die ene route volgen. Ik fiets vrolijk fluitend langs de file en ontdek de oorzaak van de stilstand: een heftruck verspert de straat ter hoogte van de doe-het-zelfzaak. De arbeiders sturen hun lading langzaam naar het juiste magazijn en laten zich niet uit het lood slaan door de aangroeiende rij ongeduldig toeterende automobilisten.

Fietsster

Het Noord wordt wakker, ‘t is mooi om te zien. En ik, ik ben de luidop neuriënde en glimlachende jonge vrouw die gezwind door de straten fietst, genietend van het voorzichtige ochtendzonnetje.