Humanitaire en medische bijstand voor de Syrische burgerbevolking, die het grootste slachtoffer is van het gewapende conflict, is een absolute noodzaak (foto: G. Dubourthoumieu - Handicap International).
Opinie, Nieuws, Politiek, Vluchtelingen, Syrië, Handicap International, VN-Veiligheidsraad, Bescherming burgerbevolking, Conventies van Genève, Humanitaire hulpverlening, Burgeroorlog Syrië -

Syrië: eindelijk toegang tot de slachtoffers?

Het Syrische conflict woedt sinds meer dan twee jaar in alle hevigheid. We kunnen niet genoeg benadrukken dat de Syrische burgers zelf de grootste slachtoffers zijn. De cijfers zijn huiveringwekkend: 2 miljoen vluchtelingen in de buurlanden, 4,5 miljoen Syriërs op de vlucht in eigen land. Op nationaal niveau betekent dit dat meer dan één op de vier personen alles heeft moeten achterlaten om te ontsnappen aan de gevechten.

donderdag 10 oktober 2013 11:15
Spread the love

Een oorlog of een gewapend conflict kan en mag nooit een vrijgeleide zijn voor de strijdende partijen om lukraak dood en vernieling te zaaien. Dat is een les die we de voorbije eeuw, ook in eigen land, geleerd hebben. Een inzicht dat uitmondde in de Conventies van Genève en hun bijkomende protocollen.

Burgers, gewonden, mensen met een handicap en humanitaire hulpverleners moeten door de strijdende partijen beschermd worden. Humanitaire organisaties zoals Handicap International moeten de slachtoffers kunnen helpen.

Wat onze teams vandaag zien in Syrië is een aanfluiting van elke vorm van menselijkheid. Vele burgers blijven verstoken van alle hulp en zijn geblokkeerd in het midden van de oorlogsgebieden. Honderdduizenden hebben huis en dorp moeten verlaten.

“Wat onze teams vandaag zien in Syrië is een aanfluiting van elke vorm van menselijkheid”

Bewoonde huizenblokken en vele ziekenhuizen werden een doelwit en zijn totaal vernield. Lokale hulpverleners trachten met moed en zelfopoffering zo veel mogelijk slachtoffers te hulp te schieten, maar ook zij worden niet ontzien door de bombardementen en aanvallen. Hetzelfde geldt voor ziekenwagens en hulpkonvooien met medische en andere hulpgoederen.

Internationale organisaties zoals Handicap International hebben daardoor alle moeite van de wereld om de hulp tot bij de slachtoffers en de medische structuren in verschillende landsdelen te brengen. Wanneer die toch druppelsgewijs tot bij hen geraakt, blijft het, vanwege de extreme onveiligheid, bijna onmogelijk om deze tot in elk dorp te krijgen. De oorlogslogica primeert duidelijk boven de humanitaire.

Tot vandaag. We hebben goede hoop in de verklaring van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties van 2 oktober. Met deze verklaring roept de Veiligheidsraad de conflicterende partijen op om de toegang van de hulpverleners tot de burgers in het hele land te vergemakkelijken.

Volgens Valérie Amos, verantwoordelijke voor de humanitaire operaties van de VN, zou een integrale toepassing van dit statement het mogelijk maken om “twee miljoen mensen méér te bereiken. Mensen die we sinds maanden niet kunnen bereiken”.

Handicap International onderstreept het leed van die mannen, vrouwen en kinderen – de helft van de getroffen mensen zijn namelijk kinderen. Deze mensen moeten op dit moment overleven zonder voldoende voedsel. Ze worden bedreigd door honger, hebben geen toegang tot water en medische zorgen en ze worden geconfronteerd met eindeloos geweld.

De winter staat weldra voor onze deur. Voor hun deur ook, hetgeen de omstandigheden waarin ze moeten overleven nog meer bemoeilijkt.

“Mensen moeten op dit moment overleven zonder voldoende voedsel. Ze worden bedreigd door honger, hebben geen toegang tot water en medische zorgen en ze worden geconfronteerd met eindeloos geweld”

Onze interventieteams hebben zelf de verwoestingen bij de vluchtelingen in Jordanië, in Libanon en in Syrië kunnen vaststellen. Gewonden lopen het risico op een permanente beperking en mensen met een handicap op een verergering van hun gezondheidstoestand.

Een van onze kinesitherapeuten, die terug is van een missie van drie maanden in een vluchtelingenkamp in Idlib, in het noorden van Syrië, roept zijn werk in een oorlogsgebied voor de geest: kwetsuren door kogels, door granaten, bommen … met zenuw- en hersenletsels tot gevolg. Hij getuigde: “Het ergste is om verwonde kinderen te zien. Ze hebben echt niets te maken met deze waanzin.”

Ja, het is de hoogste tijd om de noodzakelijke hulp te kunnen bieden aan deze miljoenen mensen en om terug betekenis te geven aan de solidariteits- en menselijkheidsprincipes die dienen te primeren boven een dergelijk conflict. Om die reden is steun aan de lokale organisaties en samenwerking met hen een cruciale stap om de verspreiding van de hulp, maar ook de bescherming van een burgermaatschappij die de basis blijft van het Syrië van morgen, te verzekeren.

“Ja, het is de hoogste tijd om de noodzakelijke hulp te kunnen bieden aan deze miljoenen mensen en om terug betekenis te geven aan de solidariteits- en menselijkheidsprincipes die dienen te primeren boven een dergelijk conflict”

Bovendien is het voor het goede verloop van de humanitaire actie noodzakelijk dat humanitaire hulpverleners zich zonder enige problemen kunnen verplaatsen aan de grenzen, zoals de verklaring van de Veiligheidsraad trouwens benadrukt. Voor de mensen die geïsoleerd en ingesloten in verschillende Syrische gebieden verblijven, zijn grensoverschrijdende acties vaak hun enige mogelijkheid om toegang te krijgen tot hulp.

Wij nemen akte van de wil van de staten om het voor de humanitaire organisaties mogelijk te maken hun werk uit te voeren. Het is een positief signaal. De diplomatie toont eindelijk een meer uitgesproken besluitvaardigheid.

Maar de middelen om deze hulp te bieden, dienen beschikbaar te zijn. De financiële middelen moeten volgen, overeenkomstig de verklaring van de Veiligheidsraad, of deze middelen nu afkomstig zijn van internationale geldschieters of instellingen die verantwoordelijk zijn voor de humanitaire hulpverlening in landen van de Europese Unie.

In België wegen de gevolgen van de crisis op de budgetten die toegewezen zijn aan de humanitaire interventies. De humanitaire hulp, een onontbeerlijke schakel in het redden van levens, mag niet opgeofferd worden. Een sterk gebaar dat verwacht wordt door onze leiders. Bovendien rekenen de Belgische NGO’s – met name via het Consortium 12-12 – op de solidariteit van de bevolking.

Er is geen tijd meer te verliezen. De Syrische bevolking lijdt al lang genoeg. We moeten nu in actie schieten.

Vincent Slÿpen

Vincent Slÿpen is algemeen directeur Handicap International België.

dagelijkse newsletter

take down
the paywall
steun ons nu!