Een observatorium bij nacht. Een eenzame wetenschapper tuurt gespannen door een telescoop. Hij ziet een komeet op de aarde afkomen. Angstig tokkelt de witjas op zijn laptop en buigt zich over een microscoop. Monsterlijke cellen krioelen als gek. Een vlijmscherpe naald slorpt hen op. De wetenschapper geeft zichzelf een spuitje en wordt de Hulk of een zombie die de hele stad infecteert.
Of hij verwekt een monsterbaby die de hele mensheid redt of besmet. In elk geval ontstaat paniek in het Witte Huis. Lijnvluchten crashen. Hier en daar hapert een kerncentrale. Het leger verkeert in de hoogste graad van paraatheid. Een militair konvooi scheurt een geheime basis binnen. Na wat heen-en-weergeschreeuw ontstaat een massaal vuurgevecht. De militairen van het konvooi zijn vermomde terroristen. Zij maaien de echte soldaten neer en gaan ervandoor met het antigif, het wereldreddende vaccin, een atoombom of de mummie van een jaren geleden op aarde neergestorte alien. Intussen suft de publieke opinie verder. Het leven gaat zijn gangetje. Wij zien een zonnig wit huis, omgeven door wuivende bomen.
Moeder en kind maken zich kwebbelend klaar voor een prachtige zomerdag op school en op kantoor. Dan rinkelt een pikzwart mobieltje. “Yes, hello?” Paniek! De moeder graait haar kind beet en giert de oprit af in een zware SUV. Op de autoradio klinken flarden van nieuwsberichten. De president spreekt de natie toe. Slechts één man kan de aarde redden. En net die man rijdt zonder bereik op z’n dooie akkertje te paard door de Rocky Mountains of de Appalachen.
Vals grijnzende islamterroristen houden hem in het vizier vanachter een akelige rots. Zij maken zich op om de held laf af te knallen, wanneer een luguber gedreun de aarde en de biopscoop doet daveren. Een bergwand splijt open en een prehistorisch monster komt tevoorschijn gekropen. De voorwereldse kolos brult uit alle macht en ploft met donderend geraas een voorpoot neer op de krijsende moslimstrijders. De dreun is zo krachtig dat de vibraties honderd mijl verderop de ramen doen trillen van het ziekenhuis waar de 21-jarige Ashley net bijkomt uit narcose. Artsen hebben zeventien kilo vet uit haar lichaam verwijderd. Zij weegt nu nog 198 kilogram. De ziekenhuisgangen gonzen van bedrijvigheid.
De spoedafdeling ligt vol mensen met vampierenbeten. Sommigen vertonen zombiesymptomen. De hoofdarts schudt zijn hoofd. Hij had nog zo gewaarschuwd voor experimenten met een chemisch wapen dat de intelligentie en het moreel besef verhoogt, zodat de vijand geweld afzweert. Een straaljager ontploft op een vliegdekschip. Alle kanonnen spuwen vuur. Het fregat werpt een dieptebom uit. De U-boot duikt dieper dan veilig is. De romp kreunt angstaanjagend onder de verpletterende druk van de diepzee. Hier en daar knapt een bout. De sonar piept akelig. Een lasnaad barst, en schuimend water spuit de kajuiten binnen. De regisseur brult “cut”. Maar te laat. Een shrapnelscherf verwoest zijn Oscarbrein.
