Dat de Sun Wah er voortaan niet meer zou zijn, daar was ik toch even ondersteboven van. ‘t Is het nieuwtje van de week in de buurt, wat nog maar eens illustreert hoe een stadswijk écht een dorp op een eilandje is, want de geruchten gonzen even hard als bij de sluiting van de enige plaatselijke warme bakker in pakweg het idyllische niemandsland Wintam.

Zegt Sun Wah u niks? Voor mij was het de allereerste, schuchtere kennismaking met Antwerpen Noord. Lang geleden, nog voor er hier sprake was van de grote stadsbibliotheek, een park, bakfietsen en kleurrijke straatfestivalletjes, waagde ik mijn eerste stapjes in die schijnbaar gigantische Aziatische supermarkt. Ik was zo ongeveer net meerderjarig en net ontsnapt aan het ingeslapen dorpsleven van Aartselaar City, een dorp dat je makkelijk in één zin kan omschrijven: één GB, één Delhaize, drie bakkers, een Chiro- en een scoutsgroep, een lager schooltje en dan nog een jaarlijks Bal van de Burgemeester. End of story.

Mijn ervaringen met de Aziatische keuken beperkten zich tot op dat moment tot rijst met kip, ananas en currysaus – de klassieker die elke goede Vlaamsche huisvrouw wel eens op tafel zet.

Je kan je dan ook wel inbeelden hoe groot de verwarring en verwondering was toen ik voor de eerste keer door de Sun Wah dwaalde. ‘Noedels’, stond er op mijn boodschappenlijstje. Hoe dat eruitzag wist ik nog net, maar dan? Rijstnoedels? Eiernoedels? Tarwenoedels? Cellofaan-noedels, godbetert? Dik of dun, plat of rond, geel, wit of zwart?

Gelukkig stond er niemand op mijn vingers te kijken, want de grootte van de Chinese supermarkt gaf je de anonimiteit die je als nieuwkomer in een stad toch wel geruststelt. Een kwartier noedelgepeins en een een nieuwe zintuiglijke ervaring (koekje proeven, mevrouw?) later sta ik aan de kassa. Met eiernoedels. En een blik Aziatische paddenstoelen, die ik had herkend aan het prentje op de verpakking.

De eiernoedels zal ik in ‘t vervolg ergens anders moeten gaan zoeken. Geen probleem, want ik heb na al die jaren ook de Asia Food en heel wat andere winkeltjes in de buurt ontdekt. Maar toch, het blijft mijn allereerste kennismaking met de ongebreidelde exotiek van onze buurt. Ik hoop vurig dat toeristen, studenten en andere niet-Noordbewoners nu ook nog op de andere speciaalzaken hier blijven afkomen. Want, hoe jammer het ook is, we zijn nu wel één van onze grote publiekstrekkers kwijt.

PS: Weet er iemand waar je nog zulke bokalen met van die groene-theekoekjes kan vinden?