Het is zondag 20 november 2011, 01.53 uur.

Zoals heel dikwijls gebeurd kan schrijver weer eens niet slapen. Dat is niet zo uitzonderlijk maar mogelijk heeft ons nakend vertrek naar het wondermooie Suid Afrika daar toch wel iets mee te maken.

Vandaag keren wij voor de derde keer terug naar Zuid Afrika. Een land waar Sylvie en ik ons hartje aan verloren hebben. Het is het land, waar je alles wat andere landen van de wereld te bieden hebben, in één teug terug kan vinden.

Naar de luchthaven.

Rond 06.30 uur zal onze goede vriend des huizes Francis ons komen ophalen. De valiezen zijn gepakt en gezakt, de fysiek is goed, het koppeke staat al helemaal naar ginder en we hebben gisteren de familie en vrienden nog een dikke knuffel gegeven. We zijn er helemaal klaar voor.

We kijken al uit naar het moment dat de bagage op de band staat en onze instapkaarten in orde zijn. Dat is het moment dat voor mij de vakantie begint. Het leven op een luchthaven heeft iets. Ik doe niets liever dan een beetje aan de kant gaan zitten en de mensen in het oog houden. Telkens weer vraag ik me af om welke reden mensen het vliegtuig nemen! Is het om op reis te gaan, familie of vrienden te bezoeken, voor het werk? Sylvie en ik trachten te raden welke de reden kan zijn dat deze mensen, die wij totaal niet kennen, op dat ogenblik ook op Zaventem zijn. Het is een zeer leuk tijdverdrijf. Dikwijls zeer plezant, soms ernstig, zenuwachtig, opgejaagd of zelfs bedroevend. Je komt ook mensen tegen van alle mogelijke afkomsten, rassen, culturen en geloofsovertuigingen. En, we zijn allemaal gelijk. Allemaal zijn we straks afhankelijk van de techniek van de vliegtuigen, de piloten en de weersomstandigheden om op onze bestemming te geraken.

Bij de sjeiks van het Midden Oosten.

Daar waar we het eerste jaar via Londen vlogen en vorig jaar via Istamboel zetten we dit jaar koers naar Abu Dhabi in de Verenigde Arabische Emiraten. Benieuwd wat ons dit gaat brengen. Een Airbus A 330 – 200 zal ons van Brussels National Airport om 10.40 uur naar Dhabi International Airport brengen. Als we daar toekomen hebben we reeds 06.35 vlieguren in de benen. Onderweg zullen we kunnen genieten van de waarschijnlijk onberispelijke service van Etihad Airways, de nationale vliegmaatschappij van Abu Dhabi. Blijkbaar is deze maatschappij de derde beste ter wereld! Daar aangekomen moeten we een paar uurtjes wachten op de volgende aansluiting. Tijd om eens rond te neuzen en wederom kijken naar de mensen. Zouden we mogelijk een echte sjeik tegenkomen?

Een nachtelijke vlucht naar onze bestemming.

Klokslag 22.10 uur, plaatselijke tijd (1 uur verschil) stijgen we weer op voor een vlucht van 10.40 uur. Slapen kan ik niet zo goed op de vlieger. Dan zien we maar film, lezen we in een goed boek of luisteren we naar muziek. s’ Nachts vliegen betekent ook kijken naar lichtjes onder ons als we over een grote stad vliegen. Dat blijf ik fascinerend vinden, te meer daar je op een kaart van een monitor kan volgen waar je bent. En ook al is de vliegtuigkost niet altijd even verfijnd van honger zullen we niet omkomen. We vliegen op Johannesburg voor een tussenlanding. Benieuwd of we dit jaar pelgrims aan boord hebben die terug komen van de Hadj. Een unieke belevenis voor deze gelovige moslims.

Na een half uurtje wachten aan boord stijgen we dan weer op voor een laatste vlucht naar Cape Town waar we rond 08.10 uur, maandag 21 november, zullen landen. Als we daar toekomen zijn we exact 26 uur onderweg waarvan 17.25 vlieguren. Dat is het langste dat we al gevlogen hebben maar meer dan de moeite waard.

Mr en Miss Van Oosterwyck.

Na het wachten op de bagage, paspoort- en douanecontrole zullen we dan uiteindelijk in de ontvangst- en vertrekhal van Cape Town International komen. Het begin van een nieuw avontuur op Zuid Afrikaanse bodem. En zoals het elke ster betaamd staat daar een vriendelijke meneer die een bordje vast heeft met daarop Mr en Miss Van Oosterwyck. Ja, dat heeft wel iets…

Spontaan en hulpvaardig zal deze man onze bagage overnemen en ons leiden naar de huurwagen waar de komende maand mee zullen optrekken. De nodige administratieve formaliteiten worden afgehandeld op een Afrikaans tempo. In het hektische België zouden we ons druk maken over dit getreuzel maar hier kan het ons helemaal niet schelen. Trager leven is de boodschap!!!

Gordons Bay.

Onze eerste bestemming wordt Gordons Bay waar we onze vrienden, Dany en Lydia, zullen ontmoeten Zij zijn reeds, samen met Jakke en Carola, al een paar weken ginder. De eerste drie dagen zullen we samen met hen doorbrengen en daar kijken we alvast naar uit. Het wordt een super weerzien met onze vrienden maar ook met het land, de omgeving en de mensen.

De rest van ons verhaal zullen jullie later kunnen lezen. Wij hopen dat jullie via deze weg een impressie krijgen van wat we ginden allemaal gaan mee maken en ervaren. Dit is dan onze bijdragen om jullie te laten proeven van onze reis en dit wondermooie land.

Suid afrika is altyd ‘n bietjie thuiskomen!!!

Bafana Bafana.