Veel klimaatstudies wijzen op de gevolgen voor gletsjers en poolijs, maar de permafrost heeft heel wat minder aandacht gekregen. Toch speelt de bevroren bodem ook een belangrijke rol in het klimaatsysteem. Nu verschijnt in Nature Communications voor het eerst een wereldwijde studie op basis van 123 boringen in de poolgebieden en bergketens in Europa en Centraal-Azië.

De data, verzameld via een internationale samenwerking tussen 2007 en 2016, tonen een gestage stijging van de gemiddelde temperatuur van permafrost in die periode met gemiddeld 0,3 graden Celsius. De stijging is het grootst in Siberië: de bevroren bodem werd er 0,9 graden warmer. 

Ecosystemen

De staat van de permafrost heeft grote gevolgen voor het lokale ecosysteem en de bevolking. Dooiende permafrost kan gebouwen, wegen en andere infrastructuur doen instorten of beschadigen en kan zo sociale en economische gevolgen hebben voor het gebied. Maar de gevolgen kunnen in de hele wereld gevoeld worden, omdat smeltende permafrost de CO2 en methaan uitstoot, en zo de klimaatverandering verder aanzwengelt. 

De studie houdt verband met een ander onderzoek naar permafrost rond de Middellandse Zee, dat data van twintig experten verzamelt. Daaruit blijkt dat er enkel nog permafrost te vinden is in de hoogste bergketens zoals de Pyreneeën, de Alpen, de Apennijnen en de Anatolische bergen. In de Picos de Europa, de Sierra Nevada, en het Atlasgebergte zijn enkel nog geïsoleerde stukken te vinden. Alle onderzochte gebieden vertonen tekenen van verval en de kans bestaat dat ze in de volgende twee decennia verdwijnen. De studie maakt ook een reconstructie van de permafrost rond de Middellandse Zee voor de laatste 20.000 jaar, van de laatste ijstijd tot nu.