Update 29 juli

Deze tijd, is hij dan toch ook gekenmerkt door hersenspinsels? Door schijnwaarheden die het natuurlijke wantrouwen leggen  bij de verkeerde zaken? Door angst vanwege niet begrijpen? Ik neem tekenen waar van een opnieuw toenemende problematische Onwetendheid. (Zelf)Studie neemt geweldig in belang toe. Ik geef enkele tips uit eigen ervaring.

Veel deelnemers aan het debat vinden blijkbaar niet meer de tijd de medemens te leren kennen. Simplisme schijnt in sommige kennisdomeinen de regel te zijn. Vanuit schijnzekerheden wordt dagelijks het vuur geopend op mensen die iets anders doen dan de eigen stijl en gewoonten… Alsof mensen zich en masse vervelen en daarom vervelend gaan doen.

Het inzicht verdient herhaling:

“Nooit voorheen hebben zoveel mensen zich zo zelfzeker gevoeld over hun eigen mening,

op basis van zo weinig kennis en inzicht.”

 

Vaccinatie

Hoe medemensen die er op het eerste gezicht “normaal ” uit zien omgaan met bijvoorbeeld de inhoudsopgave van de vloeistof van de vaccins tart alle verbeelding. Volkomen onwetend over de aard van de bio-medische wetenschappen, slaan ze in paniek aan het piekeren. Bijvoorbeeld als deze publiek toegankelijke teksten stoffen aangeven als zink of kwik. Als je hen dan uitlegt dat zij naar de minimale hoeveelheden moeten kijken, dat die nog lager liggen dan in ons eigen lichaam, en dat die “inhoudsopgave ” dus vooral een blijk is van hoe ongelofelijk secuur, proper, de medici en laboranten te werk gaan, dan horen ze het in Keulen donderen. Prachtige gezichten levert dat op.

Maaien mag

Wanneer experten en opiniemakers nieuwe inzichten goed en vooral eenvoudig, in een slogan, uitleggen, dan zijn sommigen wel mee. Helaas soms te goed mee. Het motto “Don’t mow in May” maakte voor velen duidelijk dat er een nieuwe wind waait door het natuurbeheer, nu ook met repercussies wat de private tuinen en parken betreft. De  nieuwe wind is, het mag niet verbazen, ecologischer. Vanuit het langzaam bij de wetenschappers en natuurbeheerders gegroeide besef hoe alle levende wezens  met elkaar in verband staan, en je meer vlinders, bijtjes en (kans op) Neushoornkevers krijgt als je het gras niet elke drie dagen millimetert, maar het groei en bloeikansen geeft. Sommige dertigers en veertigers gaan dan echter de conclusie trekken: we moeten de natuur, de plantjes altijd met rust laten. Ze regelen zichzelf wel. Veel moeite heb ik onlangs gedaan om zo iemand bij te brengen dat deze conclusie te verregaand is. Dat er ook nog zoiets bestaat als snoeien. En grazen en begraasd worden for that matter. Je kunt volgens mij perfect stellen dat gras en kruiden leven “in de verwachting dat er ook herten, konijnen, hazen, reeën, bizons, runderen en andere grazers zijn op de aarde”. Het gras heeft zich aan die situatie magnifiek aangepast. Het groeit maar, verder en verder, en het dreigt zich dan ook kapot te groeien, te woekeren en zichzelf te verstikken, wanneer het niet tijdig wordt gemaaid of begraasd. Met een zijdelings oog op andere planten en bomen dan het gewone gras, vooraan de Roos en de Knotwilg, mag je stellig stellen:

“Deskundig Snoeien doet groeien, bloeien en langer leven”.

De vrouw in kwestie bleek dit soort “geweld” niet goed te kunnen plaatsen. Sommige mensen gaan simplistisch om met het eigen principe of het wereldbeeld van “laat ons het goede doen”; “laat ons waar mogelijk liefelijkheid bevorderen. De (neo-libereale) wereld is al hard genoeg”. De wereld wordt echter bij deze mensen geacht simpel te zijn. Goedheid kan voor hele volksstammen bijvoorbeeld niet meer samengaan met een oorvijg, bijvoorbeeld. Die “klets”, als die de uitzondering vormt op de algemene regel van ruimschoots tijd samen doorbrengen in nabijheid, liefde en geïnteresseerde aandacht, kan echter juist een exponent van gezonde realiteitszin zijn! Een goede vorm van grenzen stellen aan wat kinderen allemaal doen en trachten te doen. Ik ga nog meer zeggen. In die zin zal een opvoeding volgens de aloude tradities misschien op een dag een wondermiddel blijken. Een tovermiddel dat deze populatie, waarin nu echt miljoenen volwassen mensen niet meer verder kunnen zonder hun dosis psychopharmaca of steun van de persoonlijke psychiater, opnieuw sterk en standvastig kan helpen maken.

Koud water & geestkracht

Om mijn punt met een zoveelste metafoor te onderstrepen: de commerce verkoopt maar wat graag allerlei diensten en producten die ons deugd doen, die het comfort en het lekkere gevoel bevorderen. Niet in het minst baden en stortbaden met warm water zijn populair. Die dingen zijn een grote vooruitgang; ze gebruiken na een lastig gesprek of een dag hard werken, brengt een ware Revitalisering te weeg. De jacuzzi staat momenteel als model voor dit streven naar huiselijke verwenning. Maar daarom is de oude gouden waarheid niet ongedaan gemaakt die zegt: was je geregeld met ijskoud water.Het kikkert je onmiddellijk op. En die behandeling is goed voor je huid, voor je spieren, voor je zenuwen, voor je hart! Last but not least is je wassen met koud water, en bij uitbreiding het “jezelf even wat moeilijk maken” een probaat middel dat niet alleen krijgers en natuurvolken kennen en toepassen om de geestkracht te sterken. Dat laatste, is iets waar wij allen wellicht meer dan ooit tevoren nood hebben. Geestkracht.

De wetenschappers van vele wetenschappen kunnen en moeten vandaag een tegengewicht vormen voor de verkoopspraatjes van de alomtegenwoordige merken.

Zo heb ik het in elk geval gedaan, tijdens mijn levensloop.

Onwetendheid is gevaarlijk

In de zestiende eeuw, bij het aanbreken van de Renaissance, en in de middel-eeuwen daarvoor was er veel volk dat in onwetendheid leefde. Ook omdat de boekdrukkunst nog niet op dreef was. Vandaag zijn er boeken genoeg, en er zijn vele andere dragers van kennis bij gekomen. Heden  nemen de wetenschappen en de kennis echter zo sterk en zo snel toe, dat er opnieuw een groot probleem van Onwetendheid dreigt op te duiken. Om mee te zijn en niet in angsten of bespottelijk ongegrond wantrouwen te vervallen lijkt er mij maar één goede oplossing: studeren. Veel mensen zouden bij wijze van spreken zich beter wat inlezen in onderwerpen, documentaires kijken of cursussen volgen in de vrije tijd dan een zoveelste schadelijke vliegreis naar een uithoek van de wereld te ondernemen deze zomer.

Nota bene: kan er iemand mij vertellen wat het gemiddelde aantal boeken is dat een Vlaams gezin bezit? Fictie en wetenschap, beiden lijken mij nog zwaar ondergewaardeerd.

《We seem to live, once more, in an Age of Ignorance. And of new arrogance.》

Illustratie

Hoe mooi is het zicht, de ontmoeting met een man die zowel onder de zon en de regen met de handen actief is, als ervaren in studie en reflecteren. Die bovendien de kunst van de nederigheid met succes beoefent.

28 juli ’21