Leer over het studentenprotest in Gent van 40, 50 en 70 jaar geleden.

Lees in een cursiefje hieronder hoe het er aan toe ging tijdens het studentenprotest in 1979.

2019 is…

70j na de bezetting van het Gravensteen door studenten – tegen de verhoging van de bierprijs – in november 1949.

Gravensteen – bezetting 1949

In 1949 waren de studenten boos – onder andere omdat de bierprijs verhoogde. Met de bezetting van het Gravensteen ging het er ruig aan toe. De portier werd in zijn wachthokje opgesloten, een stootkar met rot fruit werd binnengereden en de poort werd gebarricadeerd. Toen de politie en brandweer ten tonele kwam, kreeg die een lading smurrie over de hoofden. Een aantal jaren geleden bracht het studentenblad Schamper nog eens het verhaal.

50j na de zware studentenrellen – in het zog van mei ‘68 en ‘Leuven Vlaams’ – met bezetting van de Blandijn in het voorjaar van 1969.

Blandijnberg 1969 – pic Ugentmemorie

De directe aanleiding was het verbieden van een voordracht over porno door het rectoraat. Het protest, de bestorming van het Rectoraat en de bezetting van de Blandijn culmineerde in “de langste nacht” waarin de bezetters spannende uren beleefden in afwachting van een grote politiecharge. Lees het op persblog.be: “De langste nacht”

40j na de studentenrellen met als motto: “Tegen de 10.000” – in voorjaar 1979.

Blandijnberg 1979

De verhoging van het inschrijvingsgeld aan Ugent zette kwaad bloed. Dit, tegelijk met het in datzelfde jaar opgerichte ‘Pandinistisch Verblijvingsfront’. Deze verzetsbeweging van Walter De Buck streed voor het behoud van de woonfunctie van het vervallen Caermersklooster in het Patershol. Uitgeleefde panden werden opgekalefaterd. In 1980 werden de bewoners – veelal studenten – door de politie hardhandig buitengezet.

Lees hieronder in een cursief verhaal: ‘Tegen de 10.000’ in 1979:
Blandijnberg: post-hippies gooiden kasseien naar de flikken

Student in Gent, eind ‘70, begin ’80: 40 jaar geleden vochten studenten tegen het BEF 10.000 (€250) inschrijvingsgeld

Blandijnberg – café Krawietelke

Het hek was van de dam, Het rispte op gelijk een stevige boer na een studentikoze zuippartij in oercafé het Krawietelke aan de Blandijn.
Gij, oude hippie, versleten door de tijd, leek geroerd over herinneringen aan 1979, aan de “goede” oude tijden van het studentenprotest “tegen de 10.000” aan den Blandijn – wat overigens “een berg” is die relatief steil afdaalt naar de oevers van de twee Gentse waterlopen.

Afgelopen zomer, in d’Aardige Dennen, vertelde gij er nog over bij het kampvuur. Gezeten op een bak Stropke’s, zat gij er te stoefen dat gij toen in de gazet gestaan had, terwijl ge een kassei gooide naar de muile van de flikken! Van welke ge vandaag van hen verwacht dat ze, in deze terroristische tijden, voor Uw veiligheid zorgen!?

Net zoals een collega hippie – post–hippie eigenlijk: uit de jaren ‘70 – had gij het ook nog over de muurbekladding met het opschrift: “oh oh, ik heb wormen” op de gevel van een verkrotte woning nabij het Rectoraat in de Sint-Pietersnieuwstraat.

Diegene die dit opschrift had geborsteld, wou de goegemeente schokken. Die was toen, nog meer dan je denkt, doordrongen van ‘Kerk en Leven‘. Het opschrift was een parodie op een muziekhit van een Vlaams charmezanger die erg geliefd was bij brave huisvrouwen. De echte titel van zijn lied klonk: “oh, oh, ik heb zorgen”. Niets aan de hand met dit soort humor? Toch: de brave zanger was net overleden.

Dit, om de sfeer van toen te schetsen. Die indianenverhalen van U, bij dat kampvuur, deden onze nekharen overeind staan.

En ge vertelde en vertelde… Waar de Sint-Amandstraat naar beneden helt, om de Sint-Kwintensberg te worden, sloopte ge met Uw rode makkers een groot reclamepaneel dat op massieve houten voeten stond. De duisternis was gevallen en overal in de studentenbuurt was er nog tumult. De houtbrokken en papierresten van het reclamepaneel gooiden gulder daar dwars op straat om een barricade op te werpen tegen de aldaar bivakkerende flikken. Vervolgens stak gulder die ook nog in brand!

Onderwijl lieten gij en Uw makkers het kasseien regenen richting de flikken, die vanuit de lager gelegen kant, zijnde de Sint-Kwintensberg, van plan waren te chargeren.

Tot Uw grote verbazing, zo vertelde gij, zag gij tussen de betogers ook een jonge docent van Uw hogeschool staan! Niet zomaar ‘staan’, maar: projectielen gooien naar de flikken!

En ge vertelde over de korte bezetting van den Blandijn, waar uit de vensters alles wat niet te zwaar was op de daken van de politiecombi’s terecht kwam. Combi’s, overigens nog met een oranje streep in de voor-, achter- en langszijde. Gedeukte combi’s, kapotte combiruiten… was het resultaat.

En dan was er nog de korte bezetting van het Rectoraat, waar Uw makkers uit de vensters van de hoogste verdiepingen dossiers naar beneden gooiden…

Ge zag ze nog met Uw eigen ogen als keigrote sneeuwvlokken naar beneden dwarrelen. En op dat moment – zo vertelde ge – kwam daar reporter Walter De Bock – niet te verwarren met Walter De Buck – het politiecordon rond het Rectoraat breken, door met zijn – in Oostakker geconstrueerde – oude Volvo een stopbevel te negeren. Hij toeterde rabiaat door tot aan het portaal van zijn krant De Morgen – toen nog in de oude gebouwen van de drukkerij Vooruit. Vandaag is dit Upkot. En, ge vertelde dat De Bock, daar bij het portaal, door de flikken uit zijn auto werd gesleurd en op zijn muile kreeg!

En ge vertelde over televisiejournalist Paul Muys, die bij valavond door de Rozier sloop, om te komen loeren hoe de flikken op hun beurt op hun muile kregen. Hij zocht bescherming achter de hoge kraagpunten van zijn imperméable, waartussen zijn brillenglazen schitterden in de straatlichtverlichting. Daar bij de Rozier stonden nog die bouwvallige huisjes aan de Boekentoren, laatste overblijfsels van een cité. Nu is dit het Centrum voor Architectuur.

“Rood was toen nog niet dood” tierde ge na de zoveelste Strop.

Hoe moet dat verder met het “demokraties” onderwijs? Dat kopte studentenpamfletblad Schamper toen in vette letters, zeit ge. Toen had Schamper nog ballen. Het was een in kwade inkt gedrenkte stencil. Door en voor studenten. Met tanden. Zo’n blad had impact. Toen: geen internet en geen tv op kot! Enkel een radiotoestel waarmee geluisterd werd naar de studentenzender: ‘Radio Toestel’! Lees het verhaal over Radio Toestel op Gandavum2

En wat heeft het opgebracht zeg, die wekenlange actie “tegen de 10.000” van toen!? Thans kost het inschrijvingsgeld al omgerekend al meer dan het dubbele… Wat zeg ik? Het viervoudige! Maar gedane zaken nemen geen keer.

Je wordt ouder, papa. Of moest ik pépé zeggen? F.D.

Vind meer links naar artikels over studentenprotest en studentenleven in Gent op persblog.be – Verhalen uit en over Gent