Dat het
inschrijvingsgeld voor het hoger onderwijs zou verhoogd worden, was
reeds sinds deze zomer bekend. Hoe hoog het zou worden opgedreven,
bleef koffiedik kijken. Momenteel blijft de teller staan op net
onder de duizend euro. Dat zou nog steeds neerkomen op een verhoging
van een slordige driehonderd euro.

Voor de
betoging werd een delegatie van VVS (Vlaamse Vereniging voor
Studenten) ontvangen bij onderwijsminister Hilde Crevits. Volgens
Bram Roelants, voorzitter van VVS, verliep dat gesprek gemoedelijk,
maar was er toch wat onderhuidse spanning. Crevits wou van geen
wijken weten en beweerde dat ze niet bij machte was om iets te doen.
Een boodschap die de studenten niet pikken.

Roelants
roept dan ook op tot verder protest. “Crevits beweert dat de
verhoging van het inschrijvingsgeld kan opgevangen worden door middel
van beurzen. Maar dat is een flagrante leugen. Er zijn nu al veel
studenten die nog net hun studies kunnen betalen en die geen
aanspraak maken op een beurs. Deze groep dreigt uit de boot te vallen
en dat is onaanvaardbaar. De verhoging van het inschrijvingsgeld is een
aanfluiting van het democratisch onderwijs.”

Nordin
Elomari, een iets oudere deelnemer aan de manifestatie, bevestigt de
vrees van Roelants. “Mijn vriendin heeft gewerkt en volgt nu een
bijkomende opleiding aan de hogeschool. Een verhoging van het
inschrijvingsgeld zou voor ons niet meer betaalbaar zijn. Dat kan ik
niet aanvaarden, daarom wandel ik hier mee.”

Maar
Roelants voegt toe dat het niet louter draait om de verhoging van het
inschrijvingsgeld. “Het gaat ons ook om de algemene besparingen op
onderwijs. De kwaliteit van ons onderwijs zal erop achteruitgaan en
studenten zullen minder begeleid worden. Op die manier wordt
eigenlijk bespaard op de toekomst van de hele maatschappij.”

Schoppen
aas

Het was
een bonte stoet die door Brussel trok. Vertegenwoordigers van zowel
SP.A, Groen als PVDA waren aanwezig, net als delegaties van de twee
grote vakbonden en leden van de burgerbeweging Hart boven Hard. Maar
bovenal veel studenten die gewoon bezorgd zijn over de toekomst
van het hoger onderwijs.

Het
academiejaar is nog maar negen dagen en toch zakken nu al meer dan
drieduizend af naar Brussel om hun ongenoegen te laten blijken. Nele
Van Parys, één van de drijvende krachten achter het protest is niet
verbaasd over de opkomst: “Nog voor de start van het academiejaar
hebben we een petitie op poten gezet tegen de verhoging van het
inschrijvingsgeld. Die petitie werd ondertussen door meer dan
twintigduizend mensen ondertekend. Ik merk ook dat er een grote
unanimiteit bestaat onder de studenten: slechts weinigen steunen een
verhoging van het inschrijvingsgeld.”

Volgens Van Parys was
dit ook te merken in de aula’s de voorbije dagen. “Om studenten
warm te maken voor het protest werden flyers uitgedeeld aan de
studenten met daarop een schoppen aas. Het symbool voor het feit dat
de regering met de toekomst van de studenten speelt. Wie zich tegen
een verhoging kantte van het inschrijvingsgeld werd gevraagd om de
flyer met daarop de schoppen aas in de lucht te steken. In vrijwel
alle aula’s stak een grote meerderheid van de studenten de flyer in
de lucht, dat zegt iets.”

Het
begin

Voor de
organisatoren van het protest was de betoging van vandaag een
opwarmertje. Zoalng Crevits de plannen niet bijschaaft, zullen de
studenten blijven op straat komen. Van Parys: “We zullen vanaf nu
vooral lokaal in de studentensteden zelf mobiliseren. Zo willen we
opbouwen naar een nieuwe grote mobilisatie. Die zal plaatsvinden op
19 november. Dan is het de internationale week van de student.
Of dat een betoging of een andere actievorm zal zijn, dat weten we
nog niet. Maar actie zal er in ieder geval zijn. We geven niet op.”

Een
zelfde strijdvaardigheid viel te horen tijdens de toespraak van
Roelants aan het eind van de betoging. Ook hij hamerde erop dat het
protest verder zou uitgebouwd worden. Voorts benadrukte hij dat dit
protest moet gezien worden als een ruime beweging en niet als het
protest van politieke fracties. De feiten leken Roelants alvast
gelijk te geven. Naast partijen, jongerenorganisaties en delegaties
van vakbonden, vielen vooral de vele jonge gezichten op die
klaarblijkelijk een eerste keer de straat optrokken. Zelfs middelbare
scholieren liep mee.