Update van het item Struikelstenen met enkele informaties die je misschien langs andere wegen moeilijker bereiken (oorspronkelijke bericht op DWM):

1. Communiqué van de Vereniging voor de Herinnering aan de Shoah/ Association pour la Mémoire de la Shoah, van 18/06/2012: Racistisch communiqué van Forum Joodse Organisaties van Antwerpen.

Onder de titel ”Is het plaatsen van gedenkstenen in Antwerpen raadzaam?” heeft het Forum van de Joodse Organisaties van Antwerpen een mededeling gepubliceerd die in de grond racistisch is.

Voor de in het Forum verzamelde organisaties zijn “de huidige bewoners van de wijken” waar de struikelstenen zouden geplaatst worden “niet gevoelig voor de herdenking van de slachtoffers van de shoah.” Met andere woorden, de migranten van arabisch-moslim achtergrond die momenteel in de huizen wonen in de migratiewijken waar vóór de oorlog de uit midden-Europa geïmmigreerde joodse families woonden, zijn anti-semiet op het punt dat zij een herdenking van de martelaren van de voorgangers in hun wijk niet zouden ondersteunen.

Dit communiqué bevestigt onze informatie dat Patrick Janssens aarzelt omwille van communitaristische redenen of om het forum van de joodse verenigingen van z’n stad niet te mishagen door aan de Vereniging voor de Herinnering van de Shoah/Association pour la Mémoire de la Shoah goedkeuring te geven om 6 herinneringskasseien te plaatsen in Antwerpen zoals voorzien voor volgende maandag 25 juni.

Het is verwonderlijk dat een sociaal democratische burgemeester de beslissing mbt de individuele herdenking van slachtoffers van de Shoah onderschikt aan de goedkeuring van joodse notabelen. Hebben de joodse burgers van Antwerpen niet meer het recht om hun naaste bloedverwanten te herdenken zonder de goedkeuring van het Forum?

Om haar stelling te verantwoorden over het Marokkaanse anti-semitisme, beweert het forum dat de herinneringsstenen die reeds in Brussel ingeplant zijn, op een onrespectvolle wijze zouden zijn behandeld. Dit is een onwaarheid: de 43 reeds geplaatste Brusselse stenen en de 4 van Luik bevinden zich nog altijd in goede staat. De publieke overheden zien, in het kader van hun opdracht, toe op het respect van voorbijgangers en buren. De Antwerpse overheid – waarvan men weet dat ze in het verleden gecollaboreerd heeft met de nazi’s om joden uit de metropool te deporteren – zou van dezelfde autoriteit kunnen gebruik maken als de Brusselse en Luikse overheid om de herinnering aan de slachtoffers van de shoah te beschermen.

Ondertekend door Eric Picard, te contacteren via memoiredelashoah@restitution.be

2. Joods Actueel: Joodse verenigingen struikelen over “Stolpersteine”

Op de website van Joods Actueel wordt kort aandacht gegeven aan het Struikelstenen-item

“Maar de Antwerpse burgervader gaf zijn fiat niet omdat verschillende Joodse groeperingen in ons land niet bepaald voorstander zijn van het project. Dat is ondermeer het geval voor de Stichting van het Jodendom van België die de Restitutiegelden beheert, de Vereniging van de voormalig ondergedoken Joodse kinderen en het Forum der Joodse organisaties. De beweegredenen van de Joodse organisaties, met alle voor- en tegenargumenten, komen aan bod in de volgende editie van Joods Actueel magazine. Ook stellen wij de vraag hoe het komt dat deze kasseien met een waarde van 20 euro in ons land tot 600 euro kosten en wie daar beter van wordt.”

Zelf heb ik 96 € betaald voor een Stolperstein bij het geboortehuis van een van de kinderen Mühlbauer, geboren in Halle an der Saale, wiens laatste woonplaats in Schaarbeek lag en die van de straat geplukt werd en over Mechelen naar Auschwitz gevoerd werd en er om het leven gebracht. 96€ dus, dat was de kostprijs van een steen voor Gunter Demnig een 2 tal jaren geleden.

De Vereniging voor de Herinnering aan de Shoah vraagt 300€ omdat zij hierin de kosten van de verplaatsing en verblijf van Gunter Demnig, alsmede eventuele materiële kosten voor het inmetsen in de stoep meerekenen en desgevallend de eigen administratieve werking. In feite zouden deze ‘werkingskosten’ sowieso moeten gedragen worden door de gemeente waar de plaatsing van een steen gebeurd, en dit om ‘fatsoens’redenen, dwz dat is het minimum dat een gemeente verplicht is aan niet meer aanwezige burgers. Zien welk verhaal men er in Joods Actueel Magazine aan ophangt?

Zie hier voor een Aanvraagformulier Struikelstenen bij de AMS/VHS

3. Marka Syfer die een steen voor z’n moeder wou plaatsen richt zich tot Patrick Janssens

“Mijnheer Patrick Janssens,

Komende maandag 25 juni moest een Herinneringssteen geplaatst worden voor wat voorheen de Stoomstraat nr 3 was, de woonplaats van m’n familie op 10 mei 1940 (het huis bestaat helaas niet meer) als eerbetoon aan m’n mama, gedeporteerd op 14 augustus 1943 naar Auschwitz om er vermoord te worden de 17de van dezelfde maand.
Ik verneem vandaag (ik was deze week in het buitenland) dat de plaatsing niet zal doorgaan omdat u geen toelating wil geven (omdat u het bent maakt het voor mij onbegrijpelijk te neerdrukkend).
Als zelfs verenigingen … en talrijke niet-joden tegenwoordig zulke plaatsing vragen in meerdere steden en gemeenten, of het nu Brusselse of Waalse zijn, er toelating of sponsering voor geven, zal Antwerpen dan de enige zijn om zich te verzetten?
Zijn er in uw stad geen aanmerkelijk aantal joden vermoord in de vernietigingskampen, soms met de hulp van haar administratie?

Mijnheer de burgemeester, met alle respect die ik voor u heb, vraag ik u, met de grootste aandrang, uw standpunt te herzien, zo vlug als mogelijk, en een akkoord te geven voor de plaatsing van de Herinneringssteen, die de eerste zal zijn in de stad waar ik geboren ben…

Marka Syfer

4. Voorstel vanuit de Vereniging voor Ontwikkeling & Emancipatie van Moslims

Vanuit de Vereniging voor Ontwikkeling & Emancipatie van Moslims, VOEM met zetel in Antwerpen en contactpunten in Brussel, Gent en Genk, kregen we volgende informele overweging en voorstel toegestuurd:

“Wij geloven wel dat er met de nodige pedagogie en overleg door alle Antwerpenaren een dam tegen alle extremen kan gesteld worden! Alleen moet er wat “politieke durf” aanwezig blijken….
Om de hoek van diezelfde Wipstraat zijn er Synagogen en moskeeën, winkeliers van alle strekkingen en stromingen zonder dat er noemenswaardige geschillen plaats vinden…..
Wij denken echt dat er vergaderd moet worden zowel met de tegenstanders als met de initiatiefnemers en de bewoners van de straten waar het zal geplaatst worden al dan niet in bijzijn van de “politieke overheden” (om een officiële geruststelling aan iedereen te geven)…

Wij hebben samen met het Vredescentrum en een aantal Antwerpse joden heel wat zaken gerealiseerd, dus deze actie is een educatief initiatief bij uitstek die de dialoog vooruit kan helpen…”

VOEM is te contacteren langs: secretariaat.voem@gmail.com

5. Sint-Truiden treedt in het spoor van Berlijn, Nürnberg, Munchen, Hamburg, Keulen, Aken…

De burgemeester van Sint-Truiden, bracht ons de plaatsing van een Struikelsteen in Sint Truiden op 25/05/2012 voor Egon Suntup in herinnering, zie artikel in het Nieuwsblad.

“Het is de eerste gedenksteen. In Sint-Truiden werden in totaal 62 inwoners opgepakt. We maken een lijst van de gedeporteerden, leggen een steen voor hun deur en maken daar een struikelsteenroute van’, zegt schepen Bert Stippelmans (CD&V). Burgemeester Ludwig Vandenhove (SP.A) steunt het voorstel. ‘Gidsen kunnen de jeugd dan rondleiden en uitleg geven over het verleden”.

In tegenstelling tot het bericht in de krant werden in Sint-Truiden niet alleen de eerste Struikelsteen gelegd in Limburg maar in het Vlaamse gewest. Alhoewel, er juist op uitgekomen dat de eerste Struikelsteen in het Vlaamse gewest op 19/03/2012 in Mechelen werd gelegd voor een oud-verzetstrijderder-gedeporteerde, door het 8 mei comitée.

Struikelstenen in Antwerpen zouden ook de nieuwe bewoners de weg kunnen wijzen naar het verleden en het lot van de vroegere bewoners, met ook de Marokkaanse jongens als gids.

6. Al in 2009 struikelde Antwerpen over de plaatsing van “Stolpersteine”

In een contact met Joods Actueel wist men te melden dat het al in 2009 misgegaan was, om dezelfde redenen als waarover er nu gebatterd wordt. In een verslag van de Eindhovense vereniging voor Struikelstenen lezen we het volgende:

“Op 10 mei 2009 plaatste Gunter Demnig, 24 struikelstenen op het landgoed De Grote Beek. (De huidige naam van het R.K.G. Rijks Krankzinnigen Gesticht) Want ook het toenmalige Rijks Krankzinnigen Gesticht, kende zijn slachtoffers die niet vergeten mochten worden…Onder toeziend oog van opperrabbijn Binyomin Jacobs knielde Gunter Demnig om de 24 kasseien in het plaveisel van het laantje van perelaars te plaatsen….Daarna moest Gunter Demnig al weer vertrekken. In Antwerpen wachtte hem die middag weer een aantal Stolpersteine om geplaatst te worden. Hij werkt aan de zichzelf opgelegde taak, in het besef dat die taak voorbestemd zal zijn om unvollendet te blijven …”

Dat hij toen en ook nu niet in Antwerpen z’n herinneringsstenen in de stad zal kunnen planten zal hem diep steken. Misschien kan iemand eens zijn gedacht vragen over het Antwerpen dat z’n kunst en herinneringsproject niet wil?

7. Op 17 juni, 23 struikelstenen gemetst in Noord-Amsterdam

Het is in zaken als deze gemakkelijk om tot de orde van de dag over te gaan. Behalve als je ogen en oren wilt open houden, en op zoek gaat. Zo werden er op 17 juni 2012, enkele dagen geleden, door Gunter Demnig nog 23 stenen gemetst in Amsterdam-Noord.

Wikipedia zegt het volgende over Noord-Amsterdam: “Ook Amsterdam-Noord onderging een grote uitbreiding. …. In 2010 hadden 34,9% van de totale bevolking en 52,6% van de minderjarigen een niet-Westerse allochtone achtergrond.”

8. Een Struikelsteen voor Jazeera

De Struikelsteen in Schaarbeek met volgende tekst ingeplant voor de ingang van het Salon de Thé Café Jazeera, kan het symbolischer, zie de foto’s op de site van bel-memorial.

      ICI HABITAIT
 SZLAMA SAMELSON
        NE 1897,
 ARRETE 22.09.1943,
 INTERNE MECHELEN
   DEPORTE 1944
     AUSCHWITZ
      ASSASINE
 
9. Tot slot

En als er weerstand is bij wie dan ook, tegen het plaatsen van de struikelstenen of het risico voor een gebrek aan respect ervoor, dan zijn het aanknopingspunten, struikelstenen om de ideeën op te oefenen en langs de kennis en verwerking van het verleden ook met het heden klaar te komen. Maar voor Antwerpen lijkt dat (weer eens) een moeilijke oefening te worden.

Het is alsof men zou zeggen dat de moslimgemeenschap alleen maar uit ‘extremisten’ à la sharia4belgium zou bestaan in Antwerpen, waarbij geen redelijk gesprek meer mogelijk is en die geen enkel respect kunnen opbrengen voor de bestaande wetten of voor het verleden van hun eigen stad en haar bewoners.

Misschien moeten ook representanten van de joodse gemeenschap in Antwerpen dringend het boek van Lieven Saeren, “Vreemdelingen in een wereldstad’ (her)lezen of misschien ook enkele uittreksels uit onze eerdere berichten die op de website van Brabosh op een interessante wijze werden samengevat, zonder ons verder uit te spreken over inhoud van deze site. Volgende afsluiting werd door hen gekozen waarbij het niet gaat over Antwerpse joden maar over de “Antwerpenaar” en hun beeld van Marokkaanse jongens: “Door de (historische) aversie tav de ‘vreemdeling’ die enigszins in de genen van de ‘Antwerpenaar’ is ingebakken kijkt hij naar zichzelf in de spiegel van de ‘Marokkaanse jongens’ en hun ‘Antwerpse’ mentaliteit. Ze zijn de ‘nieuwe Antwerpenaar’ bij uitmuntendheid. Het zijn de ‘mietjes’ die naar de ‘pietjes’ kijken en die zich wederzijds opjagen in wat ze zien (jh).”

Gerard de Sélis stelde het in een reactie op de site van het Agence Diasporique d’Information op 17/06/2012 nog als volgt: “Ik ben geschandaliseerd door de houding van de burgemeester en meer nog door de “vertegenwoordigers” van de joodse gemeenschap van Antwerpen. Zij doen me denken aan het joods “consistorie” dat de namen en adressen van de in België woonachtige Joden aan de nazi’s gegeven heeft (zie de memoires van de joodse verzetstrijder Broder)“.

Met vriendelijke groeten,

Jan Hertogen
www.getuigen.be