Saïd Bouamama,

Straffeloosheid voor de moordenaar van Thomas Sankara

Op 6 juli kondigde het Burkinese presidentschap aan dat voormalig staatshoofd Blaise Compaoré, een van de moordenaars van Thomas Sankara, naar Ouagadougou zou komen. Deze schandalige reis werd officieel georganiseerd in het kader van een bijeenkomst die geacht werd alle voormalige presidenten van de Burkinese Republiek bijeen te brengen om kwesties te bespreken die "verband houden met het hogere belang van de natie". Belangrijk is de context van deze politieke gebeurtenissen, vooral de staatsgreep van 24 januari 2022 die Paul-Henri Damiba aan de macht bracht.

vrijdag 29 juli 2022 14:53
Spread the love

 

Die staatsgreep vond plaats na de traumatische afslachting van het Inata-garnizoen in het noorden van het land door zogenaamde jihadistische troepen. 53 soldaten en 4 burgers werden daarbij gedood en al snel vernam de publieke opinie dat de Burkinese soldaten al meer dan twee weken geen eten meer hadden gekregen.

In het hele land braken demonstraties uit om het aftreden van de regering van Roch Kaboré te eisen en een consequenter beleid in de strijd tegen terroristische groeperingen. Het tweede element van de context is die van een andere staatsgreep, in het buurland Mali in mei 2021, waarover wij reeds in verscheidene columns hebben bericht.

De staatsgreep in Mali werd breed gesteund door het Malinese volk en leidde tot een echte patriottische mobilisatie rond de nieuwe regering. Aan de andere kant werd de staatsgreep onmiddellijk veroordeeld door de Westerse mogendheden, Frankrijk voorop. Die zetten alles in het werk om Mali te isoleren en zetten vooral hun Afrikaanse handlangers in om een embargo op te leggen om de nieuwe Malinese regering te verstikken.

In Burkina Faso, net als elders in de regio, tonen de mensen zich solidair met het Malinese volk en betogen ze om een onmiddellijke intrekking van de sancties tegen Mali te eisen. Duizenden Burkinezen marcheerden twee dagen voor de staatsgreep van 24 januari met twee leuzen: steun aan de Malinese overgang en het ontslag van de Burkinese regering.

Deze context is noodzakelijk om het verschil te begrijpen tussen de staatsgreep in Mali en die in Burkina Faso. In feite heeft de vrees voor een progressieve staatsgreep zoals in Mali geleid tot een anticiperende staatsgreep in Burkina. De twee staatsgrepen hebben een compleet verschillende politieke inhoud en zijn zelfs precies het tegenovergestelde.

Het spoedbezoek van de moordenaar van Thomas Sankara aan Burkina begin juli bevestigt dit alleen maar. Laten we niet vergeten dat Compaoré aan de macht kwam na een staatsgreep in oktober 1987 waarbij de architect van de Burkinese revolutie, Thomas Sankara, werd vermoord. Bovendien was Compaoré gedurende zijn hele regeerperiode – van 1987 tot 2014 – een van de essentiële radertjes van de Françafrique.

Laten we ook niet vergeten dat hij in 2014 ontslag moest nemen na een volksopstand van enkele tienduizenden Burkinezen. En dat hij zijn vrijheid tijdens deze volksopstand alleen heeft kunnen behouden dankzij zijn exfiltratie naar Ivoorkust door het Franse leger op bevel van François Hollande. Vervolgens heeft hij de Ivoriaanse nationaliteit aangenomen om aan de justitie van zijn land te ontkomen.

Ten slotte mogen we niet vergeten dat hij na een lange mobilisatie van het volk door de Burkinese justitie bij verstek tot levenslange gevangenisstraf werd veroordeeld. In deze context kan het besluit om Blaise Compaoré uit te nodigen naar Burkina Faso slechts één betekenis hebben: het is een acte van trouw aan de Westerse mogendheden, en aan Frankrijk in het bijzonder, op een ogenblik dat hun neokoloniaal beleid in vele landen van de regio ernstig wordt bedreigd.

Een dergelijk besluit kon natuurlijk niet anders dan woede oproepen onder de bevolking. De historicus van de Burkinese revolutie, Bruno Jaffré, vat het als volgt samen: “Een groot deel van de samenleving, met name de tienduizenden opstandelingen van 2014, en hun aanhang, zullen dit initiatief ongetwijfeld ervaren als een provocatie, of zelfs als een poging tot vernedering van al degenen die tot vandaag voor gerechtigheid hebben gestreden.

Blaise Compaoré heeft geweigerd op zijn proces te verschijnen en heeft nooit enige verontschuldiging of berouw getoond. En hij zou zonder op een of andere manier verontrust te worden het territorium van Burkina Faso om “kwesties in verband met het hogere belang van de natie” te bespreken.

Mobilisatie

Onmiddellijk na de aankondiging van de komst van Blaise Compaoré werden talrijke mobilisaties op gang gebracht. De advocaten van de familie-Sankara, maar ook de vakbond van advocaten, de vakbond van magistraten en de Hoge Raad voor de rechterlijke macht hebben de arrestatie van Blaise Compaoré en de toepassing van de rechterlijke vonnissen geëist.

Op nationaal en internationaal niveau worden steeds meer verklaringen en communiqués afgelegd om de arrestatie van Sankara’s moordenaar te eisen. Zoals, bijvoorbeeld, het Internationale Netwerk voor Sankara Rechtvaardigheid in Afrika, dat groepen in Burkina Faso en de diaspora verenigt en gesteund wordt door groepen en verenigingen in Niger, Mali, Duitsland, Frankrijk, enz.

Het Netwerk verklaart in zijn perscommuniqué van 6 juli: “Nauwelijks drie maanden nadat Blaise Compaoré tot levenslange gevangenisstraf werd veroordeeld voor de moord op Thomas Sankara en zijn metgezellen, bereidt de regering die uit een militaire staatsgreep is voortgekomen en waarvan de legitimiteit broos lijkt, haar amnestie voor.

Op die manier geeft ze duidelijk blijk van haar minachting voor het rechtssysteem van haar land, in navolging van Blaise Compaoré die weigerde op het proces te verschijnen. […] Geconfronteerd met dit nieuwe bedrog roepen wij de democratische krachten die het recht in Burkina Faso en elders in de wereld een warm hart toedragen, op om massaal te protesteren om er een einde aan te maken. Wij doen een beroep op de Burkinese justitie, die onafhankelijk is van de politieke macht, haar rechterlijk vonnis uit te voeren door hem te arresteren zodra hij op Burkinese bodem aankomt.

Andere initiatieven werden genomen om de andere voormalige staatshoofden die voor deze ontmoeting met Blaise Compaoré waren uitgenodigd, te vragen deze te boycotten. Door overtuiging of door opportunisme zullen verscheidene voormalige presidenten afwezig zijn. Michel Kafando is officieel afwezig om gezondheidsredenen, Yacouba Isaac Zida om redenen van “administratieve aard” en Christian Kaboré omdat hij door de menigte voor zijn woning wordt tegengehouden. Zo werd de bijeenkomst een klucht. De neokoloniale macht van Burkina Faso is meer dan ooit in diskrediet gebracht.

 

Dit is de vertaling door Frans De Maegd en Gaston Van Dyck van  een videoboodschap in de reeks ‘De wereld van onderuit’ op Investig’action.

Creative Commons

dagelijkse newsletter

take down
the paywall
steun ons nu!