Na de recente dood van een Palestijnse busbestuurder in bezet Oost-Jeruzalem stijgt de spanning. Volgens de Israëlische bezettingsautoriteiten pleegde de man zelfmoord. Zijn familie stelde echter talrijke verwondingen op zijn lichaam vast, die niet met een eenzame zelfmoord te verklaren zijn.

Elke aanslag dient afgekeurd te worden, dus ook de recente bloedige aanslag van twee Palestijnen op dinsdag 18 november in een synagoge in het Westelijke Israëlische deel van Jeruzalem, waarbij vijf Joods-Israëli’s werden vermoord. Beide daders werden ter plaatse doodgeschoten door de politie.

Een oplossing voor deze spiraal van geweld kan alleen worden gevonden, wanneer men bereid is de oorzaken te onderzoeken en te erkennen.

Geen vervolging van misdaden

De
Joods-Israëlische mensenrechtenorganisatie Yesh Din stelt in een
onderzoek van 12 november 2014 vast dat 83 procent van alle
gewelddaden van Joodse kolonisten tussen 2005 en 2014 tegen de Palestijnse bevolking in
de bezette Westelijke Jordaanoever nooit worden onderzocht door de
diensten van het bezettingsleger.

Yesh
Din onderzocht alleen voorvallen op de Westelijke Jordaanoever en
liet bezet Oost-Jeruzalem buiten haar onderzoek, omdat de organisatie
de annexatie van dit stadsdeel door Israël aanvaardt, in tegenspraak
met de VN-resoluties die stellen dat Oost-Jeruzalem een
onverbreekbaar onderdeel is van de bezette Westelijke Jordaanoever.

Uit
hun onderzoek van 1045 bekende zaken,
stelt de organisatie een consistent patroon vast om gewelddaden tegen
de Palestijnse bevolking niet te onderzoeken of na een beperkt onderzoek zonder gevolg te klasseren.

Het gaat voor 47,4
procent over beschadiging van huizen, voertuigen, landbouwgewassen en
olijfbomen. Olijfbomen zijn de voornaamste bron van inkomsten voor de
autochtone bevolking van Palestina.
34,5
procent van de klachten betreffen vormen van fysiek geweld tegen
Palestijnen, 13,6 procent gaat over het stelen van Palestijnse
landbouwgronden en 4,5 procent over het doden van vee, de schending
van moskeeën en kerkhoven en het dumpen van rioolwater en van huisafval
op Palestijnse landbouwgronden.

Slechts
in 9,7 procent van al deze zaken werd een politioneel onderzoek
gestart. Slechts een klein deel daarvan leidde tot een rechtszaak en een nog kleiner deel tot effectieve vonnissen. Die vonnissen blijken ook stelselmatig zeer klein te zijn in verhouding tot de aard van de misdrijven (en worden dikwijls niet uitgevoerd).

In 2013 werden slechts twee klachten van Palestijnse
bewoners onderzocht. Het geweld betreft het neerschieten van mensen,
afranselingen met knuppels, geweerkolven en messen, en het werpen van
stenen. Recent gaat het ook geregeld om het overrijden van mensen met voertuigen.

Verdacht veel verkeersongevallen

Enas Khalil, 5 jaar

Op
19 oktober 2014 stierf de vijfjarige Enas Khalil nadat zij was
overreden door een Israëlische kolonist, terwijl ze van
school naar huis wandelde in het dorpje Sinjil, een dorp in de buurt
van Ramallah. De dader werd aangehouden noch vervolgd. Het zou
volgens de bezettingsautoriteiten immers om een ongeval gaan, hoewel
omstaanders getuigden dat het meisje zonder aanleiding werd aangereden op de stoep.

Op
22 oktober overreed Palestijns arbeider Abd al-Rahman al-Shaludi een
aantal voetgangers die uit een tramstation kwamen in het noorden van
Jeruzalem. Daarbij kwam de drie maand oude Haya Zissel-Brown om het
leven en werden zeven andere personen zwaar gewond. Deze misdaad werd
onmiddellijk gebrandmerkt als een ‘terroristische aanval’.

De
dader werd ter plaatse doodgeschoten door de Israëlische politie,
zonder dat enige poging werd gedaan om hem aan te houden voor
ondervraging. Hij bleek een 21-jarige jongen met psychische
problemen. Die had hij volgens zijn familie opgelopen bij folteringen in een Israëlische
gevangenis, onder meer tijdens een drie weken durende ondervraging in Moscobiyya-gevangenis van Jeruzalem, in de wijk die Russian
Compound wordt genoemd en die bekendstaat als een plaats waar massaal
wordt gefolterd.

De
jongen werd driemaal aangehouden sinds september 2012, telkens voor het werpen van stenen of molotovcocktails naar
Israëlische kolonisten en soldaten in het door Israël bezette Oost-Jeruzalem.
In de Israëlische pers werd hij onmiddellijk een ‘beroepscrimineel met een
verleden van anti-Joods geweld’ genoemd.

Op dezelfde dag kwam een
kind om in Gaza bij het vinden van een niet-ontplofte granaat van het
Israëlisch leger, het tiende slachtoffer van achtergebleven bommen
in Gaza sinds de laatste aanval van Israël.

In
juli 2014 reed de 35-jarige Palestijn Raed al-Jabari een aantal
kolonisten aan in de koloniale nederzetting Gush Etzion op de
Westelijke Jordaanoever, die daarbij licht werden verwond. Hij vluchtte weg maar gaf zich onmiddellijk
aan bij de politie, omdat het volgens hem een ongeval was. Twee maanden later stierf hij in de gevangenis, volgens de Israëlische politie
omdat hij zich had opgehangen. Een autopsie op eis van de familie
stelde echter meerdere tekenen van brutale foltering op zijn lichaam
vast.

Straffeloosheid van kolonisten

Het
overrijden van Palestijnen door kolonisten doet zich al geruime tijd voor, maar neemt de laatste maanden onrustwekkend toe. Het wordt stelselmatig door Israëlische autoriteiten als
‘ongeval’ geklasseerd. Geen enkele van deze daders werd als ‘terrorist’ gebrandmerkt of vervolgd.

Die
straffeloosheid stimuleert anderen dan weer om hetzelfde te doen. Op
Israëlische sociale media roepen bovendien Joods-Israëli’s openlijk op om Palestijnen te overrijden.

Het
doodschieten van Palestijnen door Israëlische soldaten en kolonisten
is evenmin een nieuw fenomeen. Deze aanslagen worden door de
bezettingsautoriteiten telkens als ‘zelfverdediging’ geklasseerd.
Soldaten en kolonisten worden eveneens grotendeels ongemoeid gelaten
voor hun daden.

De
Israëlische autoriteiten stellen nu vast dat het verzet tegen de
wantoestanden van de bezetting steeds meer extreme en wanhopige
vormen aanneemt, zoals blijkt uit hierboven vermelde aanslag van twee Palestijnen in een synagoge. Commentatoren menen dat een Derde
Intifada onvermijdelijk is geworden.

“Stop met het te doen”

Een
oplossing voor deze geweldspiraal is niet ver te zoeken. Noam Chomsky
antwoordde ooit op de vraag hoe terrorisme het best bestreden kon
worden: “Dat is redelijk gemakkelijk. Stop met het te doen.”

Een
echte oplossing voor het geweld in Israël en Palestina kan er
slechts komen als de bezetting en alles wat daar mee samenhangt wordt
stopgezet, als alle koloniale nederzettingen worden ontruimd en als
de bevolking in de bezette gebieden eindelijk een kans op
sociaal-economische ontwikkeling krijgt. Erg nieuw is dat idee niet,
het komt overeen met de consensus sinds de jaren 1970 in zowat de
hele wereld buiten de EU en de VS.

Het
zou ook al veel helpen als de media zouden doen wat ieder redelijk
mens hoort te doen: even verontwaardigd zijn over elke dode, welke
ook zijn/haar nationaliteit is. Dat betekent geenszins dat het gepast zou zijn Joods-Israëlische doden vanaf nu even hard te negeren
als Palestijnse slachtoffers. De enige morele
aanvaardbare en ‘objectief-neutrale’ berichtgeving kan er alleen in bestaan aan alle slachtoffers van het geweld
evenveel aandacht en achtergrondanalyse te wijden.

Zolang
media op de huidige manier verdergaan,
faciliteren zij mee de voortzetting van de bezetting en vernedering
van het Palestijnse volk en het ontkennen van hun elementaire
mensenrechten. Desmond Tutu zei daar het volgende over: “Wie
‘neutraal’ blijft bij een conflict tussen een onderdrukker en een
onderdrukte, kiest partij voor de sterkste.”