In een commentaarstuk deze week steekt Isabel Albers, hoofdredactrice van de krant  ‘de tijd’ een hart onder de riem van Hendrik Bogaert, staatssecretaris voor ambtenarenzaken. Hendrik Bogaert moet je weten, is een beetje de James Bond van de ambtenarij.
Recent was hij er achter gekomen dat er werklozen zijn die zich inschrijven voor een staatsexamen en dan niet komen opdagen. Dit louter om te kunnen aantonen dat ze naar werk zoeken en hiermee de hun uitgekeerde werkloosheidsvergoeding gedurende langere periode kunnen behouden.

Straffe koek toch, dat is nog eens topniveau undercover werk. Ik heb hem naar zijn onderzoeksdossier gevraagd maar het mocht niet baten. We zullen dus nooit weten hoeveel werklozen het precies waren die hem die toer gelapt hebben.

Maar stelt Isabel Albers, nu de fase van de voorzichtige projecten voorbij is en Bogaert echt zaken wil veranderen, is het voor de bonden No Pasaran!

Wat heeft den Bogaert nu weer ontdekt vroeg ik me af, en kocht prompt “de tijd”. Wel, Straffen Hendrik, zoals we hem nu stilaan toch mogen noemen is erachter gekomen dat er cipiers zijn die officieel arbeidsongeschikt zijn, maar na hun uren gaan schilderen! Mocht ik nu een arbeidsongeschikte cipier zijn ik zou dat tijdens mijn uren doen, zo vang ik twee vliegen in één klap maar neen, deze mensen wachten plichtsbewust tot hun “uren” voorbij zijn en slaan dan als een gek aan het schilderen.

Nu meen ik mij te herinneren dat er ooit eens 2 postbodes waren die na hun uren in Zuid-Frankrijk een villa van een minister gingen schilderen. Vakmensen waren het niet, ze schilderden alles in het zwart en dat was eraan te zien. Als ik mij niet vergis was de minister zelfs een partijgenoot van Dhr. Bogaert.

Haar opiniestuk sluit Isabel Albers af met het statement dat men in België nog niet verder staan dan een vakbondsvoorzitter die verklaart dat ‘de werknemers de crisis niet hebben veroorzaakt, maar die wel moeten betalen’. Als we met dit soort verklaringen onze welvaart gaan moeten redden, stelt ze, zijn we ver van huis.

Uit dit alles kan ik dus maar één conclusie trekken. Het zijn die twee werklozen, die twee postbodes en die twee cipiers die de crisis veroorzaakten. En in dat opzicht heeft Dhr. Bogaert dus overschot van gelijk. Laat dezen die de crisis veroorzaakten dan ook maar de crisis betalen. Goed werk, Hendrik, proficiat.