Om het zwembad te betreden moet je eerst een plaatsje bemachtigen. Dat gaat als volgt:

1. Een account aanmaken op de webshop.
2. Het juiste ticket aanklikken. Ter info: op vier weken tijd zijn de namen van mijn eigenste ticket drie keer veranderd. Van zwemmen binnenbad, naar zwemmen recreatief naar zwemmen Oost-Vlaming zomer namiddag. Nochtans doe ik steeds hetzelfde in dat bad. Het is dus goed opletten tijdens het aanklikken.
3. Een beschrijving van een ticket dat bij u past aanklikken: in mijn geval kies ik een zomer volwassene (geen volwassene dus) en een zomer kind (hoewel dochterlief ook wel van sneeuw houdt).
4. Het ticket online betalen, via een omweg natuurlijk.
5. Het ticket downloaden uit je mailbox.

Simpel! Doch, als Oost-Vlaming maakt u iets meer kans op dat golden ticket: er zijn immers net geen tien keer meer tickets beschikbaar voor u dan wanneer u een niet-Oost-Vlaming bent (1080 tegenover 120).

Maar goed, het vijfstappenplan doorlopen en ons spontaan uitje om de watergewenning van mijn dochter te trainen zat helemaal snor.

Daar aangekomen, wacht een securitydame ons op. Zij bewaakt een soort triagecentrum dat de Oost-Vlaming van de niet-Oost-Vlaming uit elkaar moet houden. Klein detail: het einde van die rijen komen uiteraard allemaal samen bij die ene dame…

Ik schuif netjes aan en hou mijn identiteitskaart al klaar: de website vermeldde immers dat er sowieso een identiteitscontrole zal zijn op de echtheid van je Oost-Vlaamse afkomst.

Er ontstaat wat rumoer: de familie voor mij kocht immers een Oost-Vlaams ticket, maar blijkt een niet-Oost-Vlaming te zijn. Paniek alom. Toegang geweigerd tot het gevang. U ZULT NIET ZWEMMEN!

Na veel vijven en zessen aanvaardt de familie hun weigering tot het zwembad. Ze vragen of ze de tickets kunnen omruilen naar het juiste ticket. “NEEN DAT GAAT NIET!” Ze vragen of ze hun ticket dan kunnen terugbetaald krijgen: “NEEN DAT GAAT NIET!” Met teleurgestelde kinderen en de vele weigeringen, zie je de frustratie bij de familie stijgen, maar ook bij de securitydame: ze wil immers verder kunnen triëren.

In de verwarring stappen twee (niet-witte) families reeds door het persoonlijke triagecentrum. “KAN ER IEMAND DIE VREEMDEN EENS CONTROLEREN!!!” roept de securitydame.

Na een identiteitscontrole blijkt dat de twee families dik in orde zijn met hun tickets. De racismekwetsuur krijgen ze er gratis bij.

De niet-witte familie achter mij wordt onmiddellijk in het Frans aangesproken: “Contrôle d’identité pour accéder à la piscine. Veuillez présenter votre carte d’identité!” De dame in kwestie vraagt vriendelijk om in het Nederlands te praten, Frans begrijpt ze immers niet.

Micro-agressie heet dit in het jargon. Ook zij, zijn dik in orde met het golden ticket.

Zelf stap ik vlotjes voorbij de triagepost: de securitydame kijkt niet naar me om. Aan het loket wordt mijn ticket gescand, een identiteitscontrole wordt niet gevraagd. Vreemd, want het Meetjeslands bevat nochtans een West-Vlaamse tongval: ik was immers bij de Hiro, studeerde in Hent en zeg vriendelijk “hraag hedaan”. Ik word vaak aangeduid als West-Vlaming in plaats van als Oost-Vlaming.

Ik vermoed dat mijn magische huid het weer allemaal voor elkaar kreeg.

Eenmaal in het zwembad gesprongen stel ik vast dat het zwembad helemaal niet druk bezet is: er is plaats genoeg; families genieten van de verkoeling, kinderen spelen in het zand. Ik zie een bonte mix van mensen: iedereen voelt er zich goed (of ik stel het te rooskleurig voor ?).

Op weg naar huis, vraagt een gezin in gebroken Nederlands en aangevuld met Spaanse of Portugese woorden (excuses, ik ken het verschil niet goed) nog of er gereserveerd moet worden voor het zwembad. ‘Ik vrees van wel’ zeg ik, ‘het is precies een grensovergang’ zeg ik. Ze zijn van Gent zeggen ze. ‘Uw kansen liggen iets beter’ geef ik aan.

Mensen van de provincie, stop dit cowboybeleid. Het wekt meer frustratie en escalatie op dan dat het voorkomt. Bij de bezoekers, maar ook bij het personeel die het in goede banen moeten leiden. Nochtans was dat net uw bedoeling: zorgen voor mindere escalatie. Maar met dit beleid creëert u net het tegenovergestelde:

Daarom wat gratis suggesties:

1. Schaf die maatregelen af, werk aan meer toezicht en werk met sfeerbeheerders, focus op de amokmakers.
2. Indien u toch aan uw (frustrerende) maatregelen wil houden: a) wees flexibeler in het terugbetalen van tickets b) wees flexibeler in het omruilen van tickets: als er niet veel volk aanwezig is, waarom de verhouding niet wat meer in evenwicht brengen tussen beschikbare tickets voor niet-Oost-Vlamingen? c) zet securitypersoneel in die het hoofd koel kan houden (hahahaha) tijdens onrustige situaties en gebruik nooit racistische praat.
3. Voorzie meer zwemmogelijkheden in het algemeen.
4. Voer een beleid over gemeentegrenzen heen, coördineer gezamenlijk. De ene die maatregelen treft creëert ergens anders nieuwe uitdagingen.