“Bij Unia, het voormalige Interfederaal Gelijkekansencentrum, kwamen vorig jaar 84 klachten binnen over haatmisdrijven. Dat is een verdubbeling tegenover 2010. Een groot deel gaat over vijandigheden tegenover moslims, gaande van vrouwen wier hoofddoek afgetrokken wordt, tot doodsbedreigingen. (…) Terwijl het zes jaar terug 48 dossiers over ‘haatmisdrijven’ ging, verdubbelde dat aantal bijna tot 84 in 2015. Ook de klachten over het ‘aanzetten tot haat’ nam in diezelfde periode toe van 338 naar 404.”
Hoewel 84 weinig lijkt, en ik ervan overtuigd ben dat net als bij verkrachting een groot aantal voorvallen de statistieken niet halen gewoon omdat er geen aangifte wordt gedaan (tegen wie ga je klacht indienen bij intimiderende en discriminerende gebeurtenissen door onbekenden op straat of het openbaar vervoer) is het onrustwekkend dat onze verdraagzaamheid op amper zes jaar tijd gehalveerd werd, want zo zou je het ook kunnen bekijken.
Nietzsche’s theorie over de eeuwige terugkeer der dingen impliceert dat de geschiedenis zich herhaalt, een idee dat al veel stof deed opwaaien onder filosofen en ook mij aan het denken en vergelijken zette. Op school leerden ze ons over de verschrikkingen van de tweede wereldoorlog, feiten waarvan niemand begreep hoe het ooit zo ver had kunnen komen, terwijl de periode die voorafging aan deze feiten minstens even belangrijk is, aangezien de oorsprong van de gruwel daar ontstond; Hitler heeft niet op een dag de macht genomen, hij heeft die gekregen van een volk dat in groeiende ontevredenheid leefde en een zondebok nodig had. Hij speelde gewoon in op wat er onder het Duitse volk al leefde, hierdoor evolueerde de Duitse samenleving stap voor stap naar een collectieve bewustzijnstoestand die hun superioriteit als de norm zag, wat de discriminatie van Joden acceptabel maakte. Mensen die zichzelf als goed mens en goede christen beschouwden, haalden hun neus op voor dat andere, inferieure ras en beschimpten en bespuwden hen zoals de Amerikanen dat lang met hun slaven deden. Ze zagen hen niet als mensen en dat rechtvaardigde hun acties.
Toen is het dus ook begonnen met frustraties, die leidden tot scheldpartijen, bedreigingen, gevechten en uiteindelijk oogluikend toegestane genocide.
De Europese regeringen worden al decennia lang stilaan rechtser omdat een steeds groter deel van de bevolking dat wordt, wat hen dan weer sterkt in hun overtuiging dat deze manier van denken normaal is, de algemeen geldende norm. Zo komt het dat mensen niet meer gechoqueerd geraken van zaken als omheiningen met prikkeldraad, traangas en tentenkampen waar iedereen een nummer en/of bandje krijgt. “Dat is nodig voor de organisatie, de efficiëntie” zo klinkt het, zodat ‘zij’ ‘ons’ niet zouden overspoelen.
De enkele rotte appels zijn het ideale excuus geworden voor een xenofobe natie om te veralgemenen en hun eigen cultuur te willen ‘beschermen’ tegen de schadelijke invloeden van buitenaf.
Ik ben benieuwd wat de statistieken zullen tonen binnen nog eens zes jaar, misschien is er tegen dan een opvolger voor het dagboek van Anne Frank, ondertekend door ene Fatima of Muhammed.
Bron: http://m.standaard.be/cnt/dmf20160223_02146387
