Recht van antwoord van Getting the voice out
Het recht van antwoord is een gevolg op de reacties van Mr Guido Rasschaert, Secretaris ACOD en Mr Freddy Roosemont, directeur van de dienst vreemdelingenzaken (zie hun brieven onderaan) op de publicatie in Dewereldmorgen van het artikel « Stemmen uit de gesloten centra » ( zie de link naar de website onderaan)
Onze website en wij
De website werd opgericht om een stem te geven aan de mensen die gevangen zitten in gesloten centra in België en om hun getuigenissen beschikbaar te stellen voor iedereen. Zo geven wij gevangenen de kans om hun problemen, hun lijden, hun misverstanden uit te drukken. Deze mensen zijn opgesloten omwille van het loutere feit dat ze niet de juiste papieren hebben. De website bevat getuigenissen uit verschillende gesloten centra.
We zijn solidair met de gevangenen en hun legitiem verzet, maar onze steun is het gevolg van wat de oorzaak is van het uitgedrukte lijden: een onterechte opsluiting, een gevangenisomgeving, een disciplinaire
behandeling met bestraffing, een dagelijkse onzekerheid. We hebben niet de pretentie om te bevestigen dat alles wat in de interviews gezegd wordt exact is, maar het lijkt ons duidelijk dat een ernstig lijden er tot uitdrukking wordt gebracht.
Andere getuigenissen worden al jaren door meerdere verenigingen en ngo’s verspreid. (Lees de documenten 1 – 2 – 3 – 4)
Pathogenese van de gesloten centra
De mensen die opgesloten zijn in de centra aanvaarden deze onrechtvaardige en repressieve opsluiting niet. Ze hebben de nood om dit aan de buitenwereld te laten weten door acties of door getuigenissen. We betwisten de moeilijkheid van de Dienst Vreemdelingenzaken en het personeel om een serene sfeer te behouden niet, maar stellen vast dat ordehandhaving primeert bij de taken van het personeel. (5) (Lees het document)
Het lijkt ons tegenstrijdig om enerzijds mensen hun vrijheid af te nemen en anderzijds de mogelijkheid tot een menselijke relatie tussen gevangenen en personeel te behouden. Het personeel van deze centra zijn opgenomen in dit repressieve systeem.
Andere individuen, verenigingen, ngo’s deden dezelfde vaststelling. (6) (Lees het document)
– Het Centrum voor Geestelijke Gezondheidszorg aan de Université Libre de Bruxelles naar aanleiding van een geschil tussen een opgesloten familie en de Belgische staat in 1999 :
“We stellen een pathogenese vast die voortkomt uit de structurele werking van het centrum: de psychische stoornissen die inherent zijn aan de situatie kunnen niet beantwoord worden door een echte ondersteuning of hulp, ongeacht de praktische regelingen en zelfs ongeacht de welwillendheid van het personeel.”
– “De Ligue des Droits de l’Homme, CIRÉ, JRS Belgium en de Liga voor Mensenrechten wijzen er in dit verband op dat de meerderheid van de vreemdelingen die vastgehouden worden in gesloten centra geen misdaad hebben begaan en niet in een preventieve detentie zijn, noch een straf uitzitten. Er is dus geen reden waarom deze personen onderworpen zijn aan een gevangenisregime.”
– Ook is er de open brief afgeleverd aan de FOD Migratie- en Asielbeleid in maart 2011. (7) (Lees het document)
De medische zorgen
De medische behandeling werd regelmatig aangekaart door verenigingen :
– In juni 2009 heeft de Mensenrechtencommissaris van de Raad van Europa, bezorgd door de afwezigheid van medische zorg en door de moeilijkheid om specialisten te consulteren in de gesloten centra, de Belgische autoriteiten aangemaand tot het garanderen van de toegang tot kwalitatieve gezondheidszorg vergelijkbaar met die buiten het centrum.
– Ook is er het rapport “Centres fermés pour étrangers: état des lieux”. (8) (Lees het document)
– En het Rapport van JRS : “De la détention à la vulnérabilité : rapport sur les résultats pour la Belgique d’une étude européenne sur la vulnérabilité des demandeurs d’asile dans les centres fermés” – 2011. (9) (Lees het document)
Het geweld
We weten eveneens dat de behandeling van de gevangenen in deze centra verre van harmonieus is. De getuigenissen verzameld op verschillende websites wijzen hierop, evenals verschillende rapporten van ngo’s. (10) (Lees het document)
– Op 29 oktober 2010:
“Het Mensenrechtencomité van de Verenigde Naties heeft haar aanbevelingen gepubliceerd voor België. Het Comité wijst op het grote aantal beschuldigingen van overmatig gebruik van geweld tegen buitenlanders die in het kader van een uitzetting, in de gesloten centra en bij de uitzetting. De moeilijkheid voor deze personen om een klacht neer te leggen baart het Comité zorgen, evenals het lage aantal behandelde klachten bij de Klachtencommissie. Dit als gevolg van de afstand waardoor het moeilijk wordt bewijzen te verzamelen en verantwoordelijken te vervolgen. Het Comité beveelt de Staat aan om vreemdelingen toe te laten om klachten neer te leggen in geval van slechte behandelingen en om de daders te vervolgen en te straffen. Daarnaast beveelt het Comité een toename van de controles tijdens de deportaties aan door toezichtsorganen waarvan de onafhankelijkheid en objectiviteit gewaarborgd zijn.”
– In juni 2009
bracht de Mensenrechtencommissaris van de Raad van Europa, Thomas Hammarberg, een rapport over België uit na een bezoek van 15 tot 19 november 2008. Dit rapport haalt opnieuw een reeks tegenstellingen aan. In de gesloten centra worden sommige vreemdelingen in isolatie geplaatst. Thomas Hammarberg stelt de onduidelijkheid en het arbitraire vast van deze gevallen.
– Op 22 februari 2011 is er in Le Soir een artikel met de titel “Een gevangenisregime”:
“De verblijvers (dixit de Dienst) of de gevangenen (volgens de ngo’s) in de gesloten centra zijn vreemdelingen zonder verblijfspapieren (afgewezen asielzoekers, sans-papiers). Het disciplinaire karakter van een gesloten centrum gelijkt op die van een gevangenis. Het koninklijk besluit van 2002 definieert de tuchtmaatregelen die mogen gebruikt worden tegen de mensen in het centrum. Drie dwangmiddelen mogen gebruikt worden: fysieke druk, een armband en handboeien aan pols of voeten. “Het gebruik van handboeien mag enkel gebeuren op bevel van de directeur van het centrum of door zijn plaatsvervanger.” In de gesloten centra van Merksplas en Brugge gebeurt alles in groep. Alle bewegingen van de dag zijn gepland en verplicht (eten, wandeling). De verplaatsingen gebeuren ook in groep, omkaderd door bewakers in uniform.”
– Zie ook rapport 2011 JRS : Van detentie tot kwetsbaarheid: rapport over de resultaten voor België van een Europees onderzoek naar de kwetsbaarheid van asielzoekers in gesloten centra (9) (Lees het document)
Toegang tot de gesloten centra
Over de toegang tot de centra schrijft een medewerker van de Ligue des Droits de l’Homme ons : (11)
«Toegang verkrijgen tot een gesloten centrum is niet gemakkelijk. De bezoeken zijn onderworpen aan toelatingen, voorwaarden en verschillende beperkingen. Sommige ngo’s hebben de toelating om onder welbepaalde omstandigheden bezoeken te brengen. De pers heeft hier geen mogelijkheid toe. De overheden organiseren een afstand en onderhouden een stilte rondom de gesloten centra. In het geval van ernstige problemen (hongerstakingen, overlijdens, brandstichtingen,…) is het zeer moeilijk, zoniet onmogelijk om het waarheidsgehalte van de versie van de feiten van de Dienst Vreemdelingenzaken te verifiëren en te contesteren. Dit gebrek aan transparantie is onaanvaardbaar in een democratische samenleving.”
Besluit
De getuigenissen verzameld door gettingthevoiceout of door anderen brengen maar een zeer klein deel naar buiten van het lijden dat ons systeem aan mensen toebrengt en waarvan men ons wil doen geloven dat dit gebeurt om onze welvaart en veiligheid te vrijwaren.
Deze opsluitingen passen in het kader van een repressief systeem dat in heel Europa toegepast wordt om migratie tegen te gaan. Het zijn niet zozeer de omstandigheden van opsluiting, noch het werk van het personeel die aan te klagen zijn, maar de Belgische en Europese non-migratiepolitiek en de repressie die hiermee samengaat. Verschillende andere verenigingen in Europa klagen deze politiek aan. (12 – 13)
http://gettingthevoiceout.wordpress.com/
REFERENTIES
1 – http://regularisation.canalblog.com/
2 – http://www.ouvronslesyeux.be/spip.php?rubrique3
3 – http://www.ouvronslesyeux.be/spip.php?rubrique2
4 – http://www.cire.be/services/centres-fermes/accueil-centres.html
5 – http://www.federaalombudsman.be/sites/1070.fedimbo.belgium.be/files/auditCF2008-FR_0.pdf
6 – http://www.federaalombudsman.be/nl/onderzoek-gesloten-centra-samenvatting
7 – http://www.illegal-act.be/illegal-act/illegal_lettre-ouverte.php
8 – http://www.cire.be/ressources/rapports/etat-des-lieux-centres-fermes.pdf
9 – http://www.jrsbelgium.org/index.php?lang=fr
10 – http://www.federaalombudsman.be/sites/1070.fedimbo.belgium.be/files/auditCF2008-FR_0.pdf
11 – Rapport annuel du médiateur fédéral
13 – http://conflits.revues.org/pdf/1727
Antwoord van Roosemont op artikel van De WereldMorgen.be
Desinformatie en stemmingsmakerij door burgerjournalist DeWereldMorgen.be
Beste Redactie,
Neal Michiels, één van jullie burgerjournalisten publiceerde op woensdag 3 augustus 2011 een artikel op zijn blog met als titel « Stemmen uit de gesloten centra ».
In dit artikel poneert de auteur allerei onwaarheden als feiten. De gesloten centra worden in dit artikel voorgesteld als plaatsen waar wetteloosheid heerst en waar psychologische en fysische mishandeling schering en inslag zijn. De realiteit is totaal verschillend van het beeld dat Neal Michiels ophangt. Het personeel werkt onder grote sociale controle. Verschillende instanties hebben toegang tot de centra. Ook parlementairen en een dertigtal NGO’s hebben vrije toegang tot de centra en de bewoners. Zij kunnen beschikken over alle nodige informatie. De NGO’s doen nadien verslag over hun onderzoeken en publiceren dit in rapporten, die voor iedereen raadpleegbaar zijn.
Indien de schrijver de moeite had genomen om ons te contacteren, had hij zelf kunnen vaststellen dat het personeel zijn uiterste best doet om de bewoners van de gesloten centra een humaan verblijf te geven. De afgelopen jaren werden héél wat positieve nieuwe initiatieven ontwikkeld om het leven in de centra zo aangenaam mogelijk te maken. In elk centrum staat er dagelijks een team van psychologen, sociale assistenten, opvoeders, artsen en verpleegkundigen in voor de goede verzorging van de bewoners op zowel psychologisch, sociaal als fysiek vlak. Uiteraard zijn wij er ons ook bewust van dat het leven in groep en in een centrum niet altijd even gemakkelijk is voor deze mensen. En het personeel is hier dan ook niet blind voor. Ze staan op elk moment paraat, ook tijdens het weekend en ’s avonds. Samen met de bewoners organiseren ze allerlei activiteiten zoals kook –en knutselactiviteiten, sport en fitness, relaxatie, taallessen, muziek en spel.
Indien de heer Neal Michiels als doelstelling had om een objectief artikel te schrijven had hij de bevoegde instanties voor asiel-en migratie kunnen contacteren en de rapporten van de NGO’s kunnen nalezen.
We kunnen alleen maar concluderen dat dit niet zijn bedoeling was en dat deze journalist de opinievorming van mensen tracht te beïnvloeden via communicatie van flagrante leugens. Dit kan toch niet de bedoeling zijn van jullie medium? Op jullie website stellen jullie dat ‘De WereldMorgen concentreert zich op wat echt belangrijk is. Op wat je moet weten om deze complexe wereld te begrijpen’ en ‘Onze wereld dendert van de éne naar de volgende crisis. Onbewogen neutraliteit is niet aan ons besteed. Objectiviteit en correctheid des te meer.’
We gaan er dan ook vanuit dat ook jullie correcte en waarachtige informatie hoog in het vaandel dragen en het niet dulden dat subjectiviteit en foutieve informatie via jullie medium tot desinformatie van de burger zou leiden.
Het doet afbreuk aan het goede werk en de vele inspanningen van ons personeel dat dag en nacht paraat staat om het verblijf van deze mensen in het centrum zo aangenaam mogelijk te maken.
Hoogachtend,
Freddy Roosemont.
Directeur-generaal Dienst Vreemdelingenzaken
Bron : Getting the voice out
