Stel je eens voor, je woont in een mooi land waar je de hemel bijna kan aanraken, je wordt omringd door mensen die je lief hebben. Maar ondanks dat prachtige om je heen moet je weg uit je dorp, want je hebt inkomen nodig om je geliefden te blijven onderhouden.
Stel je eens voor, je gaat naar een land waar je de naam nog nooit van hebt gehoord en moet meteen het moeilijkste werk ter wereld doen: 8 uur per dag onder de grond werken, waar je nauwelijks iets kan zien en nauwelijks kunt ademen. Maar stel je voor dat je dit doet omdat je je familie niet in de steek wilt laten en hen al de kansen wil geven die jij nooit hebt gehad en je ook het land helpt heropbouwen waarvan je eens de naam eerder nooit had gehoord.
Maar stel je voor dat je na jaren hard werk, ver van je geliefden, in een vreemd land, waar je de taal niet bemachtig bent, omdat je niet de kans hebt gekregen om jezelf te ontwikkelen, altijd als het zwarte schaap wordt gezien van wat er allemaal rondom jouw gebeurt. Niet alleen jij maar ook je vrouw en kinderen. Je vrouw die elke dag haar kinderen op een fatsoenlijke manier wil opvoeden, hopend op dat ze verder gaan studeren en een betere toekomst gaan krijgen dan zij.
En stel je ook voor dat je in zo’n gezin grootgebracht wordt, in financiële problemen, je voelt je niet thuis in het land waar je bent geboren, omdat je anders bent en anders wordt gezien. Gelijke kansen op school en de arbeidsmarkt is ook niet altijd het geval. Jij krijgt ook meestal te horen dat je naar je eigen land moet gaan, terwijl je in dit land geboren bent.
Stel je voor dat ondertussen ook een enorme heimwee je leven beheerst, je mist je ouders, zussen en broers. Zelfs mis je de mensen die je nog nooit hebt aangesproken, maar weet dat ze daar in je dorp wonen.
Maar stel ook voor dat je als familie, persoon of als gemeenschap altijd te horen krijgt dat jullie de zondebok zijn van vele dingen zoals de economische crisis, de hoge werkloosheidscijfers, schoolachterstand bij de jongeren, criminaliteit en noem maar op. Zelfs de politici gebruiken jullie om meer stemmen binnen te halen.
Maar stel je aub ook voor dat je op een dag besmet wordt met het coronavirus te wetende dat als je sterft je lichaam niet gepatrouilleerd kan worden naar je land van herkomst, omwille van het besmettingsgevaar, wat zo belangrijk is voor je. Want je zei altijd aan de mensen rondom je: “Ik heb mijn hele leven hard gewerkt in een vreemd land en veel offers gedaan om mijn gezin te onderhouden, maar begraaf me in mijn dorp, op de heuvel tussen de bomen waar mijn ouders ook liggen.” En je wordt verweten dat dit de schuld is van je eigen gemeenschap, omdat je nooit luistert naar de lokale televisie, dat je altijd op je eigen eiland zit en dat dit te verwachten was. Dus eigen schuld dikke bult.
Wat zou je denken …
