Enkele citaten uit het opiniestuk van G Rutten in De Morgen
van 3&/10 roepen bij mij enkele bedenkingen op.

Zij stelt dat de burger anno 2014 geen vrede neemt met het
louter uitbrengen van zijn stem eens om de vijf jaar. Als actief vrijwillig
vakbondsman heb ik dat nooit anders geweten. Vakbonden, ziekenfondsen en bij
uitbreiding het ganse sociale middenveld hebben tussen de verkiezingen
steeds de dialoog levendig gehouden. Wanneer de uitgestoken hand van de
beleidsmensen niet ernstig bleek, stokte de samenspraak en kwam het protest.

Zij stelt dat de actieve burger liever gebruik maakt van
zijn macht i.p.v. passief lid te zijn van een vakbeweging of vereniging.
 Wat betekent de stem van een individu of een kleine belangengroep? Alleen
samen kan men zich door de macht van het getal laten gelden, zo slaagden de
syndicaten er in om het enkelvoudig stemrecht, het vakantiegeld, de
8-urendag enz.. te realiseren.

Zij houdt een warm pleidooi voor het participatiemodel. Ze
bedoelt hier duidelijk participerend meewerken aan het liberale
maatschappijmodel. Ik wil ook participeren maar tot behoud en verbetering van
ons sociaal model.

Ze heeft bewondering voor politici die tegen de stroom in
varen. Hier treffen we elkaar. Ook ik heb bewondering voor politici die tegen
de stroom invaren maar dan wel voor degenen die dat doen tegen een door Europa
opgelegd neoliberaal maatschappijmodel.

Ze laat zich in haar opiniestuk laatdunkend uit over zij die
gehuld in een kleurige plastic zak enig verzet aantekenen. Hier voel ik
me aangesproken. Op 6 november zal ik gekleed met een groene plastic zak mijn
ongenoegen laten blijken en ik doe dit samen met de rode-plastic-zak-kameraden, de macht van het getal nietwaar?