Staken maandag wel of niet?
Tom J

Staken maandag wel of niet?

vrijdag 27 januari 2012 16:53
Spread the love

Ik heb vanochtend het debat over het al dan niet staken bij Peeters & Pichal op Radio 1 bijgewoond en ik moet zeggen dat ik zeer verontwaardigd was over sommige van de argumenten/verwijten die vooral vakbonden (maar ook anderen) naar hun hoofd kregen. Wat een zinnig debat moest worden, draaide uit op een patstelling. Ben uit onmacht maar begonnen aan deze blog..

Het verhaal van de pro’s en de contra’s

Aan Radio 1 zal het niet gelegen hebben, Peeters en Pichal hadden een oproep gelanceerd naar jongeren om zich uit te spreken waarom ze nu voor of tegen de staking zijn. Het opzet was goedbedoeld, er kan maar begrip voor elkaar ontstaan door naar elkaar te luisteren.

Aan de pro-zijde zaten zo’n tiental jongeren, gaande van de jongerenvakbonden, studenten(verenigingen), een zelfstandig advocaat en een vakbondsdelegee (met anciënniteit van 45j!). Aan de contra-zijde zaten dan weer een tiental mensen gaande van werkgeversorganisaties, enkele studenten, een onderneemster met 300 personeelsleden, enkele kleine zelfstandigen en een fabriekarbeidster.

Wat als eerste opviel was niet hun meningsverschil, maar hun leeftijden. Bij de pro’s waren blijkbaar aanzienlijk meer jongeren bereid gevonden om op te komen voor hun argumenten, terwijl bij de contra’s het vooral 40-ers waren die (al dan niet gelinkt aan studiediensten etc) hun argumenten weloverwogen kwamen verdedigen.

De pro-zijde werd als eerste aan het woord gelaten op de vraag waarom ze zo pro-staking zijn en het antwoord viel letterlijk in duizend stukjes uit elkaar. Niet dat het de fout is van de mensen in het panel, integendeel, de redenen om wel te staken zijn zo divers dat ze nu eenmaal niet in een one-liner zijn samen te vatten. Het werd dus een opsomming van verschillende redenen om te staken, waar vaak “rechtvaardige fiscaliteit”  in terugkwam.

De contra’s die het tot in de ether hebben gehaald zijn diegenen waar elke sympathisant al weken mee wordt doodgeslagen en zal ik verder in deze blog aanhalen. Hetgene wat me diep verontwaardigde was wat er niet op de ether kwam. Het beeld dat mensen soms van elkaar hebben deed mij echt huiveren.

Gunnen we elkaar dan echt het zonlicht niet in de ogen?

Het ene conflict na het andere werd uitgespeeld, als het niet een generatieconflict was, dan was het wel een conflict tussen de werkenden en werkzoekenden of het conflict tussen werkgevers en werknemers. Het waren voor één keer de Walen eens niet, maar het conflict waar het effectief over gaat is ondanks de pro-stakers nooit beantwoord geweest door de contra’s; het conflict tussen de klassen in de maatschappij: rijk en (veel) minder rijk.

Werkgevers voelden zich geviseerd en beweerden dat er nu een stereotype etiket op hen werd geplakt van fraudeurs en belastingontduikers, wat zeker niet voor alle werkgevers van toepassing kan zijn. Enkele minuten later voelden zij zich wel het recht toegeëigend om te stellen dat alle allochtonen werkzoekend zijn, alle werkzoekenden lui zijn (en zwartwerkers, maar voor wie?) en dat alle vakbondsleden alleen maar lid zijn om hun werkloosheidsvergoeding te laten betalen. Als mensen zo over elkaar denken, hoe kan er dan in hemelsnaam nog overleg zijn?

Het is altijd makkelijker de schuld te verschuiven naar een ander, maar dat zet je geen stap dichter bij de oplossing. Het is dan misschien wel eigen aan het tijdsbeeld, maar moeten we dan echt naar een haatcultuur toewerken en de situatie verder laten escaleren? Laat ons redelijk zijn en de oefening eens andersom maken:  “Waarom zou je niet staken?”.

“Het is niet eenvoudig om in enkele zinnen uit te leggen waarom wel, maar als je het andersom stelt zie ik geen enkele reden waarom ik niet zou staken.

Argument 1: In het pensioendebat verdedigen de vakbonden de verworven rechten van de ouderen die geprofiteerd hebben van de gouden jaren, ten koste van de jongeren die nu voor hen moeten opdraaien.

=> Als ouderen langer moeten werken, hebben jongeren minder kans op werk en promotie.

=> Jongeren draaien niet op voor de verworven rechten van de vorige generaties, jongeren draaien op voor de putten die de (liberale) overheid en de bankwereld de laatste jaren heeft gegraven.

=> Een kat is een kat; Als “iedereen langer aan de slag”  de maatschappelijke verantwoordelijkheid is van elke werkende mens, dan moet elke werkgever ook de maatschappelijke verantwoordelijkheid hebben om dit naar behoren in te vullen. Maar neen, zij krijgen willen daar premies voor..

Argument 2: Het besparingsplan van de regering doet iedereen een beetje inleveren maar niemand wordt zwaar getroffen. Trouwens iedereen krijgt binnekort weer opslag (index)!

=> Het is vooral de loon- of uitekeringstrekkende medemens die rechtstreeks getroffen wordt!

=> Onrechtstreeks is het de consument die ook geraakt wordt, maar wie is eigenlijk die consument? Juist, ook de loon- of uitkeringstrekkende medemens. Banktarieven gaan omhoog, winkelprijzen stijgen, energieprijzen vliegen de lucht in, …

=> Wanneer alle prijzen de hoogte in gaan, dan heb ik toch wel graag dat mijn loon mee volgt. Ik kan begrijpen dat je dat niet nodig vind wanneer je brutoloon hoger ligt dan het Belgische gemiddelde (= 3070€), maar dat is slechts 20% van de bevolking. Uit een bevraging van Vacature bleek dit ook; 80% van de bevraagden was tegen de inperking van de index.Toch is dat het volgende lammetje dat zal geofferd worden als we niets doen..

=> Wat hierin onbegrijpelijk is, is dat in deze tijd van crisis ik niemand het woord “welvaartstaat” in de mond weet nemen. Terwijl ik dacht dat niet de economie, maar we de welvaart centraal stond in onze samenleving. Unizo is blijkbaar ook vergeten dat de klanten van de kleine zelfstandigen afhankelijk zijn van een loon en dus ook de index en de saneringen. Als mensen niet genoeg geld hebben gaan ze “consuminderen” ten koste van die kleine zelfstandige. (Frietje minder per week, brood zelf bakken,..) Of zijn alle zelfstandigen plots onderaannemers van een multinational??

“De mensen een waardig inkomen geven zodat ze dingen of diensten kunnen kopen die anderen moeten maken of leveren is toch de basis van onze welvaartsstaat of niet?”

Argument 3: Een dag staking betekent een gigantisch verlies voor onze economie. Een schande in deze moeilijke tijden. De bedrijven zijn juist de motor van de economie.

=> De bankencrisis kostte ons land 25 miljard euro. Om dergelijk verlies te evenaren zou er 600 dagen (+-2j) moeten worden gestaakt. Dat zet alles in een ander perspectief.

=> Het verleden heeft bewezen dat de economie platleggen soms nodig is om een volgende stap richting “welvaart” te zetten. Anders zou er nu geen betaald verlof zijn of een 38-urenweek (of kindergeld of tijdskrediet of pensioen of ziekenfonds of …) Daar hebben in 1930 zo’n 500.000 mensen voor gestaakt en hebben vele anderen voortdurend aan gesleuteld, steeds in dezelfde sfeer als nu. 

=> Bedrijven zijn inderdaad de motor van onze economie, maar zoals elke motor heeft die goede benzine nodig en dat zijn de werknemers. Hoe dunner je benzine, hoe sneller stukken aan je motor en hoe beter je benzine hoe rendabeler de motor. Het is de logica zelf. En ja, er zijn tweetakt motorekes waar er zelfs wat olie bij moet worden gedaan, maar het werkt eveneens!  (Het zijn de motoren die op stookolie rijden die eruit moeten!)

Argument 5: Wij hebben met z’n allen vele jaren boven onze stand geleefd, en ook de staat heeft te veel schulden gemaakt. België moet nu eenmaal van Europa zijn begroting in orde brengen en zijn schuld afbouwen. De regering kan dus niet anders dan iedereen te doen inleveren.

=> Het BNP (“brutonationaal product”) is op 30j tijd verviervoudigd, wie kan dat zeggen van het loon dat ie ontvangt? Of anders, is uw loon in dezelfde verhouding gestegen als het brood op 30j tijd?? Waar is dan al dat geld naartoe? Er werden nog nooit zo’n hoge winstmarges behaald!

=> Moet de staat zijn schuld niet vereffenen bij zijn schuldenaren? Door wie zijn de grootste putten gemaakt? Niet door diegenen die er nu voor moeten gaan werken!

=> Begroting in orde brengen, dat begrijp ik. Maar dat betekent niet alleen uitgaven schrappen, ook de inkomsten herbekijken. Hier zal je zien dat 10% van de Belgen 40% van ‘s lands kapitaal in handen hebben en dat zij juist zeer weinig belastingen moeten betalen. Is de begroting dan eerlijk in orde?

Je kan de meeste argumenten en tegenargumenten terugvinden op WVS. Maar het moest me even van het hart, deze werkwijze is inderdaad veel effectiever om overtuigde niet-stakers op zijn minst begrip te laten opbrengen voor de algemene staking.

Maatschappelijke welvaart

Het is al gezegd, maatschappelijke welvaart betekent veel meer dan alleen maar economie. We moeten juist daarover in dialoog gaan, ook met werkgevers, in plaats van bekvechtend over de straat te rollen. Anders zal niet alleen mijn generatie, maar zelfs die van mijn ongeboren kleinkinderen moeten opdraaien voor deze maatregelen die een scheve situatie alleen nog maar schever trekken. “We’re all in it together” zei een vriend-econoom nog niet zo lang tegen me en dat is waar. We moeten er samen uitgeraken en dat kan maar op 1 manier: samenwerken. We hebben elkaar allemaal nodig!

Maar als de uitgestoken hand van de vakbonden wordt weggeslagen met een tweet en de werkgevers hun belangen gebundeld zien in de adviesnota van Europa, kan er geen sprake zijn van samenwerking en is er een actie nodig die zo zwaar weegt dat men wel MOET samenwerken; een algemene staking. (Het spijt me Unizo, maar de samenwerking rond de maatschappelijke welvaart herstel je niet met een youtube-filmpje cfr. Uplace).

Graag wens ik elke vakbondsmilitant en -sympathisant maandag een geweldige stakingsdag toe! Laat anderen je proberen te overtuigen van je ongelijk en je zal zien dat je nog harder in je doel gaat geloven, blijf dat doen en blijf het gesprek aangaan! Het is vermoeiend en vaak frustrerend, maar steun zoek je bij elkaar want je bent niet alleen!!

“Als je maandag vakbondsmensen tegenkomt, steek ze een hart onder de riem want zij doen wat velen niet durven.

“Wie strijdt kan verliezen, wie niet strijdt is op voorhand verloren” – Berthold Brecht

“De oorlog moet vooral gevoerd worden door hen die oorlog hebben gewild. Zij zijn het die het onderste uit de kan moeten halen. De groten streven iets na en daar dient een tol voor betaald te worden. Wij echter hebben bij dat alles niets te winnen en kunnen niet beter doen dan veel lawaai maar weinig bloed geven.” ~ Willem Elsschot

take down
the paywall
steun ons nu!