De stad Antwerpen heeft van de 7.200 aanvragen voor regularisatie er na meer dan 7 maanden slechts 1.200 aan de Dienst Vreemdelingenzaken (DVZ) overgemaakt. ( DS 17-07-2010)
Volgens Freddy Roosemont, dir-gen. DVZ, is Antwerpen nog de enige gemeente die nog volop bezig is met het verwerken van de regularisatiedossiers die vorig jaar tussen 15 september en 15 december tijdens de eenmalige regularisatiecampagne zijn binnengekomen.
In hetzelfde artikel van DS ligt volgens Monica De Coninck, OCMW-voorzitster van de stad en Sp-a-mandataris, de reden van deze vertraging in het “ernstig” aanpakken van de dossiers. In tegenstelling tot de meeste gemeenten doet de stad Antwerpen niet alleen de verplichte huiscontrole maar doet ze ook steekproeven en stelt ze een advies op.
Dat alles vraagt nochtans zeer veel tijd en is niet vereist door DVZ om het dossier op te sturen.
De stad geeft de indruk dat ze haar taak ernstig opneemt maar dat is natuurlijk niet de reden van de vertragingen. Men doet die extra controles niet om “ernstig” werk te leveren. Was dat wel zo dan zouden we er moeten van uitgaan dat alle andere gemeenten, die geen advies uitbrengen, niet ernstig zouden werken.
De ware reden waarom de stad dit doet is omdat ze blijkbaar tegen de wettelijke regularisaties is en ze zoveel mogelijk regularisaties wil verhinderen omdat de regularisaties anders zwaar zullen wegen op de draagkracht van de stad Antwerpen, zoals Monica De Coninck het formuleert in het artikel van DS.
Blijkbaar wil de stad ook zelf uitmaken of de aanvrager voldoet aan de gestelde voorwaarden voor een regularisatie door een positief of negatief advies te geven waarvan de stad verwacht dat het gevolgd wordt.
Het stadsbestuur heeft beslist om in heel wat dossiers een negatief advies aan de staatssecretaris over te maken. “ Wij doen dat in eer en geweten, en wegen de criteria dossier per dossier af. Maar we hopen dat de staatssecretaris daar dan ook rekening mee houdt’, zegt Monica De Coninck.
Waarom zou de staatssecretaris alleen moeten rekening houden met het advies van de stad? Wat dan met alle andere elementen en adviezen zoals voorzien in de instructienota van de regering?
Die instructienota vraagt bovendien geen advies aan de stad, laat staan dat het advies een verplicht element van het dossier zou zijn, nog minder dat dit advies moet gevolgd worden,
De nota stelt alleen dat de minister “zal rekening houden met eventuele adviezen van de lokale overheden,,,”
De meerderheid van de gemeenten geven geen adviezen en doen geen onderzoek naar de verankering van de aanvragers. Blijkbaar vinden ze dat dit niet hun opdracht is. Daardoor zijn alle dossiers van de meeste andere gemeenten reeds doorgestuurd naar DVZ en hebben de aanvragers daardoor al een definitieve beslissing gekregen. Dat is pas goed bestuur.
De instructienota van de regering stelt bovendien uitdrukkelijk dat de minister of zijn gemachtigde bij zijn onderzoek naar de duurzame lokale verankering in België zich niet laat leiden door één factor, maar hij zal kijken naar het geheel van de feitelijke elementen samen.
Monica De Coninck geeft ook resultaten van eigen onderzoek en stelt dat amper 18 procent van de aanvragers positief scoort op al de criteria van de verankering, Dat bijna 90 procent van de aanvragers alleenstaand en kinderloos is. De helft niet kan bewijzen dat hij hier al lang genoeg is, nog eens 56 procent spreekt de taal niet en 49 procent beroept zich op niets, of alleen op vrienden, om aan te tonen dat hij sociale banden heeft.’
En dan?
Nergens in de instructienota wordt gesteld dat je op alle criteria positief moet scoren. Nog minder is er voorzien dat je geen alleenstaande moogt zijn, noch dat men zich niet op de getuigenissen van vrienden mag beroepen. Zelfs het spreken van het Nederlands is geen verplichting; een andere landstaal is ook goed. Meer nog, men moet één van die talen zelfs niet kennen. “Alfabetiseringscursussen in een van de drie landstalen gevolgd hebben” is voldoende.
Door haar uitspraken en de belabberde situatie van de afhandeling van dossiers in de stad Antwerpen, twijfelen we aan de goede intenties van OCMW voorzitster Monica De Conick en aan deze van burgemeester Patrick Janssens, beiden Sp-a mandataris. Het lijkt meer op een boycot om zo weinig mogelijk regularisaties te hebben in aanloop naar de volgende gemeenteraadsverkiezingen.
Zelfs als de gemeente het als haar plicht zou zien om een advies uit te brengen dan blijft het onmenselijk om personen die in dramatische omstandigheden moeten trachten overleven, zo lang te laten wachten op een beslissing.
Op meer dan 7 maanden tijd heeft men één vijfde van de dossiers behandeld. Aan dit tempo zal het nog drie jaar duren vooraleer de stad alle dossiers heeft afgewerkt. Dan kunnen ze pas naar de DVZ worden gestuurd waar het normaal nog maanden duurt eer de vluchteling een antwoord ontvangt………
Men kan hier moeilijk spreken van “ernstig werk” maar eerder van slecht bestuur.
De grond van de zaak is dat de SP-a, zoals de meeste partijen, tegen de regularisatie is van mensen zonder papieren. Ze kunnen zich daarom moeilijk neerleggen bij de wettelijke regeling. We hebben hier hetzelfde gevoel als bij datgene wat Bart Somers deed in Mechelen. Beiden willen ze de regularisaties boycotten.
Men weigert hierbij ook stil te staan bij het feit dat al die aanvragers ten slotte mensen zijn, behorende tot de meest zwakken in onze samenleving, op zoek naar een menswaardig bestaan, bereid om om hier te werken en een bijdrage te leveren aan onze welvaart.
Men denkt er niet aan dat die duizenden vluchtelingen na vele jaren nog steeds in angst en onzekerheid moeten leven, wachtend op een beslissing. Velen hebben een arbeidscontract gekregen van een werkgever op het ogenblik van hun aanvraag. Of die maanden of jaren later nog zal gelden is maar de vraag. Waarschijnlijk hoopt de stad Antwerpen dat dit niet het geval zal zijn en de vluchteling door de lange duur, zo geen verblijfsvergunning kan krijgen en zal worden opgesloten en gedeporteerd. Erg!
We blijven het herhalen: Men kan van mening verschillen over een te voeren asiel- en migratiebeleid en over de regularisaties. Maar mensen pesten door beslissingen maanden en jaren op zich te laten wachten is wraakroepend en onmenselijk. Bovendien zal men dan juist bekomen wat men nu vreest, namelijk dat de aanvragers geen werk vinden omdat het arbeidscontract niet meer geldig zal zijn en ze daardoor zullen moeten aankloppen bij het OCMW.
Al deze vluchtelingen verdienen beter. We hebben ze zelfs nodig voor onze economie en om de lasten van de vergrijzing op te vangen..
Politici zouden hun energie en middelen beter inzetten om deze vluchtelingen echt te helpen en ze zo vlug mogelijk aan werk te helpen en verder te laten integreren.
Daarnaast moet men de verplichte migratiestromen voorkomen door een duurzaam en rechtvaardige ontwikkelingsbeleid voor de derde wereld.
Pol Van Camp
woordvoerder
