Waar zijn de leerkrachten hier? De ouders? Wie zit/zat er in een jeugdbeweging? En waar zijn de studenten!? Waar zijn de scholieren? Waar zijn de hogeschoolstudenten? Waar zijn de Antwerpenaars? Die van Leuven? Die van Hasselt? Die van Gent? Die van Kortrijk? Die van Brussel? Waar zijn onze vrienden uit Wallonië? Waar zijn jullie, studenten?

Vandaag betekent een mijlpaal. Negen dagen. Negen dagen is het schooljaar begonnen, en hier staan we, in Brussel. Dit is de afgelopen decennia nooit gebeurd. En we mogen trots zijn dat we hier staan. We mogen trots zijn op wat we hier vandaag verdedigen. Vlaamse regering, luister goed, want we zijn hier vandaag en we gaan niet meer weg. Wij zijn de studenten en het is onze toekomst! 

We staan hier omdat de vlaamse regering de inschrijvingsgelden wil verhogen. We staan hier omdat de vlaamse regering wil besparen op onderwijs. En we staan hier vastberaden. De volle 3500 man en vrouw sterk. We staan stevig in onze schoenen. Omdat we weten wat we willen: toegankelijk en kwaliteitsvol onderwijs voor iedereen!

Democratisch onderwijs valt niet te rijmen met een verhoging van het inschrijvingsgeld, op geen enkele manier. Per honderd euro dat het inschrijvingsgeld toeneemt, zijn er tweeduizend studenten minder. En het zullen de minst kapitaalkrachtige studenten zijn die afvallen. Die sociale selectie, dat is onaanvaardbaar in een land als België.

Maar onze nieuwe regering heeft het nog niet begrepen. Minister Crevits verklaarde dat een verhoging van het inschrijvingsgeld niet sociaal onrechtvaardig is, en Geert Bourgeois zei dat hij het gewoon beter had moeten uitleggen. Mevrouw Crevits, misschien moet jij terug vanuit je ivoren toren naar de schoolbanken, en meneer Bourgeois, als je luistert, laat me u één ding duidelijk maken. Het probleem is niet dat jij het niet goed hebt uitgelegd, je hebt het juist héél goed uitgelegd!  Jouw probleem is dat wij het véél te goed begrepen hebben!

Mijnheer Bourgeois, U spreekt over de toekomst, maar wil ons onderwijs jaren terug katapulteren in de tijd. En wij, de studenten, wij willen vooruit en het is daarom dat wij hier vandaag staan! Wat wij willen, is niet onmogelijk. In landen als Denemarken, Noorwegen, Ijsland, Finland, Slovenië, Kroatië en Schotland is er zelfs helemaal geen inschrijvingsgeld.

Of kijk naar Duitsland. Mijnheer Bourgeois, je was toch zo’n fan van het Duitse model? Wel, in dit geval mag je, leef je uit! Dit jaar werd in Duitsland in de laatste deelstaat het inschrijvingsgeld afgelast! Of heb je liever dat we het Zweedse model volgen? Wel, ook in Zweden is er geen inschrijvingsgeld!

Dat is ook een richting die we kunnen uitgaan. En daarom hebben we gelijk om tegen elke verhoging van het inschrijvingsgeld te zijn en tegen de besparingen op onderwijs. Elke euro dat het inschrijvingsgeld stijgt brengt ons dichter bij een onderwijs waar elk voor zich in moet investeren, en waar onderwijs niet meer gezien wordt als een meerwaarde voor de hele samenleving. Waar studenten geen troef meer zijn, maar zelf de financiële troeven in handen moet hebben om te kunnen studeren. Waar onderwijs niet belangrijk genoeg meer is om in te investeren, maar enkel wordt gezien als een post in een op orde te brengen begroting. En dat, dat moet veranderen, en wel vanaf vandaag!

Daarom hebben we gelijk dat we hier vandaag staan. We hebben gelijk om ons te verzetten tegen elke verhoging van het inschrijvingsgeld. We hebben gelijk om hier te staan tegen de besparingen op onderwijs. Gelijk hebben is één iets, nu moeten we het nog krijgen. En dat kan. Wij staan sterk, wij kunnen ervoor zorgen dat dit niet passeert. niet alleen omdat we gelijk hebben, maar ook omdat wij als studenten met meer zijn. En ook daar stopt het niet. We staan hier niet alleen. Vandaag staan er hier proffen, ouders en sympathisanten en mensen uit sectoren die ook geraakt worden door de besparingen. HART BOVEN HARD is een platform dat ondertussen duizend organisaties groepeert en zij zijn hier ook om de studenten te ondersteunen. Laat je niet van de wijs brengen: wij hebben de kracht van het getal en van de solidariteit.

Als wij samenspannen, als wij ons verenigen, als wij samen vechten kunnen we dit winnen en afdwingen. En daarom, mevrouw Crevits, stonden we hier met vijftig de dag na de aankondiging van de verhoging en staan we hier vandaag met 3500. Reken maar uit wat dat geeft als we in dit tempo blijven doorgaan.

Beste studenten, ik stel dan ook voor dat we elkaar binnenkort opnieuw treffen. De internationale dag van de student  op 17 november is daarvoor een mooi moment. Maar in de tussentijd mogen we niet stilzitten. We hebben werk voor de boeg. We moeten student per student, vriend per vriend, leerkracht per leerkracht, prof per prof, ouder per ouder, en ga zo maar door overtuigen. We moeten een beweging opbouwen. Daarvoor hebben we jullie nodig. Organiseer jullie in een actiegroep in jullie stad. Sla de handen in elkaar, en alleen zo kunnen we een beweging opbouwen die ook echt terug zal slaan. En dat begint vandaag.