De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

Smet op Brussel, het lelijke eendje van Vlaanderen

Smet op Brussel, het lelijke eendje van Vlaanderen

donderdag 8 april 2010 15:27
Spread the love

Derde uittreksel uit de lezing van Jan Hertogen voor het Congres van de Vlaamse Vereniging voor Familiekunde, 27 maart 2010 in het Brusselse Parlement. Voor de volledige lezing zie www.npdata.be/Dok/VVF.

“Brussel, hart van Europa

Brussel, libertijnse stad die er meer dan elke andere wereldstad in geslaagd is het vreemde op te zuigen en op enkele decennia te absorberen en haar eigen te maken, om te zetten in culturele en vooral economische diversiteit en daarbij mede het hart en de slagader te worden van Europa, de NATO, arm en rijk onder een dak op te nemen en te vermengen. Hoe is het vreemde in Brussel en langs haar ook voor een goed stuk in Vlaanderen en België gegroeid, hoe is het ‘ont-vreemd’ en hoe geeft Brussel de weg aan die Antwerpen en vele Vlaamse steden van enig gewicht zullen volgen en er hun voordeel aan doen.

Op 50 jaar, 60% van de Brusselaars van autoch- naar allochtoon

Brussel immigratiestad. Daar heeft men zich gedurende  30 jaar nooit veel kunnen bij voorstellen, het is blijkbaar iedereen ontgaan en ineens was het daar. Al die mooie huizen, de lanen en avenues, de straten en pleinen zijn nu voor bijna 70% bewoond door Brusselaars van vreemde afkomst. Als 11 jarige kwam ik met m’n moeder en nog 6 broertjes en zusjes op nieuwjaarsdag aan in het Noordstation voor een bezoek aan m’n grootouders. M’n over-overgrootmoeder die bij haar thuis in Vorselaar nog Kardinaal Van Roey de baard afdeed, was als huishoudhulp naar Brussel afgezakt, lang voor de  dienstencheques dit zouden overnemen. De toren van het Noordstation priemde toen nog hoog in de lucht, na met grote ogen vanuit de trein naar de toen al desolate achterwanden van de Brusselse straten te turen. Het was in 1958 en Brussel telde toen volgens de Dienst demografie van Brussel, 7% inwoners van vreemde afkomst, vooral vanuit andere West-Europese landen.

Eens buiten het station ging m’n kinderlijke aandacht naar de veelkleurige confetti en slingers op deze eerste dag van het jaar maar ook naar de schaars geklede vrouwen in de grote Brusselse cafés tussen de in de wolken verdwijnende Martini-toren en de Brouckère-plaats, waar we de nu afgeschafte 88 naar Jette namen, langs het Brugman-ziekenhuis, de Bonaventurastraat met uitzicht op het nog altijd aanwezige kruisbeeld hoog boven op de kalvarieberg in Dieleghem-bos, ons geliefde speelterrein met in de lente de bedwelmende prikkelende lookgeur.

Een tiental jaar geleden, in 1998 ben ik er nog naar een rommelmarkt geweest in dezelfde Capartlaan, met op de hoek een standje voor muntthee, geserveerd door Marokkaanse dames. Toen, 1998, woonden er in Brussel de helft inwoners van vreemde afkomst, op 40 jaar tijd, een half leven, was er een ware omslag gebeurd, de helft van de Brussels bevolking was van autochtoon naar allochtoon getransformeerd. Nu, weer tien jaar later in 2008 is het aantal Brusselaars van vreemde afkomst te berekenen op 68%. Op 50 jaar tijd, dwz tussen de wereldtentoonstelling van 1958 en 2008 is er een omvorming geweest van 60% van de Brusselse bevolking, een onwaarschijnlijk en ongelofelijk cijfer, waarvan men met moeite de werkelijkheid kan erkennen, op straat des te meer. In elk van de 19 gemeenten heeft zich deze evolutie in mindere en in meerdere mate doorgezet.

Smet op Brussel

Wil de Vereniging voor familiekunde in Brussel overleven zal zij de interesse bij de Nederlandstalige allochtonen moeten opwekken om hun persoonlijke geschiedenissen, waarmee de Vlaamse cultuur meer en meer verrijkt wordt, ook langs onderzoek en documentatie in beeld te brengen. Maar dat zal dan een omslag vragen van het Vlaamse bloed (en bodem) denken. Nu heft men klaagzangen aan, Minister Smet voorop, dat het Nederlandstalig onderwijs in Brussel voor slechts 10% Nederlandstaligen, 20% van de onderwijsmarkt bedient.

De noodzaak aan meer onderwijsaanbod dat mede langs de migratie noodzakelijk wordt moet aan de Franstaligen overgelaten worden, hetgeen in de voorbije 50 jaar juist de verfransing heeft bewerkstelligd. Die verfransing moet zich volgens de Minister verder structureel doorzetten, in 2015 zullen er nog maar 7% bloedvlamingen zijn en in 2020 minder dan 5%. Een onderwijsaanbod van 10% zal dan wel genoeg zijn zeker, zo luidt de provinciale redenering van Smet.

Het huidige onderwijsaanbod verdubbelen van 20% naar 40%, betekent het verhogen van het Brusselse aandeel in het Vlaamse onderwijsbudget met 2%, van 3,5% naar 5,5%. Nu zijn er 39.382 Brusselse leerlingen in het kleuter, basis en secundair onderwijs op 1,1 miljoen in Vlaanderen. Een verdubbeling van het aantal leerlingen betekent echter geen verdubbeling van het budget. Gespreid over 10 jaar gaat het om een jaarlijkse verhoging van het onderwijsbudget met 0,25%, een kwart van een procent!. Zo zou er een historische rechtzetting, een ‘hervlaamsing’ van Brussel kunnen gebeuren. Een veel gevraagd product afschermen en niet voldoende aanbod ter beschikking stellen is zelfs uit marktoogpunt volslagen onzin, omdat de ‘taal’ zogezegd een probleem zou zijn, terwijl het juist de taal is die als uitgelezen product het verschil maakt. Als de nieuwe migratie en de kinderen van de inwoners van vreemde afkomst georiënteerd worden  naar het Nederlandstalig onderwijs dan is dat een unieke kans waarvoor alle budgettaire en menselijke middelen moeten en kunnen voor vrijgemaakt worden.

In Brussel investeren is de Vlaamse rand integreren

De komende 10 jaar zullen 229.000 mensen vanuit Brussel naar de andere gewesten verhuizen. Zij komen in Brussel toe, worden Belg en verhuizen ondermeer naar het Vlaamse gewest. Hoe meer migranten in de Nederlandstalige culturele leven en het kwalitatief hoogstaande onderwijs een plaats krijgen, hoe groter de instroom vanuit Brussel naar het  Vlaamse gewest Nederlandstalig zal zijn. Wie roept in deze Smet en de Vlaamse gemeenschap tot de orde. De tijd om historisch verkeerde beslissingen te nemen is voorbij, men kan niet tweemaal op rij de migratie in Brussel negeren, zonder de rekening gepresenteerd te krijgen, zoniet is het gedaan met de Vlaamse aanwezigheid in Brussel, en zelfcastratie is nooit een goede overlevingsstrategie geweest. Brussel, het lelijke eendje van Vlaanderen, maar in feite de fiere witte Zwaan.”

Nawoord: Zoals altijd is het de interne dynamiek die in Brussel overweegt en hen toelaat vele zoniet alle problemen te absorberen en tot oplossing te brengen. Door de aanhoudende en groeiende ‘vraag’ zal het Nederlandstalig onderwijs noodwendig haar aanbod moeten bijsturen en uitbreiden, en, zonder veel specifieke maatregelen, zal het Nederlandstalig onderwijs tegen 2030 uitgroeien tot 30% van het Brusselse onderwijs en in 2040 tot 40%. De nieuwe migratie en de kinderen van de oude zullen meer en meer hun weg naar het Nederlandstalig onderwijs vinden en binnen 40 jaar zullen er, veel meer dan nu het geval, kinderen uit gezinnen met minstens één Nederlands sprekende (allochtone) ouder genoteerd worden.  En niemand zal het tegen kunnen houden.

Ann Brusseel formuleert het in haar opinie in openzone.be glashelder: “Smet gaat volledig voorbij aan twee essentiële zaken. Eén: is er de vrijheid van onderwijskeuze, dus ook de keuze voor Nederlandstalig onderwijs, …. Ten tweede is er het recht op onderwijs voor elk kind, dus ook voor kinderen van migranten wiens thuistaal noch Nederlands, noch Frans is. Er is geen enkele objectieve reden om te stellen dat de Vlaamse gemeenschap tegenover die kinderen minder verplicht is dan de Franse gemeenschap.”

 

take down
the paywall
steun ons nu!