Hoe kan je een eenzijdige visie op onderwijshervorming doorvoeren als je:

• geen kaas gegeten hebt van onderwijs en nooit les hebt gegeven?
• geen zicht hebt op de grote noden en je enkel richt op budget en normen die je worden opgedrongen door, jawel, alweer gedrochten die geen kaas gegeten hebben van onderwijs?
• je kop jarenlang in ‘t zand steekt over de noodinternaten die binnen je mandaat vallen, en waarbij je dan, omdat je de druk voelt, een belachelijk compromis sluit door de kinders in ‘welzijn’ te plaatsen en je personeel onder ‘onderwijs’ te behouden
• als je alleen gefixeerd bent op ‘het geschikt zijn voor de arbeidsmarkt’ en ‘presteren’ en de talenten vergeten worden?
• het aantal kinderen en lesuren niet evenredig is aan de budgetten die je wenst uit te geven?
• benadrukt dat de informatisering van het onderwijs van cruciaal belang is, terwijl er scholen zijn waar leerkrachten zelfs moeten krabben voor een stuk bordkrijt?
• geen werk gemaakt hebt van de maximumfactuur in het secundair onderwijs, terwijl je zelf aangeeft dat dit toch wel belangrijk is. (Wat met ‘onderwijs moet gratis zijn voor ieder kind’?!)
• geen werk gemaakt hebt van ‘een geschikte plaats voor ieder kind’, terwijl je beloofd had dit tijdens je legislatuur aan te pakken? Zullen we samen de kamperende ouders eens gaan tellen? Of de aanmeldingsformulieren met ‘geef je 6 voorkeuren op’. We kunnen echter niet garanderen dat je kind ook effectief in een school van je voorkeur kan instappen’.
• je eigen beleidsmakers binnen het GO! naar eigen zeggen niet kan terugfluiten als ze over de schreef gaan omdat je daar niet toe gemandateerd bent?
• die onderwijshervorming door ieders strot ramt, zonder ook maar stil te staan bij de realiteit (lees: fusies, veel te grote klassen, gebrek aan lesuren en leslokalen) en bij het personeelsbeleid?

Minister zijn is meer dan alleen lintjes doorknippen. Of selfies nemen op leuke activiteiten en evenementen. Minister zijn, is zich verdiepen in die materie die te goeder trouw aan jou werd toegewezen, ervan uitgaande dat je je er ook gaat in verdiepen. En dat je beleidsmatig alles in goede banen leidt. Dat er dan af en toe wat protest komt, dat is normaal. Dat houdt je alert en zorgt ervoor dat je horizon niet verengt. Maar geef toe, beste Pascal, jij hebt niet eens de kans gegeven om protest uit te lokken, omdat er ook niet gecommuniceerd werd. Of omdat je ook niet serieus met de materie bezig geweest bent die al je aandacht opeiste.

In september 2013 nam je dan plots zeer streng een stelling in die niemand had zien aankomen; leerkrachten moesten zich einde schooljaar maar tegelijk met leerlingen, beleid, klassenraden, oudercontacten, rapporten, bezinnigen, activiteiten,… bezighouden, want het moest maar eens gaan gedaan zijn dat leerlingen vervroegd op vakantie vertrokken. Duidelijk standpunt, misschien niet altijd even goed onthaald, maar duidelijk.

..tot de wereldbeker voetbal zich plots opdrong en het duidelijk werd dat de Rode Duivels deze keer wel zouden deelnemen.. Dan maken we graag een uitzondering, want dat zijn ‘unieke gebeurtenissen’, en dat kunnen we onze jongeren toch moeilijk onthouden. Zeker in de huidige verzuurde cultuur binnen België…

Kijk, ik begrijp het eenheidsgevoel heel erg goed, omdat we ons met z’n allen – symbolisch – kunnen scharen achter ‘1 volk, 1 land’, maar ‘t mag niet stoppen aan de grens. Ik erger mij daar blauw aan, dat dit onbespreekbaar is. En dat dit wordt weggelachen als in ‘Maar, de Brazilianen gaan daar op termijn beter van worden want er wordt geïnvesteerd in voorzieningen’. Nee mijn beste, die voetbaltempels en hotels zijn gebouwd met geld dat bestemd is/was voor gezondheidszorg, onderwijs en dienstverlening. De noden zijn ginds nog een pak groter dan hier, zie je. Brazilië is een snel groeiende economische grootmacht, maar ze hebben daar nog heel wat achterstand in te halen. Zeker wat betreft het dichten van de armoedekloof.

Wat niet gezien mag worden, daar zetten we een grote muur rond of steken we onder de grond, letterlijk. Want dat trekt de toeristen niet aan. Walgelijk is ‘t. Allemaal voor ‘brood en spelen voor de rijke Westerlingen’. En de Olympische spelen; van ‘t zelfde laken een broek.

Ik wil geen supporter zijn ten koste van mensen..

Beste Pascal,

ik heb het je al eerder gezegd. En ik meende het toen op z’n minst evenveel als nu: ik hoop dat je je visum al hebt aangevraagd. En dat je valies gepakt is. En je ticket geboekt, zodat je zo snel mogelijk kan vertrekken naar het land van je geliefde. Wat mij betreft, zit een volgende legislatuur er niet meer in.

Ik hou je er wel aan, je het allerbeste te wensen; ik blijf bovenal mens.