“Situatie in Gaza kan uitmonden in genocide”

Het Russell Tribunal on Palestine hield in Brussel een speciale zitting over de oorlog in Gaza. Een jury met filmregisseur Ken Loach, Pink Floyd-zanger Roger Waters en de Indiase schrijfster en activiste Vandana Shiva besloot: “We zijn bezorgd. We zijn niet ver verwijderd van een situatie die kan uitmonden in een genocide op een schaal die we al lang niet meer gezien hebben. We zeggen het nu, zodat niemand achteraf kan zeggen: we wisten van niets.”

dinsdag 30 september 2014 15:21
Spread the love

Het allereerste
Russell Tribunal boog zich in 1967 over de Amerikaanse
oorlogsmisdaden in Vietnam. Het werd opgericht door Nobelprijswinnaar
Bertrand Russell en voorgezeten door Jean-Paul Sartre. Bedoeling was
dat intellectuelen, kunstenaars, oud-politici en juristen met groot
moreel gezag zich – bogend op stevig onderzoek – zouden uitspreken
tegen misdaden die te weinig aandacht krijgen in de media en het
publieke debat.

Het Russell Tribunal
on Palestine kwam er onder impuls van Stéphane Hessel (bekend van
Indignez-vous
). Na vijf eerdere sessies in onder meer Kaapstad en
Londen werd in allerijl een speciale zitting over de
Israëlische oorlogsmisdaden in Gaza georganiseerd.

“Een tribunaal als
dit wil de misdaad van de stilte voorkomen”, zegt Michael
Mansfield, een Britse professor en mensenrechtenadvocaat. In de
Albert Hall in Brussel kreeg de jury een indrukwekkende lijst
getuigen te horen. Uit Gaza zelf wist enkel Mohammed Omer tot in
Brussel te geraken.

Drie andere getuigen werden ondanks een geldig paspoort en visum
tegengehouden aan de grenspost in Gaza. Egypte laat slechts 200
inwoners van Gaza door. Elke dag moeten enkele duizenden mensen
ontgoocheld rechtsomkeer maken. Het gaat om inwoners van Gaza die
dringend medische verzorging nodig hebben, studenten die aan een
universiteit verwacht worden, partners die hun echtgenoot of
echtgenote willen vervoegen of mensen die een job hebben in Europa of
elders. Gaza is ook na het einde van de oorlog nog altijd een
openluchtgevangenis.

Opruiend




De meest onthutsende getuigenis kwam van
de Israëlische journalist David Sheen. Met een monnikengeduld heeft hij de afgelopen jaren opruiende uitspraken verzameld van leidende
figuren uit de Israëlische maatschappij. Zoals deze van opperrabbijn
Shmuel Eliayhu: “Als ze niet stoppen nadat we er 100 vermoord
hebben, dan vermoorden we er 1000. Als ze niet stoppen na 1000,
vermoorden we er 10.000. Als ze nog altijd niet stoppen, doden we er
100.000, of zelfs een miljoen.”

Zijn collega-rabbijn Yitzhak Shapira dan: “Het doden van babies
is gerechtvaardigd als het duidelijk is dat zij ons zullen schaden
als ze opgroeien. Ze mogen zelfs opzettelijk geraakt worden en niet
alleen tijdens een gevecht met volwassenen.”

De spirituele leider
van de Shas-partij Ovadia Yosef: “Goyim (niet-joden, nvdr) zijn
enkel geboren om ons te dienen. Daarbuiten hebben ze geen plaats op
deze wereld – enkel om het volk van Israel te dienen.” Ovadia
stierf in 2013. Zijn begrafenis werd bijgewoond door 700.000
Israëli’s.

Veel van die
rabbijnen deden hun uitspraken terwijl ze door de overheid betaald
worden en kregen geen enkele sanctie, merkt David Sheen op.




Er is ook een
tendens om dergelijke uitspraken te verantwoorden aan de hand van Bijbelcitaten. Deuteronomium 7 2 zegt bijvoorbeeld: “En wanneer de
Heer uw God ze aan u uitlevert, zodat u ze verslaat, dan moet u ze
aan de vernietiging wijden. U mag geen verbond met hen sluiten en
geen medelijden met hen hebben.” Sommige joodse geleerden nemen dat
nogal letterlijk.

“De Thora leidt ons bij elke stap in ons leven, zowel privaat als
publiek, hoe we ons moeten gedragen tijdens een oorlog en hoe we ons
houden aan morele standaarden”, schreef de rabbijn Dov Lior tijdens
de voorbije oorlog tegen Gaza. Volgens hem is het legitiem om burgers
te doden en de vijand uit te roeien.

Slangen

Zelfs politici
verwijzen graag naar religieuze teksten. Toen Shimon Gapso,
burgemeester van Nazareth Illit, onder vuur kwam te liggen nadat hij
gezegd dat zijn stad joods moest blijven, repliceerde hij in een
opiniestuk: “Als dat van mij een racist maakt, ben ik de fiere
afstammeling van een glorieuze dynastie van racisten.” Hij verwees
naar Genesis 15 waarin God zei: “Dit land geef ik aan jouw
nakomelingen, van de rivier van Egypte tot aan de grote rivier, de
Eufraat.”

De tekst die het Israëlische
parlementslid Ayelet Shaked op Facebook postte, haalde de wereldpers:
“Ze
(de moeders van
martelaren, nvdr)
moeten weg, evenals de huizen waarin ze de slangen hebben uitgebroed. Anders worden daar meer slangen gekweekt.”

David
Sheen die zijn volledige onderzoek binnenkort zal publiceren, maakte
duidelijk dat Shaked geen dissonant geluid laat horen. Zij vertolkt
wat leeft in brede lagen van de bevolking. Honderden
mensen posten selfies met haatboodschappen op sociale media.
Voetbalsupporters houden racistische spandoeken omhoog. Betogers
tegen gemengde huwelijken dwepen met de bijbelfiguur Phineas, die een
lans joeg door een Israëlische man die een vrouw van een ander volk
omhelsde in zijn tent.

Op sociale media worden de Palestijnen
vaak vergeleken met het volk van Amalek. Dat is een verwijzing naar
Deuteronomium 25 19: “Vergeet niet wat de Amalekieten u
hebben aangedaan tijdens uw tocht uit Egypte. […] Wanneer straks de
Heer, uw God, u vrede heeft gegeven in het land dat u als grondgebied
van hem krijgt, door u te verlossen van de vijanden die u omringen,
zorg er dan voor dat niets op aarde nog aan het volk van Amalek
herinnert.”

Mensen schamen zich niet om met open vizier
oproepen tot genocide te doen. “Die every one of you stinking
Arabs
”, schreef een politieman op Facebook.

Geen uitspattingen

Gaat het al
bij al toch om individuele uitspattingen? Peilingen lijken dat
tegen te spreken. 95 procent van de Israëli’s vond de oorlog en de
ingezette middelen gerechtvaardigd. Slechts drie procent noemde de
meer dan 2000 slachtoffers buitensporig. 

De hele zaal keek
verstomd naar het bombardement van opruiende citaten. “Ik ben geen
uitzonderlijke journalist”, zei David Sheen bijna
verontschuldigend. “Dat ik dit hier moet komen vertellen en dat
jullie verrast zijn, zegt alleen iets over het falen van de
media.”

Eran Efrati was ooit een soldaat in het Israëlische
leger, maar geconfronteerd met de misdaden die hij en zijn collega’s
moesten begaan, besloot hij klokkenluider te worden. Dankzij zijn
contacten in het leger weet hij telkens informatie boven te spitten
die het IDF (Israeli Defence Forces) liever verborgen houdt.

Eén van de ergste slachtpartijen van de voorbije oorlog vond
plaats in Shuja’iyya, een dichtbevolkte wijk in Gaza-stad. Mogelijk
120 Palestijnen kwamen er om het leven, onder wie minstens 17
kinderen. Op 19 juli viel het Israëlische leger de wijk binnen. Ze dachten
er op weinig weerstand te stuiten, maar 13 soldaten werden gedood
in een hinderlaag. Als collectieve straf werd de hele wijk weggemaaid
door 600 bommen met verarmd uranium.

Daarna nam het leger enkele huizen in als basis en rond die
huizen werd een imaginaire rode lijn getrokken. Wie de lijn
overschrijdt, wordt neergeschoten. Beelden tonen een 25-jarige
jongeman die in het puin zijn familie zoekt, maar daarbij zonder dat
zelf te weten de rode lijn overschrijdt. Hij wordt door
scherpschutters doodgeschoten.

“Palestijnen hebben het
recht niet zich te verzetten. Wie zich verzet is een terrorist. Wie
terroristen doodt, is een held”, zegt Eran Efrati.




Executies

Mohammed Omer is een jonge, bekroonde journalist uit Gaza die
schrijft voor verschillende Arabische, Europese en Amerikaanse media.
Hij verzamelde bewijzen over willekeurige executies. Israëlische
soldaten vielen huizen binnen en vroegen wie er Hebreeuws sprak. Wie
zijn vinger opstak, werd neergeschoten.

Mohammed Tawfiq Qudeh (65)
werd zo geëxecuteerd voor de ogen van zijn familie. Zijn enige
misdaad was dat hij vier talen sprak, waaronder Hebreeuws. Een
55-jarige imam die Hebreeuws sprak, werd vernederd. Hij moest zich
buiten op straat uitkleden en werd ter plekke ondervraagd over de
raketten van Hamas.

De Noorse spoedarts Mads Gilbert is al
aan zijn vierde oorlog in Gaza toe. Tijdens de oorlog schreef hij een
dramatische open brief die ook in de Vlaamse pers aandacht kreeg.
“Niemand met een hart en macht zou kunnen wegwandelen van een nacht
in Shifa (het ziekenhuis waar Gilbert werkte, nvdr), zonder
vastbesloten te zijn om de slachting van de Palestijnse mensen te
beëindigen”, schreef Gilbert toen.

Op het Tribunaal bracht
hij een bijna klinisch verslag van de Israëlische aanvallen op
ziekenhuizen en hospitalen. Het publiek keek weg bij de bloederige
foto’s van gewonden die hij meebracht. “Alles ontbreekt in de
operatiekamers. Dokters in Gaza zijn daardoor de beste
improvisatiekunstenaars. Maar de menselijke kost is extra groot door
de erbarmelijke toestand van de gezondheidstoestand”, zegt
Gilbert.

Hij somt de gruwelijke cijfers op. Van de 32
hospitalen werden er 17 zwaar beschadigd. Zes moesten daardoor de
deuren sluiten. In totaal werden ook 47 ambulances geraakt. “Dit is
een bewuste aanval op alle Palestijnen”, zei Gilbert. Volgens hem zijn de aanvallen op medische infrastructuur geen ongelukje.
Ze maken integraal deel uit van de Dahiya-doctrine van het
Israëlische leger. Die houdt in dat je een hele bevolking straft
voor het herbergen van verzetsstrijders.

Maar heeft Gilbert
ooit wapens of raketten gezien in de ziekenhuizen waar hij werkte?
“Ik respecteer de Conventies van Genève en zou een soldaat meteen
wegsturen, mocht ik er één zien. Maar ik heb nooit een wapen of
soldaten gezien”, zegt Gilbert.

Fabrieken vernield

Bij de Dahiya-doctrine
worden niet alleen ziekenhuizen of ziekenwagens geviseerd. Ook de
industriële infrastructuur moest eraan geloven. “128 fabrieken
werden compleet vernield”, zei de Duitse journalist Martin Lejeune.
Een heropbouw zit er niet in. Het Israëlische leger betaalt geen
schadevergoeding en geld is er niet.

Lejeune bracht beelden
mee van de totaal vernielde snoepfabriek die voor de oorlog 5000 kilo
snoepgoed per dag produceerde. De machines hadden de eigenaar 7
miljoen dollar gekost. De meer dan 100 werknemers zijn hun job kwijt.
Ook Lejeune verzekerde dat er nergens sporen van wapens te zien waren
in de vele fabrieken die hij bezocht.

Hamas wordt er door
Israël van beschuldigd de eigen bevolking als schild te gebruiken.
Mensenrechtenactivist Ivan Karakashian bracht het verhaal van een
17-jarige jongen die door het Israëlische leger gebruikt werd als
levend schild. Hij moest naakt en met de handen in de lucht voor een
patrouille uitlopen die op zoek was naar tunnels. Toen er geen
tunnels gevonden werden, werd hij gefolterd. Volgens het Israëlische
leger (IDF) moest hij wel een sympathisant zijn van Hamas, want zijn
vader werkte op het ministerie van Toerisme.

Naast de
Dahiya-doctrine is er de Hannibal-richtlijn. Israël wil te
allen prijze vermijden dat soldaten gevangengenomen worden door de
vijand. Toen het IDF vermoedde dat de soldaat Hadar Godin gevangengenomen was, werd besloten om hem en zijn ontvoerders uit te
schakelen. Alle mogelijke vluchtroutes werden intensief
gebombardeerd.

Boycotcampagne

Al die elementen samen doen de jury van het
Tribunal waarschuwen voor een genocide. “We maken ons zorgen. We
zijn niet ver verwijderd van een situatie die kan uitmonden in een
genocide op een schaal die we al lang niet meer gezien hebben. We
zeggen het nu zodat niemand achteraf kan zeggen: we wisten van
niets”, zei juryvoorzitter en bekende mensenrechtenadvocaat Michael
Mansfield.

“Ik wil niet muggenziften over woorden”, zegt
de schrijfster Ahdaf Soueif. “Er wordt een bevolking gebombardeerd
die nergens naartoe kan. We hebben anekdotes gehoord over de sfeer
waarin dit gebeurt. Over de spelletjes die gespeeld worden, over de
imaginaire rode lijn, over de minachting voor de slachtoffers en de
racistische attitudes. Er dreigt iets enorms te gebeuren en dat zal
alleen maar gestopt worden als de wereld luistert.”

Ronald
Kasrils was ooit minister in de eerste regering van Nelson Mandela.
Hij riep op om te blijven bouwen aan de boycotcampagne. Hij wees ook
op het cynisme van de Europese Unie. “Zonder dat er enig bewijs was, werden er na het neerhalen van het vliegtuig in Oekraïne snel
sancties genomen tegen Rusland. Ondanks de overvloed van bewijzen in
Gaza werd er geen enkele sanctie genomen tegen Israël.”

Het Russell Tribunal kreeg ook de kans deze bevindingen over te
maken aan het Europees Parlement in Brussel. Alle getuigenissen van
deze sessie zijn trouwens te herbekijken op
http://www.russelltribunalonpalestine.com.

dagelijkse newsletter

take down
the paywall
steun ons nu!