Vrouwenrechten

Gainsbourg was een belangrijke stem van de seksuele revolutie in de zestiger en zeventiger jaren. Zijn grootste hit werd gebracht door France Gall: “Poupée de cire, poupée de son” (1965). Word even nostalgisch van deze prille naïviteit, toen “alles mogelijk” leek …

Video: France Gall – Poupée de cire, poupée de son

De kunstenaar wordt steevast gekoppeld aan zijn “beeldschone vrouwen”. Die waren inderdaad niet min: Brigitte Bardot, Jane Birkin, Pualine von Paulis en wellicht ook France Gall en Catherine Deneuve. Vrouwen “met ballen”, vooral. De “boekskes” van toen hadden er hun handen vol mee. Gainsbourg was in de eerste plaats een man die op dikwijls ambigue wijze opkwam voor rechten van vrouwen en holebi’s. Hij flirtte met biseksualiteit en verdedigde het recht van vrouwen op volwaardige seksualiteit.

Aldus nam hij een geëngageerd, politiek en feministisch standpunt in tijdens een periode waarin mannen met open mond toekeken hoe vrouwen hun eisen stelden en ze verwierven. Ook op seksueel gebied. Venten richtten, zonder veel succes, “mannenpraatgroepen” op in een poging de vrouwen bij te benen, die hen vrolijk uitlachten. Frustratie alom. Het bleef wat zielig, de “huisman” was een miskleun. “Uniseks” veroverde de kledingmode als onderdeel van de emancipatiebeweging.

Preutsheid afgedaan

In “Variations sur Marilou” (1976) beschreef Gainsbourg een masturberende vrouw. Zelfs in die jaren nog gedurfd, toen zelfbevlekking vanop de kansel als doodzonde bestreden werd, en van meisjes en vrouwen zoiets al helemaal niet verwacht werd. Mannen vreesden “hun” vrouwen te verliezen nu ze zelf blijkbaar overbodig werden. De (her)ontdekking van de clitoris was (en is) bedreigend voor hen. Het chanson van Gainsbourg is met de huidige “pornocultuur” op het internet slappe kost. Al begreep hij de intimiteit van vrouwen, ook hun lesbische fantasieën en verwachtingen. Men moet ergens beginnen, hij was een voorloper.

Beluister: Serge Gainsbourg – Variations sur Marilou

Serge Gainsbourg maakte deel uit van een groeiende beweging naar meer vrijheid, neen: totale vrijheid. Hij was tevens antiracist, ook in zijn muziek. Jongeren zetten in Nederland en Vlaanderen de toon met Provo. Het dubbelzinnige “Gnod” verscheen op de muren. Geen god of gebod! De burgerrechtenbeweging in de VS en het besef over wat er in Vietnam gebeurde, bracht massa’s op straat. Mei ’68 moest in Frankrijk nog even wachten. De “oorlogskinderen” – geboren voor en in WOII – namen het roer in handen. Dolle Mina zou begin de zeventiger jaren ontploffen, maar de voorbodes waren in het midden van de “golden sixties” al aanwezig.

De pil was een revolutie. Monogamie bleek een farce. Promiscuïteit vond ingang. Het kerngezin wankelde. De minirok was geen teken van de vrouw als seksueel object, maar een trotse demonstratie waar ze zelf voor kozen. Preutsheid had afgedaan. “Free sex” was het terrein van een kleine groep, waar de doorsnee burger angstig naar opkeek. De songs van Gainsbourg en zijn levenswandel deden het ergste vermoeden …

Maatschappij “overgeseksualiseerd” ?

Pech, het zeer lang verboden literaire levenswerk van Markies De Sade is slaapverwekkend. Hij gaf zijn naam aan “sadisme” en zag het kort na de Franse revolutie nochtans goed in, toen hij de toenmalige hypocriete seksuele moraal van vooral de adel en geestelijkheid provocerend aanviel, en daarvoor in de Bastille werd opgesloten. Hij moedigde de Fransen in 1795 aan om nog een extra revolutionair stapje te zetten: een seksuele revolutie, aansluitend op 1789. De Verlichting was even aan zet.

Die bevrijding is vandaag gedeeltelijk verwezenlijkt. Een groot deel van deze verworvenheden zullen moeilijk teruggedraaid kunnen worden. Zeg echter nooit nooit … Na Dutroux en tengevolge de schandalen rond het seksueel misbruik van kinderen in de kerk, in de gezinnen, in de hele maatschappij, wetten de nieuwe puriteinen hun messen. Bekijk de beelden van Gainsbourg en zijn entourage, lees zijn teksten. Ze stralen een frisheid, een durf en een vrijheid uit die vandaag als decadent beschouwd dreigt te worden. De puriteinen liggen op de loer, zowel in Rome als bij andere godsdiensten.

Is onze samenleving overgeseksualiseerd? Komaan, zeg. Volgevreten, vet, ziekgeconsumeerd, dat zeker. Dankzij de massamedia onwetend en dom gehouden, absoluut. Jongeren hebben door de strijd van de generatie van Serge Gainsbourg meer rechten verworven op een vrije seksualiteitbelevenis. Van masturberen wordt je dus niet doof. Van neuken evenmin. Laat deze evolutie niet stoppen door een opmars van de nieuwe puriteinen. Voor deze vrijheden werd gevochten.

Lees: “Alle begin is moeilijk” op de site van Gie Van Den Berghe. 

De jeugd van toen, de oudjes van nu

Op Waterlandstichting, een Nederlandse site, zegt Gert Hekma dat er eerder sprake is van “onderseksualisering”, dat de minister wel miljoenen euro beschikbaar stelt voor godsdienstlessen op openbare scholen, maar voorlichting over homoseksualiteit afwijst als “geen kerntaak” voor het onderwijs. In Vlaanderen zijn de verhoudingen helemaal zoek. Verder zegt hij: “Religie staat voor dogma en seks is voedsel voor het denken, zoals libertijnen lang geleden al vaststelden”.

Lees: “Puritanisme of pornoficatie” door Gert Hekma.

Serge Gainsbourg zou bij leven in de tachtig zijn. De “jeugd van toen” woont grotendeels in rusthuizen. Vrijen de oudjes, masturberen ze, worden ze verliefd of gewoon geil? Uiteraard. Uiteraard? Kinderen, familie, vrienden en zelfs dokters en personeel in die tehuizen weten liefst van niets, of treden met harde hand op om “vieze spelletjes” te vermijden.

Ons Oma speelt met een vibrator en heeft een orgasme? Ondenkbaar! “Variations sur Marilou” van de Franse zanger is aan een remake toe. Ditmaal gericht op de seksuele revolutie van hen die een halve eeuw geleden mee een omwenteling veroorzaakten en geen zin hebben in puriteinse bla-bla op hun oude dag.

“Ons ma en onze pa doen niet vies …”

Nostalgie is leuk. Seks door ouderen ook. En door andersvaliden. Ook daar worden ze niet doof van. Anticonceptie is voor oudjes niet nodig, kunnen ze meer besteden aan Viagra. Mannen zullen wat sparen op hun pensioen om naar een prostituee te gaan. Niets nieuws voor “de meisjes”. Het megabordeel Villa Tinto wordt in een Antwerpse stadsgids dan wel aangeprezen aan “de jeugd”, maar iedere proper gewassen burger is er welkom.

Lees ook: “Prostitutie” 

Organisaties van ouderen, zoals het christelijke OKRA, stellen dit thema duidelijk aan de orde, de vergrijzing en het langer gezond blijven van mensen zal het actueler maken. Moeten ouderen opnieuw vechten voor hun seksuele rechten?

Lees op de onafhankelijke site Ouderenhart :“Ons ma en onze pa doen zoiets vies niet...” (Art. 4)

En Serge Gainsbourg, rust zacht … We genieten van je chansons, “de jeugd van toen”, en zetten je erfenis verder.

Een extra voor het slapen gaan, “Je t’aime moi non plus” (kies de versie van Gainsbourg en Jane Birkin)

http://www.downloads.nl/music/Je+T‘+Aime+++Moi+Non+Plus