Brice De Ruyver wordt erbij gehaald om uit te leggen dat de politie niet overal tegelijk kan zijn, er was een belangrijke wedstrijd tussen Anderlecht en Istanbul en men vreesde voor rellen.
Fantasie? Ja, maar in het echt gebeurt ongeveer hetzelfde, nu met de schuldencrisis.
Steeds meer regeringen worden bedreigd met ratings van junk, staatsleningen worden steeds duurder, belastingbetalers en consumenten gaan het gelag betalen. Waar stroomt al het geld naartoe? Naar de beleggingsfondsen op de beurzen die miljarden verdienen met short selling van overheidsobligaties, en met CDS, ‘kredietverzuimswaps’; zie duidelijke uitleg bij Bart Staes hieronder.
Public Relations
De eigenaars en bestuurders van die fondsen zwijgen natuurlijk als vermoord, en blijven meestal anoniem (één berichtje toch over Wellington Management Company, Boston, dat de koersen van KBC en Dexia doet dalen door te shorten). Maar ze hebben wel hun experts en public relations mensen in studiebureaus, banken, denktanks. En die brengen nu steeds opvallender de boodschap: het is politieke incompetentie, de regeringen durven geen beslissing nemen, ze komen telaat, het is een soap.
“Zoals onzekere ouders luidruchtige kinderen veroorzaken, zo veroorzaken onzekere politici losgeslagen beleggers” (Noël Slangen, communicatiespecialist)
“…in plaats van de financiële markten kordaat aan te pakken…de eurocrisis zou veel beheersbaarder zijn indien het de banken niet was toegestaan om ondergekapitaliseerd door het leven te gaan” . “…het onvermogen om structurele hervormingen te nemen op het vlak van pensioenen en arbeidsmarkt…door verantwoordelijken twintig jaar naast zich neergelegd” (Ivan Van de Cloot, hoofdeconoom van de denktank Itinera, De Morgen 6/8).
“Politici, niets belet u de macht van de ratingbureas te temperen. Geen gezeur maar maatregelen. (…) De impact van de ratingbureaus wordt nog versterkt door regulering. In heel wat regelgeving in de financiële sector wordt expliciet melding gemaakt van een credit rating. Zelfs de Europese Centrale bank aanvaardt enkel onderpand met een bepaalde kredietwaardigheid. In plaats van te zeuren zouden Nicolas Sarkozy, Angela Merkel en José Barroso regelgevende instanties zoals de Europese Commissie en het Basel-comité de opdracht geven in de regels referenties naar ratingbureaus zoveel mogelijk te mijden…Politici moeten stoppen met zeuren”. (Peter Vandenhoute, Hoofdeconoom ING, De Morgen 5/8).
Twee replieken
Hebben regeringen of de Europese Commissie de wettelijke bevoegheid om ratingagentschappen en banken eventjes op het rechte pad te zetten? Neen, deze laatste zijn privé-instellingen die staan op hun onafhankelijkheid van het politieke gekonkel, dus van de verkozen volksvertegenwoordiging. Angela Merkel en Nicolas Sarkosy hebben geen bevelen te geven aan Jean-Claude Trichet van de Europese Centrale Bank.
Paul De Grauwe heeft er al enkele malen erop gewezen dat Trichet zijn eigen goesting doet (en die stuurt eerder aan op een crash van de euro, zegt hij). De opvolger van Trichet wordt Mario Draghi, vroeger bij Goldman-Sachs; dat belooft!
Banken ‘reguleren’ zelf hun beleggingsstrategie, alle zitten in het Basel netwerk, en daar wordt beslist hoeveel eigen kapitaal een bank moet bezitten. Dat zal nu verhoogd worden na het recente Basel III; wat betekent dat Basel II jarenlang veel minder kapitaal eiste.
Sterker nog: de banken reguleren de regeringen. Want die hebben permanent nieuwe leningen nodig, en zijn dus onderworpen aan de goede wil van de kapitaalbezitters en hun bedienden.
Voorbeeld: “Gouverneur Luc Coene wijst regeringsonderhandelaars terecht” (NATIONALE BANK, zaterdag 06 augustus). En Coene, die pas benoemd is, nota bene door deze ontslagnemende regering, doet dat en grand public, tegenover de verenigde media. Deze Coene, oud-kabinetschef van Guy Verhofstadt, bestelde ook al een studie over de gevolgen van de indexkoppeling van onze lonen en pensioenen: “de index remt de groei”. Voelt u hem komen?
Op het rtbf nieuws hoor ik dat de ECB Berlusconi verplicht heeft 30 ? bijkomende miljard te bezuinigen, als voorwaarde om Italiaanse staatsobligties op te kopen. De volksvertegenwoordigers noch de rechtbanken kregen B op de knieën, de ECB meteen. De bevolking gaat het natuurlijk betalen, niet B. Indien er nog rechtvaardigheid is in de Hemel, wordt hij niet herkozen.
Europees Parlement in actie
Wisten Slangen, Vandecloot, Vandenhoute over de stemming in het Europees Parlement? Op 5 juli werden beperkingen opgelegd aan de beurshandel, nl van de CDS en het shorten. Voor een goede uitleg hierover van Bart Staes van Groen!, zie hieronder.
Die parlementaire wil moet natuurlijk nog goedgekeurd worden door alle ministers van Financiën, en dan toegepast. Het kan niet vroeger dan september. Gaan de speculanten en beurshuizen dat zonder slag of stoot laten gebeuren? Het komt er dus voor hen op aan de politieke instellingen zoveel mogelijk te discrediteren. Daarvoor hebben ze hun onafhankelijke specialisten die in de media systematisch aan het woord komen, en die inspelen op het anti-politiek buikgevoel dat alsmaar wordt aangewakkerd.
http://www.bartstaes.be/articles.php?id=3461
vandaag in De Morgen
Vandaag 8 augustus springt de hoofdredacteur van De Morgen, Wouter Verschelden, op dezelfde kar: “Het fundamentele verschil met de crisis van 2008 dat deze keer niet hebzucht (sic!) maar onkunde van politici aan de basis van de economische storm ligt. (…) De vaststelling dat het niveau van de gekozen leiders in Vlaanderen, Brussel en Wallonië ondraaglijk licht is, is niet nieuw. Al veel te lang zijn ze niet in staat de systemische (sic!) problemen aan te pakken. We maken ons best geen illusies over de Belgische rating”. Wouter eindigt met “Er is storm op komst”. Zullen we dan zingen: ‘vliegt de blaauwvoet’?
9 augustus: woordenschat en keuzen worden duidelijker
De ECB koopt Griekse en Italiaanse obigaties op, zodat op de beurzen hun koersen stijgen en de intrest daalt. Steun dus voor de regeringen van deze landen. Maar tegelijk horen we de tegenstanders van deze ingreep. Jean-Claude Trichet drukte hem door, maar tegen het verzet van de bankiers van Duitsland, Luxemburg en Nederland. Deze bankiers besturen nl. de ECB. “Het was een van de meest controversiele besluiten in de geschiedenis van de centrale bank. Volgens veel Duitse economen heeft de ECB zijn geloofwaardigheid en onafhankelijkheid beschadigd, door zich te mengen in het fiscale beleid van lidstaten van de eurozone” (beursnieuws). Haha, dus de ECB mag zich niet mengen in fiscaal beleid, ze moet gods water over gods akker laten lopen. “Trichet zegt: een uitzonderlijke situatie vraagt om uitzonderlijke maatregelen, zo verdedigt hij de onorthodoxe maatregel om als centrale bank zelf obligaties te gaan opkopen“, dat schrijft vandaag DS. Onorthodox, begrijpt u? DS weet nog meer: titel: “Europese Centrale Bank plooit en koopt massaal staatsobligaties“. Heeft u het begrepen: ze plooit voor een onorthoxe maatregel – plooit voor WIE? DS weet ook: “…de ECB duwen de koersen van Zuid-Europees papier omhoog, waardoor de rendementen stevig dalen”. De rendementen ! Dat ik daar nog niet aan gedacht heb…”de ECB en critici vinden dat dit de geloofwaardigheid van het geldbeleid aantast”. Geloofwaardigheid: dit is duidelijk: het is dus ideologie: de mens mag niet ingrijpen in de markt. Waarom? dat ontneemt kansen om meer rendement te halen.
Zo worden brave burgers elk uur gebrainwasht door de subtiele woordenschat van journalisten die meestal overschrijven van anderen. Zouden dezen de nuances snappen? Willen ze aan de eigenaar van de krant en haar geldschieters kunnen tonen: wij steunen u en uw winstoogmerken?
Nog info over het opkopen van staatsobligaties: In de VS heeft de Fed, de Amerikaanse centrale bank, al twee inkoopprogramma’s voor overheidsobligaties achter de rug: voor zowat 2.000 miljard dollar. Ook het Verenigd Koninkrijk kocht al massaal Britse overheidsobligaties. Hoe “onorthodox”!!
Paul De Grauwe
Terecht veegt hij nog eens de ratingagentschappen de mantel uit: geen financiële instelling mag er nog mee rekening houden, ze hebben geen enkele voorspellende waarde. Toch ontwaar ik in zijn tekst een vingerwijzing naar de verkeerde schuldige, nl. de overheid: “Waarom hebben de ratingbureaus zoveel macht behouden, ondanks het feit dat hun incompetentie nu toch duidelijk zou moeten zijn voor iedereen? Het antwoord is dat de overheden, en vooral de Europese overheden, systematisch gebruik maken van de ratings die deze instellingen rondstrooien. De ECB deed dit in het recente verleden toen ze haar liquiditeitspolitiek afhankelijk maakte van de waarderingen van de ratingbureaus. De toezichthouders doen hetzelfde”. Zoals ik al betoogd heb: ECB en ook de nationale toezichthouders zijn geen overheden. Het zijn onafhankelijke instellingen die geen bevelen te ontvangen hebben van regeringen. Hun beleid wordt bepaald door bankiers en financiële experten die uit de banken- en beurssectoren komen. Wellicht ook experten uit de ratingbureaus, waarom niet? Of omgekeerd; dat zijn tenminste specialisten! in tegenstelling tot die domme parlementairen en politici die alles doen om hun nog dommere kiezers te plezieren; of de vakbonden, godbetert! Terwijl ze ervoor zouden moeten zorgen dat de winsten blijven stijgen. Het ergste wat de economie zou kunnen overkomen, is dat een parlement zich zou beginnen moeien met het beleid van de banken! NB: dit is géén citaat van Paul De Grauwe.
Amerikaanse SEC schrapte eerder ratings als criterium
De Amerikaanse beurswaakhond Securities and Exchange Commission heeft onlangs het gebruik van de ratings van de bekende 3 bureaus afgevoerd als instrument om kredietwaardigheid te beoordelen. TheNation meldt ook dat er nauwelijks Amerikaanse bedrijven zijn die een AAA rating hebben; zelfs niet het investeringsfonds van Warren Buffett (Berkshire Hathaway), en General Electric; die het zeer goed doen, in termen van winst dan. De staat Connecticut heeft een proces ingespannen tegen Standard & Poors, wegens het systematisch slecht beoordelen van obligaties uitgegeven door overheidsinstellingen, zie http://blogs.courant.com/rick_green/2011/08/connecticut-suing-standard-poo.html Vorig jaar werd ook voorspeld dat het pensioenfonds van Connecticut meest waarschijnlijk zou failliet gaan; dat gebeurde echter niet. Prof. Robert Pollin, professor of economics, University of Massachusetts en co-director of de Political Economy Research Institute zegt: “de fout van de 2000 miljard (die S&P maakte) lijkt wel van een eerste-jaars student”.
België betaalde voor een rating
Een nieuw gegeven: Humo (9/8) weet dat vorig jaar België 160.000 eur betaalde aan S&P om een rating te krijgen. Prof. Rudi Vandervennet, UGent, bevestigt dit. Hij suggereert dat “sommige landen proberen wat invloed uit te oefenen op de kredietbeoordelaars”. Heeft Reynders dat beslist? wie? wordt vervolgd.
12 augustus: dat klopt dus gedeeltelijk, België betaalt Fitch om zijn staatsobligaties te raten. Dit bevestigt Jean Deboutte, directeur strategie en risicomanagement bij het Agentschap van de Schuld. We zien hem soms op TV. Waarom doet ons land dat? “de markt voor onze obligaties zou anders verkleinen“. Daarin zit wel een logica: zolang onze obligaties AAA+ krijgen, willen investeerders er vlotter voor betalen. Maar is de proef op de som ooit genomen, dwz Fitch de bons geven, en op een andere manier onze kredietwaardigheid bewijzen? (in de VS doet de SEC dat: http://dealbook.nytimes.com/2011/07/26/s-e-c-removes-credit-ratings-from-regulations/ ). Maar bovendien kan het omgekeerde ook gebeuren: veronderstel dat Fitch ons afwaardeert, zoals de VS? Dan krijgen we misschien minder obligaties verkocht. Zo houdt Deboutte mee de fictie in stand dat ratings een betrouwbare meter zijn. Daar moet dus ingegrepen worden. Kan de regering dat; of is het Agentschap onafhankelijk? In elk geval goed voor een parlementaire vraag.
“Breivik: schuld van de politie”
Mijn artikel zal wel niet gelezen zijn door de Noorse journalist Medalen van Dagbladet; maar die plagieert wèl mijn titel. Ook overgenomen door De Morgen (e. a. andere kwaliteitskranten?). “Noorse politie faalde al te veel”. De regeringswijk werd pas een uur na de ontploffing beveiligd, ze kwamen te laat op het eiland, ze namen de telefoon 8 maal niet op toen Breivik hen 10 maal belde. De helicopter van de TV zender NRK was op het eiland voor de politie aankwam (tiens, wat deden die filmers toen? filmen waarschijnlijk). “Noorse politie in nauwe schoentjes“.
Ook Brice De Ruyver komt aan het woord (zoals voorspeld, zie mijn inleiding!), over de Antwerpse Seefhoek. “Lakse strafuitvoering“, “als de maximumstraf op drugdealen op 3 jaar staat” “Buitenlandse zaken moet veel meer inspanningen doen om illegalen terug te sturen“. In Mexico hebben ze al jaren ervaring met straffer optreden: er woedt een steeds dodelijker oorlog, want drugsbaronnen kunnen overal wapens en kogelvrije vesten kopen (tiens, van wie toch?). Terwijl er onlangs een VN studie is verschenen over drugshandel en drugsmisdaad; de wereldwijde repressieve aanpak is mislukt. Legaliseren, dus controleren ondermijnt de misdaadorganisaties. Hun financiële macht wordt door legalisatie uitgeschakeld. Zie o.m. Paul De Grauwe in De Morgen van 4/6, en in Humo. http://nos.nl/op3/artikel/245356-war-on-drugs-is-mislukt.html
http://www.globalcommissionondrugs.org/
