De geruchten over een herschikking van de Griekse staatsschuld worden steeds hardnekkiger. In dat scenario zou de Griekse overheid een deel van haar schuld niet aflossen. Dat betekent dat al wie in het bezit is van Griekse overheidsobligaties een deel van zijn inleg niet zal terugzien. Als Griekenland zijn obligaties met 25% ‘afstempelt’, zien de beleggers 25% van hun kapitaal in rook zien opgaan. Dan zal Griekenland zijn kredietwaardigheid wel helemaal kwijtspelen, maar zo veel blijft daar nu ook niet meer van over. Als je geen geld hebt, kan je niet betalen. Zo simpel is dat.
Zelfs de analisten van Goldman Sachs Global Investment Research hebben door dat het Europese schuldenprobleem de pan uit swingt en hebben geprobeerd om de gevolgen van een afstempeling in kaart te brengen. Het Financieele Dagblad (fd.nl) wijdt daar vandaag een artikel aan. Uit de informatie die ze bij Goldman Sachs bij mekaar konden harken, maken ze op dat de Griekse banken het grootste deel van het verlies voor hun rekening zouden moeten nemen. Goldman Sachs bekeek ook de gevolgen van een eventuele Ierse of een Portugese schuldherschikking. Die schatten ze minder erg in.
Het afstempelingscenario lijkt dus in de eerste plaats rampzalig voor de Griekse banken. De Europese banken bezitten 101 miljard euro van de Griekse staatsschuld, maar daarvan zit 60% bij de Griekse en Cypriotische banken. Ook onze Belgische banken hebben belegd in de perifere eurolanden. Bij Dexia – waar de financiering van overheden de core-business is – en bij de KBC, is dat zeker zo. De kans om zonder kleerscheuren uit dat verhaal te komen, is hoe dan ook bijzonder klein.
Op het lijstje van de buitenlandse banken die klappen kunnen krijgen, vinden we vooral het Duitse Hypo Real Estate en het Franse BNP Paribas. Goldman Sachs maakt zich voor hen wat minder zorgen omwille van de omvang van deze banken, waardoor ze tegen een stootje zouden moeten kunnen. De tik die de Griekse banken zouden krijgen, zal wel zwaar aankomen. Die komen dan zelfs niet meer in de buurt van de Basel III-norm. Door Basel III moeten de banken een grotere buffer aanleggen om beter tegen een bankrun bestand te zijn. Naar slechte gewoonte dreigen onze banken de kosten voor de kapitaalbuffer gewoon door te rekenen aan de klanten. De bonustrekkers en de aandeelhouders blijven netjes biuten schot. Het is al eerder gebleken dat een liquiditeitsbuffer geen overbodige luxe is. Vraag het maar aan Maurice Lippens.
Een herfinanciering van de Griekse banken zal ook nodig zijn, maar waar dat geld dan moet vandaan komen, is een groot raadsel. Er zullen zelfs Griekse banken zijn met een negatief eigen vermogen! Als Europa de solidariteitsprincipes helemaal vaarwel zegt, zit het complete faillissement van één of meer lidstaten eraan te komen. En het ziet er niet goed uit: aan Ware Finnen, fascistoïde Hongaren en egoïstische separatisten hebben we geen gebrek. Van de PVV van Wilders, van de Lega Nord en van andere Front Nationals moeten we vooral ook niks verwachten. Bij de steun die noodlijdende eurolanden tot nog toe kregen, hebben Berlijn en Parijs meer oog gehad voor de belangen van hun banken, dan voor de gevolgen voor de inwoners van de betrokken landen. BNP Paribas heeft Sarkozy zeker ingefluisterd dat het overal in de PIGS-landen (Portugal, Ierland, Griekenland en Spanje) met redelijk wat poen zit.
De naweeën van een faillissement van Griekenland kunnen moeilijk worden ingeschat. Ook niet door Goldman Sachs. Toen de regering van de Verenigde Staten de bank Lehman Brothers liet vallen, bleken de gevolgen slecht berekend. Binnenkort ‘the sequel’?
