Schols/Schauvliege in de weekendkrant van De Standaard

Schols/Schauvliege in de weekendkrant van De Standaard

zondag 8 november 2015 12:00
Spread the love

Wat hebben Joke Schauvliege en Bart Schols met elkaar gemeen? Dat ze beiden opgejaagd wild waren/zijn in de media en in de Wetstraat de jongste weken (in het geval van Schauvliege al wat langer). En dat De Standaard het dit weekend blijkbaar tijd vond voor enige “reflectie”, met respectievelijk een interview met betrokkene (Schols) en een uitgebreid achtergrondstuk in DS Weekend dat teruggaat naar de roots van Schauvliege. Kwestie van het allemaal een beetje te laten bezinken, zeker?

Ik vind het bedenkelijke journalistiek. Niet zozeer de stukken op zich – logisch bv. dat Schols ook eens zijn gedacht wil zeggen – wel het patroon dat erachter zit. Eerst doet DS lustig mee met de meute (zeker wat betreft het interview met Younnes, iets minder in de aanval op Schols daarna, om de redenen die we kennen (zie hieronder)). Het animo om Schauvliege onder vuur te nemen, lijkt me overigens nog een stuk groter; tja, makkelijker doelwit dan De Wever, zeker? Of zou mijn oude moeder dan toch gelijk hebben dat Schauvliege nog net wat meer op de korrel genomen wordt omdat ze een vrouw is?. In elk geval: de mediaversie van de speelplaats van vroeger lijkt me niet ver weg.  Op zeker ogenblik werd het allemaal een beetje ingewikkeld, want beide “targets” raakten met elkaar vermengd – waarna de media toch maar kozen voor ‘diejen van ons’ (terecht overigens).

Een paar weken later vereisen de wetten van de kwaliteitsjournalistiek blijkbaar dat de heisa een beetje ‘gekaderd’ moet worden voor de media-“meerwaardezoeker”. Aangezien zowel Schols als Schauvliege op de voorpagina van DS prijkten, neem ik aan dat er nog geld mee verdiend moet worden ook.

Ik vraag me af of je je als pakweg DS-weekendjournalist voor dergelijk patroon – want dat is het – wil lenen, ongeacht de waarde van zo’n (toegegeven, goed geschreven en interessant) stuk.  Ik zou eerlijk gezegd enige kadering en wat meer sereniteit willen zien op het moment zelf, terwijl mensen keihard onder vuur worden genomen. Je hebt nog altijd met mensen te maken, ook al zijn het mensen die zich bewegen op het publieke voorplan. Eigenlijk zou ik nog het liefst hebben dat de pers die Pavlov-reflex achterwege laat, om met zijn allen te beginnen schieten op dezelfde persoon op hetzelfde ogenblik. Ook al maakt die persoon ongetwijfeld fouten. Het zou er godverdomme nog maar aan ontbreken.

Los daarvan kun je je de vraag stellen of we dan enkel nog maar politici willen van wie alles afglijdt (de Reyndersen en Turtelbooms van deze wereld), lui die van nature een olifantenvel hebben (of het met de jaren gekweekt hebben), of mensen die bij de minste kritische noot de tong van hun interviewer lijken te willen afbijten.

En als een journalist misschien te empathisch is voor sommige interviews, waarom geen pitbull af en toe in de studio laten aanschuiven? Een beetje arbeidsverdeling kan geen kwaad, toch – zeker gezien Schols, blijkens het interview, blijkbaar fysiek erg diep moet gaan om dit ritme vol te houden?

Iemand moet me trouwens eens duidelijk maken waarom sommige politici keihard moeten worden aangepakt en anderen dan weer met fluwelen handschoenen. En waarom aangespoelde kinderen al lang geen “nieuws” meer zijn, terwijl de Schauvliege story nog lang niet uitgemelkt lijkt.

De wetten van de journalistiek, zeker?

take down
the paywall
steun ons nu!