De staking speelde zich af over de hele archipel. Vooral in de grote industriële centra op Java, Batam en Sumatra zouden de werknemers van zo’n 700 bedrijven op straat zijn gekomen. De arbeiders wilden in de eerste plaats een halt toeroepen aan de praktijk van de tijdelijke contracten die in heel wat sectoren en bedrijven meer regel dan uitzondering zijn geworden. De lonen van de uitzendkrachten ligt veel lager dan die van werknemers met een vast contract.

Dankzij deze uitzendcontracten hoeven werkgevers geen ontslagvergoedingen en andere premies te betalen. Het systeem van uitzendarbeid wordt echter meer en meer toegepast, ook in sectoren waarvoor de regeling niet was bedoeld.

Volgens vakbondsafgevaardigden verdienen mensen die in dit regime werken niet eens de helft van wat ze nodig hebben om een waardig leven te leiden. Bovendien bouwen ze geen sociale rechten op. Eerder dit jaar had het Grondwettelijk Hof de contracten voor dagloners ongrondwettelijk verklaard en in strijd met de rechten van de werknemer.

Een bijkomende eis was dat premies voor de gezondheidsverzekering ook door de werkgevers zouden worden betaald, in plaats van grotendeels door de arbeiders. De derde eis had betrekking op de verhoging van de minimumlonen. Eind vorig jaar slaagden de mijnwerkers er na een drie maanden durende staking in om een loonsverhoging uit de brand te slepen.

Indonesië is één van de groeilanden uit Zuidoost-Azië, dankzij de uitvoer van olie, gas, textiel, rubber en palmolie. De economische groei bedraagt dit jaar 6,5 procent. Daarmee doet het land beter dan China en Japan.

Er zijn een aantal factoren die de Indonesische industrie echter bedreigen: een vrijhandelsakkoord met China, wat zorgt voor illegale import van textiel en andere producten en de nog goedkopere lonen in landen als Bangladesh, waarmee industriëlen in Indonesië willen concurreren.

De economische groei zorgt voor een welvaartstoename bij een klein deel van de bevolking, maar het merendeel van de mensen verarmt en de ongelijkheid neemt toe. Daarmee stijgt ook de sociale onrust.