Korte inhoud
Het gaat in de roman voornamelijk over Amerikanen in Guatemala. Ze zijn er altijd geweest, in oorlog en in vrede. In de roman komen we ambassadepersoneel tegen, inclusief CIA-agenten, mormonen, een levensgenieter, die smalend neerkijkt op dat exotisch gedoe, een ontwikkelingshelper die zich in de liefde verliest. En hoe staat de man van de straat in Guatemala tegenover de ‘gringos’? We maken daarnaast zijdelings kennis met het roemrijke verleden van de Maya’s.
De protagonist, de Amerikaanse cartograaf James O Sullivan, verbleef gedurende vijf jaar in Guatemala. Hij keerde terug als een gebroken man. Vier jaar na zijn terugkeer, tijdens de autorit van het Institute, waar hij colleges geeft, naar het ouderlijk huis in zijn geboortestad Boston, blikt hij terug op zijn verleden. Niet lang nadien zou hij de hallucinante feiten te weten komen die zijn vredesplan lieten mislopen.
Fragment:
“Zonder bijbedoelingen had hij voorgesteld haar naar huis te voeren. En zij hapte meteen toe. De conversatie die ze tijdens die rit voerden, hoorde hij nu weer doorheen het geraas van het verkeer in de straten van Boston, woord voor woord.
‘Mijn huis is het jouwe, zoals we hier plegen te zeggen.
‘Een simpele beleefdheidsformule?’
‘Een gast bij ons wordt in de watten gelegd.’
‘De veel geprezen gastvrijheid van Guatemala.’
‘Maar hier is het niet evident dat een alleenstaande vrouw een flinke vent binnenhaalt. De vrouw in kwestie vindt het vervelend dat hij niets met haar doet, terwijl alle buren zeker weten dat hij wel iets met haar gedaan heeft.’
‘Als ik het goed begrijp is het beste wat er nog kan gebeuren dat ik iets met je doe.’
Hij had onhandig gegrinnikt en onmiddellijk daarna schaamte gevoeld.”
Publicatie
Ter gelegenheid van de publicatie van het boek in Aalst gaf Johan Velghe, journalist en voorzitter van het Priester Daensfonds een inleiding:
“Magie – De vreemdeling die zich te diep in Guatemala waagt is verloren.”
‘Een goed boek grijpt je vast, sleurt je in het verhaal.
Het verhaal van de auteur is niet alleen goed geschreven, niet alleen spannend, ook de grote betrokkenheid is een meesleurend aspect.’
(…)
“Guido De Schrijver is een uitmuntend verhalenverteller. Geen meligheid, geen stijlvernieuwing, maar het pure verhaal. ‘Verdwenen vulkanen’ is een boek dat het zeker goed zal doen bij besprekingen in leesclubs.
Goede, liefst geëngageerde verhalen vertellen is niet onbelangrijk, niet alleen opdat u het boek tot het einde zou lezen, maar we weten dat verhalen vertellen leidt tot verbinding.
Ik hoef het u niet voor te houden dat in neoliberale tijden de maatschappelijke nood aan verbinding groot is.”
(…)
‘Er steekt een portie nostalgie in het boek, maar dat element is getemperd.
Er steekt meer magie dan nostalgie in. Zo lees ik: ,,De vreemdeling die zich te diep in Guatemala waagt is verloren.”
(…)
‘Ik stelde al dat de auteur geopteerd heeft voor het pure verhaal met een spannend einde.
Maar als vijfde vaststelling wil ik wel meegeven dat herkenbaarheid niet veronachtzaamd wordt. Ik citeer:
“Schichtig trok hij zijn kop in toen de verpleegster voorzichtig maar ferm de pyjama afstroopte zoals hij als kind eens een geslacht konijn, opgehangen in de tuin van een buur, zag villen, hoe de vacht met beide handen in een paar halen afgerukt werd.”
Nu weet ik zeker dat het gestroopt konijn een beeld is dat de auteur als kind in zijn herinneringen opgeslagen heeft’.
(…)
De auteur heeft het over de grote waarden in een mensenleven: vrijheid van denken en handelen, gelijkwaardigheid, het zelfbeschikkingsrecht van een samenleving, over verbindende identiteit van de Maya’s.
Guido brengt dit alles aan zonder belerend te zijn. Hij is allerminst dogmatisch.
Het debat hierover wordt ons aangereikt via een liefdesverhaal, eigenlijk het verhaal over een onmogelijke liefde, gelet op de omstandigheden.
De aanzet voor eigen reflexie over het neoliberalisme is tastbaar aanwezig in het boek, zoals ik al zei op een niet-drammerige wijze, maar het is duidelijk dat de auteur bewust buiten de romanfictie treed.
(…)
‘Het verhaal met een universeel gegeven heeft de potentie om tot een filmscenario herschreven te worden. Alleen op het aspect van de financiering kan ik geen antwoord geven… In afwachting kunnen we beginnen met het boek te lezen. Spanning verzekerd.’
************
De auteur Guido De Schrijver verbleef vijftien jaar in Guatemala.
Van hem verschenen eerder twee romans en een bundel Korte Verhalen in het Spaans.
In het Nederlands publiceerde hij twee bundels Korte Verhalen en in 2011 zijn eerste Nederlandstalige roman ‘De Ongewisse Terugkeer.’
Verdwenen Vulkanen – 272 pagina’s – Uitgegeven in eigen beheer – guidods@skynet.be
15 euro (+ 4 euro verzendingskosten)
Storten: Guido De Schrijver – 9300 Aalst – BE61 8916 6408 2117
