Het is bevreemdend hoe de wereld kan veranderen op tien minuten tijd. Die wereld van de Pukkelpop-bezoeker/Hasselaar/Limburger -of hoe groot de betrokkenheid ook reikt- is misschien klein in vergelijking met het mondiale gebeuren, maar de ramp die Pukkelpop trof is daarom niet minder erg. Dit festival is al 25 jaar lang een baken van plezier, samenhorigheid en positive vibes. Dertig m³ water op tien minuten tijd heeft van een muziekfestival een slagveld gemaakt. Een simpel maar oh zo verraderlijk natuurfenomeen heeft ervoor gezorgd dat de hele Belgische festivalindustrie op z’n kop staat. Pukkelpop had al die jaren een reputatie als roestvrij staal. Onbuigzaam, door niets kapot te maken. Maar zelfs staal moet soms zijn meerdere erkennen in een ongemeen beukende storm.
Vragen worden gesteld, maar het antwoord is heel simpel: in sommige situaties is zelfs het beste rampenscenario niet bruikbaar. De organisatie van gelijk welk groot (en minder groot) Belgisch festival is over het algemeen prima. Ook wat betreft de veiligheid. Pukkelpop geldt niet voor niets als een van de beste festivals ter wereld. Of gold, want de toekomst lijkt onzeker.
Het festival al dan niet voortzetten is een vraag die nu nog even niet aan de orde is. De nabestaanden, festivalgangers, organisatoren en bij uitbreiding alle Hasselaren moeten nog verwerken wat er is gebeurd. Ikzelf voel me ook betrokken. Ik zat in de bibliotheek van Hasselt, klaar om naar de wei te vertrekken, toen dat vreselijke onweer losbarstte. Ik had nog nooit zoiets gezien. Het leek op zo’n tornado zoals je die soms ziet in Amerikaanse rampenfilms. Maar de gedachte dat er op dat moment doden en zwaargewonden waren gevallen op Pukkelpop!
Ik denk dat elke inwoner van Hasselt en elke bezoeker van het festival zijn of haar eigen ‘JFK-moment’ zal hebben: ‘Waar was jij toen het gebeurde?’. De enorme steun en de solidariteit vlak na de ramp tonen dat iedereen uit de buurt zich op een of andere manier wel betrokken voelde.
Ik lees, terwijl ik dit bericht aan het schrijven ben, reacties op DWM. Die gaan van ‘het is de schuld van de opwarming van de aarde’ tot ‘alle media zijn aasgieren’. Misschien, beste medebloggers, hebben jullie allemaal wel een beetje gelijk. Kritiek moet er zijn, kritiek kan soms helender werken dan zaken verbloemen. Er zijn inderdaad tenten weggewaaid, hekken losgekomen en er vlogen zeilen de lucht in. Maar er zijn ook robuuste bomen zomaar afgeknakt, huizen verwoest en dan spreek ik nog niet over de waterschade. Elke festivalganger was op het moment van die storm the wrong man on the wrong place. En daar is nu niets meer aan te doen.
