Deze vredeswake werd georganiseerd door een werkgroep van de Gemeentelijke Raad voor Ontwikkelingssamenwerking Herent (GROSH) en verschillende verenigingen van Herent Centrum, Veltem en Winksele naar aanleiding van de Vlaamse Vredesweek met alsthema ‘Roep om vrede!
Naar een cultuur van vrede en geweldloosheid’.
Dit jaar loopt het Internationaal Decennium voor een cultuur van Vrede en geweldloosheid af. Vrede is meer dan afwezigheid van oorlog. Vrede houdt ook respect voor mensenrechten in, gelijkheid, democratie, veiligheid, duurzame ontwikkeling, leren constructief en geweldloos omgaan met verscheidenheid en met conflicten.
In Herent werd het thema geïllustreerd met het conflict Israël-Palestina. Elders in de wereld en ook bij ons zijn er conflicten. Marcel De Prins, coördinator van de vredeswake, citeerde Frans Bouwen, die er al meer dan 30 jaar woont, “Dit conflict is niet het belangrijkste probleem in de wereld, maar het is wel centraal voor vrede in het Midden Oosten en misschien zelfs in de wereld.” Het is nu ook actueel met de nieuwe vredesonderhandelingen, waar misschien president en Nobelprijswinnaar voor de vrede Obama zijn tanden zal op stuk bijten. In de zaal was een muur gebouwd als verwijzing naar de muur in Israël-Palestina, voor Israël een veiligheidshekken, voor de Palestijnen een apartheidsmuur.
Wim Jansen, voormalig medewerker van de VRT, interviewde vredesgetuigen uit Israël-Palestina: Yael Rozanes en Ebrahim Abed Al Dayem. Zijvertelden over hoe zij met hun jongerenorganisatie Sadaka Reut werken aan dialoog tussen Joden en Palestijnen. ‘Sadaka’ is Arabisch en ‘Reoet’ Hebreeuws en betekent vriendschap. Ze organiseren vormingsbijeenkomsten, zomerkampen, ateliers in scholen, opleidingen in intercultureel werk, maar ook protestacties tegen de afbraak van Palestijnse huizen en de bezetting. Eén van hun paradepaarden is het project ‘Community in Action (gemeenschap in actie)’. Gedurende 1 jaar leven 5 Joodse en 5 Palestijnse jongeren samen in een appartement ‘the commune’ in Jaffa, één van de weinige gemixte steden in Israël. “Hoe zie je de toekomst ” vroeg Wim. “Soms zijn we pessimistisch. De regering heeft ‘t meeste macht heeft om de situatie te veranderen, maar we verwachten er niet veel van. Als jongeren willen wij blijven geloven dat toekomst mogelijk is.”
Vredesactiviste Inge Neefs sprak over haar actie eind mei met de Freedom Flotilla Gaza. Het doel was niet alleen humanitair: hulpgoederen brengen naar Gaza, waar anderhalf miljoen mensen leven in verpauperde omstandigheden als gevolg van de blokkade. Maar het opzet was ook politiek: de bezetting en blokkade van Gaza terug op de wereldagenda zetten. “Als de politiek niets doet, dan moeten wij burgers iets doen om de mensen in Gaza te helpen”. In internationale wateren werden zij met groot geweld door de Israëlische commando’s aangevallen. De eerste keer nadat reeds vier van negen operaties slaagden. Zij is actief in de voorbereiding van Gaza to Belgium. Dit platform wil met een grotere Belgische delegatie deelnemen aan een nieuwe internationale vloot om de illegale bezetting van Gaza aan te klagen en de volledige opheffing van de blokkade te eisen.
Verenigingen en scholen gaven een teken van hun engagement hoe zij werken aan een cultuur van vrede en geweldloosheid. Hun logo werd getoond, en foto’s van vredesactiviteiten. Creatieve slogans, gedichten, tekeningen rond het thema werden op de muur aangebracht. Zo werd van de apartheidsmuur een vredesmuur gemaakt.
Kinderen van het 6e leerjaar van de pastoor De Clerck School schreven enkele vredesgedichten. Leerlingen van de Kraal vouwden vredesvogels.
Een klas maakte een vredesteken op de speelplaats. De foto ervan werd het kenteken van de vredeswake.
De gemeente Herent hees als vredesgemeente de internationale Peace vlag aan het Gemeenschapscentrum De Wildeman en aan het OCMW – Sociaal Huis in Beweging op 21 september, de internationale dag voor de vrede, en in deze vredesweek. Luk Draye, schepen van ontwikkelingssamenwerking, lichtte toe hoe de gemeente werk maakt van een cultuur van vrede en geweldloosheid. Hij ging daar bij in op de zusterband die de gemeente ontwikkelt met een regio van inheemsen in Guatemala. Hij haalde de woorden aan van een Joodse schrijver. Deze werd zelf bespuwd door kinderen toen hij met zijn Jodenster rondliep, maar hij waarschuwde het zionisme voor een nieuw racisme.
Dauwgard, Strijdkoor Kontrarie en De Hommel fleurden muzikaal het programma op. Ontroerend was hoe Ebrahim, de Palestijnse jongere, geraakt werd door het Arabische lied ‘Wa’ ana Amsji’ van Marcel Khalife: (ik stap, met een olijftak in mijn hand en met een doodskist op mijn schouder), en hoe hij troostend omarmd werd door Yael, het Joodse meisje.
Een warme avond. De honderd aanwezigen zullen zich zeker herinneren hoe de muur contact en ontmoeting onmogelijk maakt, hoe bevrijdend het is dat hij opengebroken wordt. En dat jongeren in uiterst moeilijke situaties toch blijven hopen en werken van onder uit aan een toekomst voor hen zelf en voor de kinderen in de wereld.
