Verklaring van het Internationaal Vakverbond over de Verklaring van Rio+20

Rio de Janeiro, 19 juni 2012.

De internationale vakbonden kwamen naar Rio met duidelijke eisen en een agenda die de drie dimensies van duurzame ontwikkeling integreert: zorgen voor wereldwijde sociale bescherming (zoals voorzien in het social protection floor initiative van de IAO), waardige en groene jobs en een financiële transactietaks.

We erkennen dat de Verklaring van Rio die aan de wereldleiders voorgelegd zal worden een aantal belangrijke vakbondseisen bevat zoals de verwijzing naar mensenrechten en vakbondsrechten, sociale bescherming om armoede uit te roeien, waardig werk als onderdeel van het tewerkstellingsbeleid, promotie van groene jobs en de bevestiging van de rol van de vakbonden. Maar, de vakbonden zijn bitter ontgoocheld dat de regeringen andere belangrijke thema’s niet ondersteunden en geen akkoord konden vinden over concrete acties die sociale, milieu en economische programma’s samenbrengt.

In de Verklaring ontbreken klare verbintenissen tot duidelijke actie, “uitvoeringsmaatregelen” rond alle thema’s. We hebben nood aan specifieke verbintenissen om te investeren in jobs van de toekomst en in sociale beschermingsprogramma’s. Er is ook nood aan een algemene overeenkomst  om de bescherming van onze commons (gemeenschappelijke natuurrijkdommen zoals bossen, water, biodiversiteit, enz.) te regelen.

De Verklaring van Rio zorgt niet voor een evenwicht tussen de drie dimensies van duurzame ontwikkeling. Het is een stap achteruit rond milieubescherming en de reproductieve rechten van vrouwen. Deze tekst zal niet zorgen voor echte veranderingen van het huidige economische model dat gebaseerd is op de uitbuiting van natuurlijke rijkdommen en leidt tot ongelijkheid. Rio was een gigantische gemiste kans om te zorgen voor de integratie van ecologie, rechtvaardigheid en economie en dit  gekoppeld aan internationale afspraken over concrete maatregelen.

Ondanks een aantal goede punten zal de Rio+20 Verklaring de koers van het huidige model niet  wijzigen. De vakbonden die getuige waren van de onderhandelingen zagen dat de regeringen onvoldoende verbanden legden tussen de sociale en de milieu-agenda. Een aantal voorbeelden: Natuurrampen dreigen de verzekering van een universele sociale bescherming onmogelijk te maken. Het gebrek aan nieuwe investeringen in hernieuwbare energie, transport of energie-efficiëntie maakt dat de werkloosheidscrisis niet aangepakt wordt. Er werd geen engagement aangegaan over nieuwe innovatieve, globale inkomstenbronnen die door een financiële transactietaks gegenereerd kunnen worden waardoor er ook geen capaciteit gecreëerd wordt om echte actie voor duurzame ontwikkeling te financieren.

De Verklaring geeft geen antwoord op de nood aan meer globale regulering en bestuur en toont de onwil aan van de regeringen om bindende afspraken te maken of te zorgen voor een bindend kader voor milieubeslissingen. Dit had ingevuld kunnen worden via een specifiek agentschap van de Verenigde Naties.

Voor de Top van Rio kwamen 66 nationale vakbonden uit 56 landen samen op een Trade Union Assembly. Samen kwamen ze tot een akkoord over een actie-agenda voor de toekomst. Voor we naar Rio kwamen wisten we dat de Rio+20 Top de wereld niet ging redden. Maar we hadden verwacht dat de regeringen ambitieuzer zouden zijn en deze kans zouden grijpen om tot een internationaal akkoord voor de toekomst te komen. De vakbonden verbinden zich ertoe om hun deel van duurzame ontwikkeling te doen op alle niveaus: op de werkplek, op lokaal niveau, in de onderhandelingen met werkgevers en in de manier waarop we zullen stemmen.

Bert De Wel
Adviseur Studiedienst ACV

Meer info vind je op de website van het IVV: http://www.ituc-csi.org/rio-20.html
Klik hier voor de tekst van het Trade Union Assembly