Regel één voor grootbanken die geld willen scheppen. Lig zeker niet wakker van de degelijkheid van je financiële producten. Want aan de grootste rommel is meest te verdienen.
Je moet enkel, dat is regel twee, zorgen dat jouw rommel een goede notering krijgt – ratingagentschappen doen dat zonder problemen, klaarblijkelijk ook zonder kennis van zaken.
Regel drie. Zorg dan vooral dat je klanten jouw rommel kopen, de rekening is voor hen. Blijf er dus zeker niet zelf mee zitten. (alhoewel, zie regel vijf)
Je bent nu bezig met financiële nepproducten superwinsten te maken. Ze zijn natuurlijk al even nep, maar voorlopig zijn er weinigen die dat zeker weten. Daar is dan regel vier. Laat de zogenaamde winsten die je maakt op kap van de klanten, meteen verdwijnen in de vorm van uitgekeerde dividenden en superbonussen.
Wat als het ook voor jou fout dreigt te lopen en je bank in de problemen komt? Regel vijf brengt raad. Maak dat je een grote, een heel grote, een veel té grote bank bent. Om goed te functioneren? Welnee! Om, wanneer het toch fout loopt, de factuur te kunnen doorschuiven naar de samenleving. Want je bent nu immers een zogenaamde systeembank, te groot om failliet te laten gaan – de economie zou instorten – en dus moet de staat wel miljarden ophoesten om je te redden.
Regel zes. Vergeet nooit een winstmogelijkheid uit te buiten. Gebruik de crisis in jouw voordeel. Je bent nu al gered op kosten van de belastingbetalers. Maar je kan de regering nog veel verder krijgen. Vertel dat je de economie, die in crisis verkeert, wel op gang wil trekken. Alleen, het ontbreekt je in deze moeilijke tijden aan voldoende toegang tot goedkoop geld. Overtuig de regering dus om je goedkoop geld te verschaffen, bijvoorbeeld aan één procent.
Regel zeven. De economie uit het dal helpen met dat geld? De samenleving helpen investeren in een duurzame economie? Ben je betoeterd? Neen, de staat die je net heeft moeten redden met miljarden euro zit in geldnood, nog verergerd door de economische crisis. Leen dus je goedkoop gekregen geld van de staat aan diezelfde staten… niet aan één procent natuurlijk, wel aan pakweg vier procent. Tel uit je makkelijke winst. Zo kan iedereen ‘ondernemen’ hoor ik al vertellen. Toch niet, daarvoor moet je een oplichter zijn.
Voor wie regel zeven misschien niet helemaal heeft kunnen doorgronden. Besef dat in dit oplichterspel deze systeembanken zelfs geen voordeel hebben bij het mee oplossen van de economische crisis. Integendeel, de economie vooruithelpen zou hun makkelijke winstbronnen droog leggen. Dat dit op lange termijn in ieders nadeel is, tja, wie zou ook maar één ogenblik kunnen aannemen dat dergelijke bankiers op lange termijn denken.
Regel acht. Een stevige overval helpt je fortuin vergroten. Val met een bende speculanten de kredietwaardigheid aan van een kwetsbaar land, Griekenland bijvoorbeeld. Maak dus dat ze veel meer dan vier procent moeten betalen als ze bij jou geld moeten komen lenen. Dit is de jackpot. Spotgoedkoop geld ontvangen van je eigen overheid. En dan een staat als Griekenland zo in de hoek drummen dat je niet ontleent aan vier, maar aan zeven of zelfs veel meer procent. Tel uit je verveelvoudigde winst.
Regel negen. Voor gevorderden. Ontwikkel een rommelproduct en verkoop dat aan je beste klanten. Eerste maal winst. Speculeer vervolgens op het crashen van je eigen rommelproduct. Incasseer dan opnieuw je winst, de verliezen zijn voor jouw klanten.
Dirk Barrez
De auteur waarschuwde voor het eerst heel specifiek over het wangedrag van onze grootbanken begin 2008 in een opinie ‘Andere banken graag‘ die zowel verscheen in De Standaard als op de website PALA.be
