Op zondagochtend wakker worden met een zonnestraal op je gezicht. In deze tijden moet je het positieve in de kleine dingen zoeken, want laat ons vooral deze tijden niet onderschatten. Het doet wat met een mens om in quarantaine te leven. Laat me duidelijk zijn, de opgelegde regels zijn gegrond, maar het is niet eenvoudig om je leven van de ene op de andere dag aan te passen.

Normaal was je nu op familiebezoek, iets wat nu telefonisch of in een videogesprek moet gebeuren. Morgen zou je vroeg moeten opstaan om je kinderen klaar te maken voor school en zelf paraat te staan om te gaan werken. Ook dit kan niet meer, want het is vooral nu belangrijk om in je eigen kot te blijven.

Maar zo gemakkelijk is dat niet, zeker als je met vier mensen op een appartement woont van 80 vierkante meter groot zonder balkon. Mensen worden gedwongen om voor een lange tijd heel dicht op elkaar samen te leven en dat zorgt voor enorm veel uitdagingen.

Samen in één kot

Je ziet allerlei krantenkoppen verschijnen: ‘Stevenen we af op een babyboom of meer gezinsscheidingen?’ of ‘De kans op meer huishoudelijk geweld stijgt’. Het zijn allemaal zaken die niet abnormaal zijn. Deze coronacrisis tast niet enkel onze economie aan maar ook ons dagdagelijkse leven als persoon. Ons eigen psychisch welzijn krijgt een enorme klap. En ook dat is te verklaren. Iedereen heeft een moment nodig voor zichzelf om de hele situatie te kunnen plaatsen.

Je raakt gefrustreerd door het opgesloten gevoel. Je voelt dat je vrijheid wordt ontnomen, want voorheen was je altijd onderweg, hing je rond op straat met vrienden en sprak je af op café. Dan was het geen enkel probleem om in de avond thuis te komen om nog een serie te kijken en te gaan slapen. Nu je samenhokt met vier in een kleine ruimte heb je wel het nodige sociale contact, maar heb je ook echt die personal space nodig. Een moeilijke evenwichtsoefening die soms uitdraait op een ruzie.

Zo sociaal als we zijn

Dat is niet onbegrijpelijk. Als mens zijn we nu eenmaal een sociaal wezen, snakkend naar ruimte en vrijheid. Iemand die nu een tuin en verschillende ruimtes voor een gezin van drie ter beschikking heeft, geniet in deze situatie meer vrijheid dan anderen.

Het verwondert me dan ook niet dat het Zoniënwoud of de verschillende parken in Brussel vollopen met mensen. Iedereen wil toch even uit dat kot of uit die kamer met vier muren om een frisse neus te halen om even te genieten, om positieve vibes en vitamines binnen te krijgen en vooral om alles even te relativeren. Gelukkig hebben we nog een klein beetje vrijheid en daar mogen we onze overheid met z’n allen dankbaar om zijn. Want de regels konden nog strenger, zoals nu bijvoorbeeld in Frankrijk het geval is.

Vandaag de dag mogen we ons zeer gelukkig prijzen met de verschillende sociale mediakanalen. De memes over het buiten zijn versus de smartphone in de hand wil ik dan ook graag ontkrachten. Onze smartphone ligt vandaag nog meer in onze hand dan anders, maar het ding biedt ons extra sociale ruimte waar we onze gading een beetje kwijt kunnen. Het stelt ons in staat om in contact te blijven met de wereld, onze familie en vrienden, waar we nu niet naartoe kunnen.

Wat nu gedaan?

Zie deze tijden als een moment waarop je je kan bezighouden met projecten die je al langer vooruitgeschoven hebt: een iets vroegere lenteschoonmaak houden, je paperassen eindelijk eens op orde brengen of een oude hobby weer nieuw leven in blazen. Maar vergeet niet dat we dit allemaal samen doormaken.

Als je het zelf even moeilijk hebt, bedenk dan dat iedereen in hetzelfde schuitje zit. Mensen worden nors, worden boos op elkaar in de winkel, of kijken gemeen als je onbewust in hun persoonlijke bubbel komt. Wees je bewust van je acties en probeer je gedrag wat aan te passen. Blijf vriendelijk en lach naar elkaar. Een klein positief gebaar kan heel wat wonderen verrichten, net zoals die zonneschijn op je gezicht op een zondagochtend.

Foto: Beatrice Murch, Flickr / CC BY-SA 2.0