Normaliter zou iemands persoonlijke overtuiging geen vrees mogen inboezemen bij de klant die zich focust op de kwaliteit van de dienstverlening.
Aan elke gemeenschap en aan elk individu om zich met of zonder kentekenen geloofwaardig te gedragen.
Aan elke maatschappij ook om niet uit te gaan van de eigen ‘democratische meerderheid’ maar diversiteit inclusief en kwalitatief te bekijken.
Toegegeven, zich profileren tegen uitwassen is makkelijker dan de principes van onze ‘open liberale samenleving’ te verdedigen.
Persoonlijk vind ik ook dat de Latijnse benadering van neutraliteit beter aansluit bij mijn gedachten. Maar belangrijker lijkt me toch dat elkeen gestimuleerd wordt om de eigen zingeving positief aan te wenden. Met voldoende wederzijds vertrouwen dus. En beseffend dat een persoonlijke zingeving niet bindend op de samenleving kan geprojecteerd. Ik daag meisjes/vrouwen met hoofddoek uit door 1 hun keuze te respecteren maar hen 2 te vragen zich expliciet te verzetten tegen elke druk uit de gemeenschap om het dragen van religieuze symbolen te veralgemenen of te verplichten.
In de angelsaksische benadering liggen religieuse hoofddeksels als onderdeel van een uniform minder gevoelig :
Het blijft me verwonderen dat conservatief Vlaanderen (met haar uitgesproken christelijke roots) bijna uitsluitend opteert voor een latijnse benadering van de laicité.
Maar homorechten zijn hier intussen op korte termijn wel algemeen aanvaard. Spijtig te moeten vaststellen dat dit in conservatieve milieus enkel kon… als reactie tegen nieuwsoortige godsdienstfanaten die hun koudwatervrees nog moeten overwinnen?
Het blijft toch raar dat uitgerekend al die Vlaamse jongens die zo graag met de Vlaamse vlag zwaaien, andere (levensbeschouwelijke) gemeenschappen het licht van de zon niet gunnen. Een teken van verzuring?
Van liberalen of sociaaldemocraten die leven in de traditie van de ‘universele mensenrechten’ lijkt openbare neutraliteit op het eerste zicht minder tegenstrijdig.
Hoe dan ook moet elke identiteit die bijdraagt tot de ontwikkeling van onze samenleving gekoesterd worden. Terrorisme van welke aard ook is natuurlijk een onbeschrijfbare ramp voor de slachtoffers, maar is evenzeer desastreus voor wie zich identificeert met de gemeenschap waarmee de terroristen zich eenzijdig trachten te associëren.
Voor mezelf moet een latijnse keuze voor strikte openbare neutraliteit of voor een welomschreven pluriforme overheid op zijn Brits, absoluut ruimer gekaderd. De plaats van gemeenschappen en levensbeschouwingen (in meervoud) in een open liberale maatschappij gaat veel verder. Het veronderstelt 1 een duidelijker omschrijving van wat onze gemeenschappelijke westerse basiswaarden zijn, 2 een uitgesproken verdraagzaamheid die een persoonlijk engagement niet projecteerbaar maakt op de volledige samenleving, en 3 een efficiënte overheid om onverdraagzaamheid van welke aard ook te neutraliseren.
Je kan een gemeenschap haar eigen dynamiek niet ontzeggen, maar evenzeer heeft elke gemeenschap de plicht om intern onze basiswaarden mee te versterken. Discriminatie op basis van geslacht of geaardheid, dierenrechten, maar ook druk op geloofsgenoten, is voor de moslimgemeenschap in ons land een absoluut aandachtspunt.
