De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

Relaas van een moegestreden leerkracht … Een jaar later.
Opinie - Els Van de Velde

Relaas van een moegestreden leerkracht … Een jaar later.

Els Van de Velde schreef in maart 2019 naar aanleiding van de onderwijsstaking die toen plaatsvond onder de titel: 'Een relaas van een moegestreden leerkracht ...' Nu, een jaar later, probeert ze langzaamaan als "ervaren” en “uitgevallen” leerkracht haar eigen kracht weer terug te vinden. Haar spreidstand tussen wat haar job voor haar betekent en wat de overheid van haar verwacht maakt het haar dikwijls moeilijk. In deze tekst probeert ze deze spreidstand weer te geven.

dinsdag 18 februari 2020 00:36
Spread the love

Nochtans een veel voorkomende vacature in het onderwijs tegenwoordig.
Maar geen plaats voor Sisyphus die de oppergod Zeus durft uit te dagen, niet de koning die zich machtig genoeg voelt om de dood aan banden te leggen.

Wel de gestrafte en verslagen Sisyphus die gedoemd is om tot het einde van zijn dagen die verdomde steen naar boven te rollen om dan weemoedig te zien hoe al het geleverde werk voor niets is geweest.
Het verwondert mij dat ik nog niet ben gecontacteerd door headhunters. Ik ben namelijk een “kei” geworden in het naar boven zeulen van zware lasten. Maar ik blijf weigeren om in te gaan op de vacature.
Bij het lezen van het gevraagde profiel, herken ik mijn eigen job niet meer.
Misschien is het hoog tijd om ontslag te nemen, ware het niet dat ik geboren ben voor deze job.

Het omhoog rollen van die loodzware steen gebeurt weliswaar vandaag met de meest geavanceerde middelen. De tijd staat niet stil en allerlei nieuwe(?) pedagogische inzichten, nieuwe evaluatiemethodes, snelle communicatiemiddelen en opleukspelletjes ten spijt blijft die steen naar beneden komen.

Waarom? 

Deze vraag stel ik mij steeds opnieuw.
Waarom wordt de steen steeds zwaarder en de weg steeds hobbeliger?
Misschien ben ik de zware arbeid moe, speelt mijn leeftijd parten en zijn mijn schoenen versleten. Een plausibele verklaring?

Je zou toch verwachten dat die uitgesleten weg de opdracht juist gemakkelijker zou maken? Dat het ondertussen gevormde pad de weg kan wijzen? Dat de steen ronder wordt en dus hanteerbaarder? Dat de ervaring mij leert hoe ik zo’n zwaargewicht het beste boven krijg? Een niet realistische verwachting?

Ik had geen rekening gehouden met de omgewaaide omhooggevallen bomen die mij de weg zouden belemmeren. Met het water dat van de berg stroomt en mij de meest glibberige paden bezorgt. Met de ellendige kiezels (zijn dat nu blauwe, oranje, rode, groene of gele?) die in zich een weg banen in mijn nochtans vacuüm ultra gore-tex wandelschoenen. Met  onwetende schapen die het nodig vinden net voor mij het pad te kruisen (loopt daar nu meer dan 1 zwart schaap bij?).

De richting staat nochtans juist aangeduid. Mijn GPS kent de snelste, kortste en bekeuringsvrije route, up to date gehouden door menige apps.

Misschien wijst deze GPS mij niet de rustigste, schoonste en zuurstof- gevende route.

Misschien krijg ik te veel info, waardoor ik alsnog de weg kwijtraak.
Misschien kan ik niet kiezen uit de vele alternatieve routes.

Misschien weet ik niet hoe dit futuristisch toestel te bedienen.
Misschien word ik gehypnotiseerd door de dwingende “probeer om te draaien”-stem die steeds luider weergalmt.

Waarschijnlijk neem ik er weer de wegenkaart bij.

Om opnieuw de uitwijkroutes te zoeken, om de begroeiing te bestuderen, om hoogtes juister in te schatten, om te zoeken naar interessante picknickplaatsen, om de mooiste “bijtankplaatjes” te vinden.

En neen … het zal niet de snelste en efficiëntste weg zijn.
Het is mijn overlevingsroute. 

Want hoe je het ook draait of keert … mijn koppigheid is groot … ik wil en zal die steen elk schooljaar weer boven krijgen. Maar ik wil voortaan de weg zelf kiezen. Ik verdien het vertrouwen om niet om de haverklap kruimels te leggen om mijn weg te bewijzen. Ik ken mijn doel … Sisyphus deed het mij voor, alleen is het voor mij geen straf, het is mijn roeping.

Creative Commons

dagelijkse newsletter

take down
the paywall
steun ons nu!