Bewoner van de Begijnhofkerk en staker Fethi, een arbeider van Algerijnse afkomst, werkt al jaren op bouwwerven in België. Zonder een positieve reactie op zijn regularisatiedossier moest hij noodgedwongen een renovatieklus aanvaarden voor 20 euro per dag.
Vandaag, na een ongeval op het werk, bevindt hij zich in een rolstoel met een dubbele breuk aan zijn polsen en een geplande maxillofaciale procedure, naast het lijden aan Covid. Zonder papieren, en dus geen recht op vergoeding.
Mohamed, een andere werknemer zonder papieren en ook bewoner van de Begijnhofkerk, had enkele maanden gewerkt aan de renovatie van het metrostation Kunst-Wet in Brussel. We kunnen zijn zwart-witfoto nog steeds zien, trots weergegeven op het perron van het metrostation. Nu zijn verzoek om regularisatie is afgewezen, eist de overheid zijn uitzetting.
Om te overleven werkten deze arbeiders, die ook bij ACV zijn aangesloten, daarom, zoals zovele anderen, in het zwart. Ze hadden geen keus. Werkgevers maken misbruik van hun situatie om werkgeversbijdragen te ontlopen en winst te maken.
Alles wat er vandaag gebeurt, is slechts het resultaat van het onmenselijke beleid van opeenvolgende regeringen dat momenteel wordt verdedigd door Sammy Mahdi. Door het uitzonderlijke karakter van regularisatieprocedures te verdedigen, bevordert de staatssecretaris de uitbuiting van arbeiders zonder papieren, met inbegrip van een moderne slavernij.
Hun ervaring getuigt van de politieke ontkenning ten opzichte van de strijd tegen sociale dumping, een politieke prioriteit die door alle regeringen is aangekondigd en waarmee men een kans biedt aan gewetenloze werkgevers.
Waarom staat het systeem toe dat werknemers worden uitgebuit, maar erkennen ze hun werk of hun situatie niet door ze te regulariseren?
Vandaag hebben we het in België over 100.000 mensen zonder papieren, geïnstrumentaliseerd om druk uit te oefenen op de lonen en de arbeidsomstandigheden van alle arbeiders te verslechteren.
Echter, volgens berekeningen van de vakbond, als 100.000 arbeiders zonder papieren zouden worden geregulariseerd, zouden 65 miljoenen euro’s netto per maand naar de sociale zekerheidsfondsen gaan.
Waar wachten de regeringen op om de voorstellen uit te voeren die op tafel liggen?
- Zorgen voor respect voor het arbeidsrecht en ervoor zorgen dat elke werknemer een klacht kan indienen terwijl hij beschermd wordt zonder het risico te lopen om naar een gesloten centrum te worden gestuurd.
- Duidelijke en permanente regularisatiecriteria en wetgeving aannemen die toegang geven tot de werkvergunning om de werkgevers te straffen in plaats van de arbeiders die worden uitgebuit.
Nogmaals, het ACV luidt de noodklok en gaat door met het organiseren van acties om politici ter verantwoording te roepen.
