De aankondiging van
het actieplan van de vakbonden komt er sneller dan verwacht, maar het
was niet meer te houden, zeggen vakbondsleiders unaniem. “De
regering onderschat de boosheid. Ik hoor veel mensen die ten einde
raad zijn”, zegt ACV-voorzitter Marc Leemans. “Uit de mails die
ik krijg en uit de mensen die me aanklampen, merk ik dat men de
schone praatjes van de regering stilaan doorheeft.”

“Er is geen
alternatief voor een grote mobilisatie. Na onze persconferentie en
onze vakbondsmeeting kent de regering onze speerpunten. Als men dan
blijft doorgaan, moeten we wel reageren”, zegt ABVV-voorzitter Rudy
De Leeuw.

Die reactie komt er dus in de vorm van een eerste
betoging op 6 november. Op 24 november begint dan een reeks
provinciale stakingen. Eerst in Luik, Luxemburg, Limburg en
Antwerpen. Een week later in Namen, Henegouwen, Oost- en
West-Vlaanderen en ten slotte op 8 december in Brussel, Vlaams en
Waals Brabant. “Vanaf 5 januari evalueren we en zien we wat er nog
nodig is”, aldus Rudy De Leeuw.

Om de acties voor te
bereiden komt er een informatiecampagne. “We gaan alles haarfijn
uitleggen”, zegt ACV-voorzitter Marc Leemans. De christelijke
vakbond gooide gisteren al de website Wat krijg jij op je bord?
online. 

Pensioenen

Opvallend: op de persconferentie schoten de vakbonden
het regeerakkoord aan flarden, maar over de verhoging van de
pensioenleeftijd repten ze met geen woord. De vakbonden willen
duidelijk maken dat niet alleen de mensen die op de rand van hun
pensioen staan, deze regering moeten vrezen.

“Dit hele
akkoord is antisociaal, onevenwichtig en onrechtvaardig. Er wordt
bespaard op de kap van de werknemers en de vermogens blijven buiten
schot. De aanval begint al bij de schoolverlaters en eindigt bij de
gepensioneerden”, zo vat Rudy De Leeuw het samen. “Een
horrorcatalogus met een vernietigend effect op de samenhang in de
samenleving”, zo noemde hij het akkoord ook nog.

“De indexsprong is
geen symbolische discussie”, benadrukt Jan Vercamst van de liberale
vakbond. “Als de koopkracht daalt, daalt de economische activiteit
en de groei. We zien de gevolgen al in China en Duitsland.” Volgens
Vercamst is er ook een groot verschil met de indexsprongen uit het
verleden. “De opbrengst van de indexsprong van de
regering-Martens-Gol kwam ten goede aan de overheid. Nu blijft hij in
de zakken van de werkgevers zitten, zonder enige garantie op
werkgelegenheid.”

Dichtgeslibde wegen

Ook wie de wagen neemt naar het werk, zal
de gevolgen voelen. Niet alleen gaan de accijnzen op brandstof
omhoog. Werkzoekenden zullen verplicht worden een job aan te nemen, ook al moeten ze daarvoor elke dag 180 kilometer afleggen. Bovendien
wordt er 2,1 miljard bespaard op de NMBS. “Nu al wordt de kost van
de files op 3 tot 7 miljard geschat. Door al die maatregelen wordt
het nog veel meer”, zegt Marie-Hélène Ska van het ACV.

Voorlopig
kunnen de vakbonden enkel reageren op wat al bekend is of wat zwart
op wit in het regeerakkoord staat. De regering weigert voorlopig de
concrete cijfers prijs te geven. “Welke horror zit er nog verstopt
in die cijfers? Ik verneem dat men ook tijdelijke werklozen wil
straffen. Er is ook een schandelijke aanslag op de mensen die
onvrijwillig deeltijds werken. Die riskeren 23 procent bruto te
verliezen. Het gaat om 50.000 mensen, vooral vrouwen in de sectoren
waar de lonen al laag zijn. Het is een beproefde tactiek om
maatregelen slechts mondjesmaat te lekken”, zegt Marc Leemans.

De
regering-Michel schermt met sociale correcties. De indexsprong zou
bijvoorbeeld gecompenseerd worden voor de mensen met lage
uitkeringen. Marc Leemans: “Het punt van die welvaartsenveloppe is
net dat het de achterstand van de uitkeringen moet repareren. Die
mensen hadden dat boven op hun uitkering moeten krijgen. Die slimme
indexsprong is dus een hele leugen.”

Omgekeerde taksshift

De taksshift waar de
regering mee uitpakt, kan ook op weinig genade rekenen. “Wij
vroegen een vermogensbelasting in ruil voor lagere loonbijdragen. In
de plaats krijgen we een omgekeerde taksshift: nog meer lasten voor
de gezinnen en meer cadeaus voor de vermogens”, zegt Marc Leemans.

Werkgeversorganisaties reageren meteen dat dit protest
voorbarig is. Er zou nog overleg komen over de maatregelen. “Wij
hebben de uitgestoken hand van de regering nog niet gezien. Het valt
nog te bezien wat er in die hand zit. Als we voelen dat er een kans
is om over fundamentele dingen te praten, zullen we dat zeker doen”,
zegt Marc Leemans van het ACV.

Zelfs de liberale vakbond, die
normaal niet staat te springen voor acties, doet volmondig mee. Jan
Vercamst: “Wij hebben niet hezelfde DNA als het ABVV, maar geef
toe, we moeten wel iets doen. En dat kan alleen met een actie.”