Nog
ontstellender is dat dit gebeurt met steun van de socialistische partijen en
van Mieke Vogels van Groen. ‘We moeten Sodexo niet met de vinger wijzen’,
vertelt ze aan De Standaard. DS: ‘Maar
de groep rond Sodexo zal winst willen nastreven?’ Mieke Vogels: ‘Welkom in de
21ste eeuw. Het model van de vorige eeuw, met zijn verzuilde organisaties in de
zorg, botst overal tegen zijn grenzen aan, met wachtlijsten tot gevolg. Van
Europa moeten we de zorg openstellen voor privé-initiatief. Nieuwkomers kunnen
de sector uitdagen en mee vernieuwing brengen.’ (De Standaard 8 april
2014)

Commerciële uitbaters werken met 30% minder
personeel dan non-profit 

“Sodexho
wil zeven hulpverleners per tien geïnterneerden, het minimum dat de federale
overheidsdienst Volksgezondheid voorstelt. Het non-profit platform wil tien
hulpverleners per tien geïnterneerden.”, meldde De Standaard.  Het
commerciële consortium dat nu door de regering wordt aangesteld om het
psychiatrisch ziekenhuis uit te baten is in Nederland reeds in opspraak
gekomen: “Een inspectierapport van Kijvelanden (derde zorgbedrijf in het
Sodexho consortium) uit 2007 sprak van ‘een risico voor de kwaliteit van zorg’
door ‘een krappe personeelsbezetting’. (…) Vrijdag meldde het Nederlandse
ministerie van Volksgezondheid overigens dat het een zorginstelling van de
Parnassia Groep onder verscherpt toezicht heeft geplaatst, nadat de instelling
herhaaldelijk een onvoldoende kreeg van de Nederlandse inspectie.”(De
Standaard 5 april 2014)  Sodexo
zelf staat als een van ’s werelds grootste cateraars bekend om zijn agressieve
prijzenpolitiek en om zijn mensenrechtenschendingen.

Zieken moeten zelf hun gedwongen hospitaalverblijf
betalen

Ondertussen
is er debat aan de gang in de wetstraat over een nieuwe interneringswet. Daarin is een
opvallend amendement geslopen: de geïnterneerden moeten zelf instaan voor de
kosten van hun verblijf. Dit is de volgende stap naar privatisering: zieken
zelf hun hospitaalverblijf betalen. “Als dat niet lukt, dan springt het
OCMW bij”, zegt Open Vld-senator Yoeri Vastersavendts. M.a.w. dan worden
de zieken onderworpen aan een middelentoets. (De Morgen 5 april 2014)

Veramerikanisering van de gezondheidszorg 

 “Het
is verbazingwekkend dat zo velen in Europa of in Canada willen experimenteren
met vermarkting in de gezondheidszorg, ondanks het feit dat deze vermarkting in
de Verenigde Staten overduidelijk een verschrikkelijke mislukking is geworden”,
schreef Prof. Marcia Angell, voormalig hoofdredacteur van The New England
Journal of Medicine. Zij was ook wetenschappelijk adviseur van Michael Moore voor zijn film Sicko. Hierin laat Moore de toestand van de Amerikaanse gezondheidszorg zien: geen geld, geen hulp.

Ook
professor Allyson Pollock, wereldwijd gerenommeerd voor haar onderzoek naar de
gevolgen van de privatisering in de gezondheidszorg, deelt die mening: “De
bewering dat privatisering van voorzieningen leidt tot grotere efficiëntie
wordt verworpen door robuuste wetenschappelijke bewijsvoering met de ervaring in
de VS, waar dit fenomeen het sterkst veralgemeend is, en nu ook met de ervaring
in Engeland door de toenemende vermarkting binnen de National Health Service.”
Pollock publiceerde hierover ook veelvuldig in toptijdschriften als The Lancet
en The British Medical Journal.

Niet
alleen in de VS en Groot-Brittannië, maar ook dichter bij huis, in Nederland,
richt de vermarkting ravages aan in de toegankelijkheid en in de performantie
van de gezondheidszorg. “Een limousinegeneeskunde voor de happy few en een oudefietsgeneeskunde
voor al de anderen”, klinkt het in Nederland.

Ongelijkheden

Ongelijkheden
eigen aan de gezondheidszorg maken dat marktwerking leidt tot slechte
geneeskunde, tot verspilling en vooral tot een geneeskunde van twee snelheden.

Vooreerst
de sociale ongelijkheid in gezondheid. Mensen met een lagere sociaaleconomische
status hebben het meeste kans op gezondheidsproblemen, zijn langer ziek en
hebben het meest nood aan zorg. Het is dan ook bijzonder cynisch van deze
regering dat juist geïnterneerde patiënten die behoren tot de meest kwetsbare
groepen in de samenleving, als proefkonijnen worden gebruikt voor de invoering
van privatisering en commercialisering in de gezondheidszorg.

Vervolgens
is er de ongelijkheid in gezondheidszorgbehoeften. In België verbruikt 10% van
de bevolking, vooral bejaarde en chronische patiënten, 70% van de uitgaven in
de gezondheidszorg. Dit heet een scheve risicoverdeling.

Dus
mensen met de minste middelen hebben het meeste behoefte aan gezondheidszorg.
Zij vallen in een winstgestuurde gezondheidszorg volledig uit de boot. Meer
solidariteit daarentegen betekent aan de inkomstenzijde dat de sterkste
schouders de zwaarste lasten dragen, en aan de uitgavezijde dat de beschikbare
middelen verdeeld worden naar wie het meeste nodig heeft, én niet volgens wie
het meeste kan betalen (koopkracht) of er het meeste aan kan verdienen
(winstjacht). Dit vereist transfers: van gezonden naar zieken, van actieven
naar niet-actieven, van rijk naar arm en van jong naar oud.

Ziek zijn voor meer en meer mensen onbetaalbaar

Tariferingsbureau
LTD3, dat voor dokters onbetaalde facturen moet recupereren, maakte gisteren
ook bekend dat het in 2013 1,6 miljoen onbetaalde doktersrekeningen ontving,
meer dan het dubbele dan in 2010 toen ze 750.000 onbetaalde briefjes binnen
kregen. Tegen deze achtergrond van toenemende ontoegankelijkheid van een
basisrecht als gezondheidszorg is de beslissing van deze regering des te
schandaliger.

Gezondheidszorg moet openbaar blijven

Het
Nordic model van de Scandinavische landen realiseert een openbare
gezondheidszorg met de hoogste kwaliteit en de beste toegankelijkheid van heel
Europa. Het model ontkoppelt het voorschrijfgedrag van de arts van financieel
profijt, door de artsen een excellent salaris te geven, met extra’s bij extra
werk of extra kwaliteit.

Het model
wordt bij ons ook toegepast in de universitaire ziekenhuizen. Maar als
specialisten in regionale en private ziekenhuizen vier keer zoveel verdienen
als een universiteitsprofessor in de geneeskunde, zoals prof. Bellemans onlangs
nog aan de pers liet weten bij zijn overstap van Gasthuisberg naar een perifeer
ziekenhuis, zit het toch wel behoorlijk scheef. Het is niet normaal dat
sommigen van die specialisten in private ziekenhuizen, vooral degenen die met
machines werken zoals radiologen, klinisch biologen, nefrologen en cardiologen
300.000 tot 600.000 euro per jaar hebben en anderen die vooral met mensen
werken zoals psychiaters, geriaters, pediaters het met minder dan de helft
moeten doen. Daarom ook moet gezondheidszorg een publieke dienstverlening
blijven.