REDEN TOT FEESTEN?!

De traditie om de aanvang van een nieuw jaar te vieren verdient het om in eer gehouden te worden. Een overwinning bij de gemeenteraadsverkiezingen van 14 oktober vorig jaar kan een partijpolitieke reden tot interne vreugde zijn. Toch rijst de vraag of er anno 2013 veel te vieren valt voor de gewone werknemer.

De sociaaleconomische toestand en de politieke antwoorden op Europees, federaal en Vlaams niveau leiden zeker niet tot veel werknemersvreugde. Noch de beleidsantwoorden van de N-VA op Vlaams niveau, noch de beleidsvoorstellen van de N-VA als oppositiepartij op federaal niveau zijn van aard om 2013 als zeer hoopvol tegemoet te zien. Zeker niet voor de meest kwetsbare mensen.

ARMOEDE NEEMT TOE

De Vlaamse armoedecijfers, gepubliceerd door o.a. het Antwerpse Centrum voor Sociaal Beleid, tonen een algemene toename van de armoederisico’s én van de daadwerkelijke armoede aan. Recent merkte het Vlaams Netwerk tegen armoede op dat er een schrijnende toename van armoede is bij jonge en vooral alleenstaande ouders. De degressiviteit van de werkloosheidsuitkeringen die op 1 november van kracht werd zal deze trend niet keren, integendeel. Vast staat nu al dat een volgend armoedejaarrapport geen daling in de armoedestatistieken zal tonen.

In de 113 pagina’s van het Groeipact N-VA komt het woord ‘armoede’ welgeteld 1 maal voor, met name in het kader van de activering van werklozen. Veel interesse betoont de partij dus niet voor dit probleem.

VERDER BESPAREN BIJ DE WERKLOZEN EN LEEFLONERS?

De werkloosheidscijfers, zowel bij jongeren als bij ouderen, nemen ook in Vlaanderen toe. Snoeien in de uitkeringen biedt geen oplossing voor de werkloosheid. Lagere werkloosheidsuitkeringen openen geen deuren tot werk, ze wijzen wel de onverbiddelijke weg naar het leefloon. En ook het uitsluiten van die uitkeringen levert geen bijkomende kansen op werk.

Met deze vernietigende besparingslogica dreigt Vlaanderen een budgettair begrotingsevenwicht te realiseren op kap van de allerzwaksten. Is dat de keuze voor meer Vlaamse autonomie die beoogd wordt? Of is het de budgettaire kadaverdiscipline die Vlaanderen gedwee wil volgen zoals opgelegd in het Europese competitiviteitbeleid?

DE COMPETITIVITEIT VOOR ALLES, ONDANKS ALLES

Dat fanatieke competitiviteitdiscours richt zich blind op bijkomende en nieuwe lastenverlagingen. Enkel dan zouden bedrijven bereid zijn om werknemers – jong en oud – aan te werven. De praktijk bewijst al jaren dat het niet zo werkt. Opel in Antwerpen en Ford in Genk zijn twee trieste getuigen dat alle loonlastverlagingen en specifieke maatregelen zoals goedkoper ploegenwerk, betaald door de sociale zekerheid en dus door de werknemers, niets opleveren. Hoelang wil ook N-VA deze vernietigende logica blijven volgen? Loonkost is hét probleem voor de N-VA, het haalt 37 hits in de Groeipactnota van de partij.

Niet de werknemers – arbeiders, bedienden, kaderleden, ambtenaren – zijn de schuld van de crisis. Waarom dan steeds met nieuwe maatregelen komen die juist deze inkomenstrekkers treffen? Waar blijft de politieke moed om eindelijk een faire bijdrage te vragen van de kapitaalbezitters en de grote vermogens?

DE N-VA VOORSTELLEN ZIJN NIET WERKNEMERSVRIENDELIJK

° De N-VA wil een algemeen, verhoogd BTW-tarief van 22 % zonder dat deze verhoging in de index wordt verrekend. Dit is een pure inlevering van 1 % die vooral de werknemers treft.

° De vennootschapsbelasting, die nu 33,99 % bedraagt, wil de N-VA terugbrengen naar 21 %. Deze verschuiving maakt heel duidelijk voor welke inkomenscategorieën de N-VA kiest. De ondernemingen in België brengen via de vennootschapsbelasting 3,3 % binnen van alle overheidsinkomsten, dat is dus amper 1/30 van de inkomsten voor de staat, zo staat in het N-VA-rapport. Kan men dan nog gewagen van ’te hoge vennootschapsbelastingen’

° De notionele intrest wordt afgeschaft, maar er komt een fiscaal gunstiger regime voor winst die in het bedrijf blijft. Dat is iets afschaffen en vervangen door een kopie. De huidige maatregel is niet competitief genoeg om nieuwe investeringen aan te trekken stelt de N-VA. In de N-VA voorstellen staat dat bijna 1 op 3 ondernemingen minder dan 10% belastingen betaalt. Gaan die in de toekomst meer betalen? Dat zal niet zijn want de competitiviteit inzake belastingdruk moet absoluut verbeterd worden, zo luidt het in de N-VA-voorstellen.

° De bijdrage aan de Sociale Zekerheid, zoals de N-VA die voorstelt, moet werknemers een hoger nettoloon opleveren, maar het betekent wel dat er minder SZ-inkomsten zijn. Dat zal onherroepelijk leiden tot lagere uitkeringen bij werkloosheid, pensioen en ziekte.

° Wat de lonen betreft kunnen er nog enkel all-in akkoorden worden gesloten. Dat betekent dat noch de index noch enige loonsverhoging gegarandeerd zijn. Dit is nog slechter dan wat de federale regering momenteel in petto heeft voor de werknemers. Bovendien moeten bedrijven ‘uit de cao’s kunnen stappen’, indien hen dat beter uitkomt. Benieuwd wie daar beter van wordt.

° Door de overheid besliste prijsverhogingen en de energieprijzen mogen geen invloed hebben op de index. Dat heet een eco-index! Een misleidende benaming voor nog maar eens een koopkrachtinlevering voor de werknemers.