Als de Finse journalist Mika Koskinen naar China gaat om het duurzame bosbeheer van de papiergigant Stora Enso onder de loep te nemen, wordt hij langs alle kanten tegengewerkt en geïntimideerd door het plaatselijke bestuur dat nauw samenwerkt met de multinational. Onder geen geding mag hij met de boeren praten die met geweld gedwongen worden hun land af te staan voor de aanplanting van eucalyptus. Met een flinke dosis moed en doorzetting slaagt de journalist er toch in het bewijsmateriaal bij elkaar te sprokkelen dat het groene imago van Stora Enso verpulvert.

China is één van de meest vervuilde landen ter wereld. Tegelijk doen de Chinezen er alles aan om hun economie te vergroenen. Zo werden in China de afgelopen 30 jaar meer dan 60 miljard bomen geplant om verwoestijning tegen te gaan. In de provincie Guangxi is het Finse papier- en bosbouwbedrijf Stora Enso neergestreken om 450.000 hectare aan te planten met eucalyptusbomen bestemd voor een nieuwe papierfabriek.

In het Red Forest Hotel wordt de filmploeg aangeklampt door afgevaardigden van het plaatselijke bestuur die “objectieve en onpartijdige” informatie willen verschaffen over de eucalyptuskwestie. Eerder die dag had het Finse team een interview met Yang Zaixin, de advocaat die de zaak van de onteigende boeren bepleit. Die toonde de plek waar hij door zeven man afgeranseld werd omdat hij het opneemt voor de boeren. De camera registreert drie auto’s die verdacht traag voorbijrijden, even stilstaan en dan doorgaan. Mika Koskinen is gewaarschuwd: zijn ploeg wordt in de gaten gehouden.

De advocaat Zaixin wordt onder valse voorwendsels opgepakt en de filmmakers kunnen niet meer doen dan documenteren hoe het plaatselijk bestuur Stora Enso beschermt door het journalistiek onderzoek te dwarsbomen. Dat op zich is al een merkwaardig verhaal. Maar uiteindelijk vliegt de filmploeg gefrustreerd terug naar Finland.

Een jaar later zijn Koskinen en zijn team opnieuw in China. Dit keer is hij de veiligheidsdiensten te slim af en geraakt hij tot in de dorpen. Hij praat met onteigende boeren en mensen die in de armoede terechtgekomen zijn nadat hun land gestolen werd. Allemaal in het belang van de buitenlandse investeerder. “Vroeger waren we gelukkig,” getuigt een boer. “Nu is mijn leven een en al miserie.”

De mensen die in de nabijheid wonen van de eucalyptusplantages van Stora Enso vertellen dat het waterniveau van de rivieren dramatisch gedaald is, het land vervuild en dat de vogels niet meer fluiten. Allemaal zeer herkenbare verhalen voor wie de impact van deze snelgroeiende boom een beetje kent.

De journalist bezoekt de ene na de andere landbouwgemeenschap om te luisteren naar de boeren. Vaak reageren ze emotioneel en gefrustreerd, sommigen zijn woedend. In een dorp waar  verzet was tegen Stora Enso, vertelden de boeren dat ze op een dag verrast werden door een knokploeg van wel honderd man gewapend met stalen buizen. Met de röntgenfoto’s van gebroken schedels en botten in de hand vertellen de slachtoffers hoe ze toegetakeld werden.

Een vrouw wiens schoonvader stierf tijdens de landconflicten barst in tranen uit. Stora Enso heeft niets gedaan om de daders aan te pakken en ook de bezoeken van buitenlandse journalisten brachten geen soelaas: “We zijn niets waard. Een rechtszaak kunnen we onmogelijk winnen. Zij hebben de macht en het geld, wij hebben geen van beide. Daarom durven we hen niet aanklagen.”

Ondanks de mensenrechtenschendingen en milieuvervuiling in landen als Uruguay, Brazilië en China weet Stora Enso zeer goed de sociale en ecologische projecten van het bedrijf in de verf te zetten. Dat leverde de multinational in 2011 nog de reputatie van één van de meest ethische bedrijven ter wereld.

Maar wie Red Forest Hotel gezien heeft, doorprikt de pr-praatjes van Stora Enso. Trouwens, advocaat Yang Zaixin zit al sinds juni 2011 achter tralies en de makers van de film roepen op om de petitie voor zijn vrijlating te tekenen.

4 en 5 mei speelt Red Forest Hotel op het documentairefestival Docville