De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

recensie: waarom toch die moorddadige raid op charlie hebdo?

recensie: waarom toch die moorddadige raid op charlie hebdo?

donderdag 7 januari 2016 17:30
Spread the love



Massabetoging in Parijs

Geloofsbelijdenis van een overtuigd atheïst. Het klinkt een beetje gek, maar zo noem ik het boekje van Willy Laes, ‘Een jaar na Charlie Hebdo. Een pamflet.’ Dat is het ook, deze omvangrijke flyer. Ach, mij niet gelaten. Bovendien, de ‘gedachten zijn vrij’ om in de denkbeelden te spreken van deze ontegenzeggelijk zeer gedreven auteur. Laes was de eerste Vlaamse voorzitter van Amnesty International Vlaanderen. Hij laat zich op de achterflap als ‘atheïst’ omschrijven. De argeloze lezer van dit vlot geschreven kleinood is dus gewaarschuwd.

De primaire vaststelling van Laes .is zo klaar als een klontje: “Het ontkennen van enig verband tussen de ‘islam’ en de gewelddadige activiteiten van radicale moslims is uitgegroeid tot een Olympische discipline.” Maar niet iedereen wil dat verband toegeven.  

ISLAMOFOOB

Laes: “”Islamofobie wordt gebruikt om iemand in het verdomhoekje weg te zetten als een oorlogszuchtig en haatdragend individu, een onruststoker, een respectloos mens, die het gemunt heeft op de vreedzame en barmhartige religie van eerbare en vrome gelovigen. Islamofoob is hij die beledigt, vernederd, discrimineert, stigmatiseert. Zo’n sujet bestempelen als islamofoob is nog te vriendelijk. Een islamofoob is bovendien een onverbeterlijke racist. En het is nog maar zeer de vraag wat vandaag het ergste is: racist zijn of islamofoob? Racist? Verschrikkelijk. Maar islamofoob: hola! Met zulke mensen zitten we meteen aan de grens van de beschaving. Over die grens zelfs. Althans, zo spreken en schrijven zij die door islamofobie en islamofoob te pas en te onpas te gebruiken, maar één bedoeling hebben: anderen de mond snoeren, elk fatsoenlijk debat over religies verhinderen, godsdienstkritiek onmogelijk maken, de vrije meningsuiting beknotten en de open samenleving ondergraven.”

NUTTIGE IDIOTEN

Laes: “Redelijkerwijs zou men van het progressieve deel van de bevolking in West-Europa en Noord-Amerika – en elders – kunnen verwachten dat ze ijveren voor vrijheid, gelijkheid en broederlijkheid. Voor de idealen van de Verlichting? Dat ze onderdrukking en uitbuiting bestrijden. Dat ze opkomen voor democratische besluitvormingsprocessen. Dat ze ijveren voor gendergelijkheid. Dat ze schendingen van universele mensenrechten bestrijden. Dat ze solidair zijn met de onderdrukte volkeren en de vervolgde individuen. Dat ze alle aspecten van het maatschappelijke leven onderwerpen aan een grondig onderzoek en dus aan scherpe kritiek. Redelijkerwijs. Spijtig genoeg is dat niet zo. Een groot deel van de zogenaamde progressieven, de nuttige idioten, zijn selectief blind en doof wanneer het gaat om de uitwassen van de islam.”

GROTE WOORDEN

Enkele dagen na de gruwel in Parijs plaatste ik volgende tekst op de site: “Deze reactie is gericht aan al degenen, vaak genietend van een zekere faam, die de afgelopen dagen Grote Woorden zoals ‘vrije meningsuiting’ en tutti quanti niet schuwden. Zaterdag jongstleden vertelde Luz, de maker van de cover van het nieuwste nummer, aan het blad ‘Inrocks’ simpelweg: “On fait porter sur nos épaules une charge symbolique qui n’existe pas dans nos dessins et qui nous dépasse un peu. Je fais partie des gens qui ont du mal avec ça (…) Ce sont des gens qui ont été assassinés, pas la liberté d’expression ! Des gens qui faisaient des petits dessins dans leur coin.” .

www.lesinrocks.com/2015/01/10/actualite/luz-eyes-res-weve-been-symbole-11545347

Lesinrocks is een Frans muziekblad dat ook aandacht heeft voor wat er in de wereld gebeurt. Het bewuste interview is inmiddels ook in het Engels beschikbaar. De verwijzing naar de ‘vrijheid van meningsuiting’, dat vond Luz dus nogal gechargeerd. Hoe dan ook, daags na die publicatie werd in Parijs massaal gemanifesteerd voor die ‘vrijheid van meningsuiting’. Zelfs een tranende Guust Flater, ook actief in de media, was van de partij.

Grote woorden. Want ‘vrijheid van meningsuiting’, wat is dat precies? Laes verwijst hiervoor naar het internationaal recht. Volgens de Franse filosoof Jacques Rancière ging het de moordenaars evenwel niet om die vrijheid van meningsuiting. Die vrijheid is een zaak tussen burgers en overheid, die voorwaarden moet scheppen opdat onderdanen zich vrij kunnen uitdrukken. Maar de moordenaars sloegen toe omdat zij het niet leuk vonden wat Charlie Hebdo had gedaan. Het ging om een persoonlijk ongenoegen. Daarin speelde de overheid als garant voor de vrijheid van meningsuiting geen enkele rol. Die overheid moest nadien gewoon optreden als ordehandhaver. De zienswijze van Rancière, is oorspronkelijk gepubliceerd in het Franse weekblad Le Nouvel Observateur. Een Engelse vertaling is te lezen op www.versobooks.com

Terwijl wij rustig dit boek van Laes lezen en redekavelen over de betekenis ervan, is de politie nog altijd driftig op zoek naar een mogelijke opdrachtgever. De ordehandhavers hebben inmiddels al wel ontdekt dat één van de wapens is geleverd door iemand uit het extreem-rechtse milieu. Vreemd, want daar is men meestal alles behalve vriendelijk voor mensen van vreemde origine.

Willy Laes, Een jaar na Charlie Hebdo. Een pamflet, Houtekiet, 120 blz, €14,99

take down
the paywall
steun ons nu!