We kregen een voorsmaakje van de Frietrevolutie om 15 uur op de Gentse Kouter waar tientallen studenten onder aanvoering van de actrice Marijke Pinoy uit de kleren gingen, maar waar het grote publiek toch nog even weg bleef.

Aan Sint-Jacobs kon je om 21 uur al over de koppen lopen. De internationale pers was wel aanwezig op de Kouter: CNN, Duitse, Franse, Nederlandse cameraploegen … qua mediabelangstelling een geslaagde actie dus. De verklaring voor de matige opkomst weten de studenten van ‘Niet in onze naam’ aan de les die Johan Vande Lanotte (SP.A) gaf in het UFO …

Logisch in feite dat de massa nog even wegbleef. ’s Namiddags wordt er les gevolgd of gewerkt. Er was trouwens wel ambiance op de Kouter. Een Waalse jongen amuseerde zich te pletter en poseerde trots voor de fotografen.

Waalse Vlaming

Hij had in Brugge secretariaat gestudeerd en woonde nu in Oostende en beklaagde zich erover dat hij geen werk vond in Vlaanderen, omdat werkgevers zijn kennis van het Nederlands onvoldoende vonden. Hij had intussen besloten niet meer te solliciteren met zijn diploma, maar iets te zoeken waar je alleen je handen moet voor gebruiken.

Het is een verschijnsel dat meer en meer opduikt. Zo zijn er mij verschillende gevallen bekend van geregulariseerde sans-papiers, die er zelfs niet in slagen om een opleiding los te krijgen bij de VDAB omdat hun Nederlands onvoldoende is.

De Vlaamse taalobsessie is in feite een vorm van gelegaliseerd racisme en het treft intussen dus ook Belgen, die worden vluchteling in hun eigen land. Hier gaat het ook over.

Wereldkampioenschap

In Gent zijn ze het onderhandelen dus beu, dan maken ze er maar een farce van. De ploeg die twee jaar geleden de onafhankelijkheid van de stadstaat Gent had uitgeroepen, had in een mum van tijd volk gemobiliseerd voor een groot volksfeest aan Sint-Jacobs om het ‘Wereldkampioenschap Regeringsvormen’ te vieren.

Op de persconferentie legden ze uit dat ze in feite nog geen reden hadden om te vieren: pas tegen middernacht waren ze zeker dat ze de wisselbeker voor de langste regeringsvorming van de Irakezen kunnen overnemen. Het wereldrecord was nog niet binnen.

De Iraakse delegatie was aanwezig met de beker en antwoordde zonder de minste lachrimpel op het spervuur van vragen van de internationale pers die intussen was afgezakt van de Kouter. Ik had de indruk dat sommige buitenlandse journalisten toch niet echt volledig begrepen wat er nu eigenlijk wel aan de hand was in Gent. Gentse humor dus. 

De afwezigen die zich afvragen of dergelijke grote volksfeesten enige politieke draagwijdte hebben, moet ik toch ongelijk geven. Aan Sint-Jacobs werd niet alleen gevierd, maar werd ook ernstig gediscussieerd. Dit gebeuren herleiden tot ‘Gentse Feesten in de winter’ is iets te gemakkelijk.

Sfeer van rebellie

Er heerste een sfeer van rebellie op het plein, en een groepje Vlaams Belangers dat was afgezakt om te provoceren, ingesjord in een Vlaamse vlag, stond echt zielig te wezen. Toen ik een van die dommekrachten vroeg of zij in Gent ook zoveel volk op de been konden krijgen als de jonge gasten hier, begon hij over het succes van Bart De Wever bij de laatste verkiezingen.

Toen ik aandrong om op mijn vraag te antwoorden, kwam de Vlaams Belang-intellectueel van dienst tussen, met de boodschap dat het beter was te zwijgen, dat er met mij niet te discussiëren viel. Einde discussie dus.

Dat de organisatoren op zo’n korte tijd zoveel volk op de been krijgen in Gent had ook te maken met het feit dat de actievoerders ook op de steun en de sympathie van het stadsbestuur konden rekenen. Burgemeester Daniël Termont (SP.A): “Het is logisch dat zulk initiatief in Gent plaats heeft. Gent is een bruisende studentenstad en een stad vol creatieve mensen. Daarnaast is Gent een anarchistische, rebelse stad. Er zijn nog steden waar zulke dingen bestaan, maar Gent is er altijd eerst mee.”

Pierke Pierlala

Ook oer-Gentenaar, Luk De Bruyker, vindt het bijna vanzelfsprekend dat een dergelijk ludiek protest in Gent plaats heeft. Als Pierke Pierlala is hij al jaren de ‘stoute muil’ van Gent en hij ook was zeer nauw betrokken bij de actie waarbij Gent werd uitgeropen tot onafhankelijke stadstaat: “Dat was subliem. Die actie had ook een scherpe ondertoon. Dit is eigen aan de aard van de Gentenaars om op die manier hun ongenoegen te uiten. Gentenaars vertellen via een feestje in plaats van een protestmars wat er op hun lever ligt. Dit is veel beter verpakt, iedereen kan er plezier aan beleven.”

Politicoloog Carl Devos (UGent) is kritischer. Hij ontkent niet dat er een serieuze ondertoon van kritiek is. “Onder een laag van cynisme wordt een ernstige zaak aan de kaak gesteld, maar op een speelse en betrokken manier. Het is goed dat ze er geen politieke saus over gieten, al kan ik me inbeelden dat heel wat mensen er chagrijnig op zullen reageren.”

Dat klopt natuurlijk, maar dit stopt hier niet. Op 8 maart is al een nieuwe actie gepland in Brussel. Nie pleuen zeggen ze in Gent.